De Franstalige benaming is SGR, wat staat voor "Service Général du Renseignement et de la Sécurité".

Ten tijde van de Tweede Bendecommissie werkte de ADIV totaal niet mee aan het onderzoek van de commissie. Dat bewijst deze passage uit bijlage 1:

IV.5. Analyse van de interne rapporten van de SGR/ADIV, de Algemene dienst inlichtingen en veiligheid

De SGR, de militaire inlichtingendienst heeft, tot op de dag waarop dit verslag werd opgesteld, de interne rapporten over de twee grote grieven die wij onderzoeken, nog steeds niet ter beschikking van de deskundigen gesteld.

Met name in het verhoor van Deprêtre werd vrij uitgebreid ingegaan op de contacten die hij mogelijkerwijze had gehad met de (hoofden van de) inlichtingendiensten. Hij stelde - zoals reeds werd aangehaald - dat hij nimmer de militaire veiligheid had gecontacteerd. De latere chefs van deze inlichtingendienst konden dit natuurlijk onmogelijk beamen. Zij beklemtoonden echter wel dat hun dienst nimmer inlichtingen over de Bende van Nijvel als zodanig had verzameld, en waarom niet:

"Er is een luik anti-subversie waarmee SGR te maken heeft, voor zover dit het militaire domein raakt. Wat de CCC betreft, bestond er zeker een bedreiging voor de militaire installaties. Het was dan ook normaal en zeker niet ondenkbaar dat daarover een dossier zou bestaan. Het dossier Bende van Nijvel was een dossier over criminaliteit en misdaad. (1) Ik kan mij inbeelden dat mijn voorgangers destijds niet direct een dossier hebben aangelegd over personen die eventueel betrokken waren bij deze zaak."

"Na een enige tijd zou men dan komen tot een dossier dan toch onder de noemer Bende van Nijvel gecatalogiseerd kan worden. Dat kan ik mij zeer goed inbeelden. Nogmaals, ik kan mij zeer goed inbeelden dat mijn voorgangers geen specifiek dossier in dat verband hebben aangelegd, echter wel een dossier gericht op een aantal personen die erbij betrokken waren en deel uitmaakten van de krijgsmacht waardoor zij militaire objectieven waren. Nogmaals, dit situeert zicht op het terrein van de speculatie en het denkbare."

Hierom beschikte de militaire veiligheid - zo verklaarde Simons verder - ook niet over een apart dossier Bende van Nijvel. Het enige wat zij heeft:

"De kern van mijn antwoord is dat we geen dossier hebben aangaande de Bende van Nijvel; we hebben individuele dossiers die door commandant Schot werden geraadpleegd en die met nota's en kopies van sommige delen van deze dossiers is vertrokken. Maar hij heeft bij de ADIV geen sporen nagelaten aangaande de dossiers die hij had geraadpleegd. Het ging om persoonlijke dossiers en dossiers omtrent groeperingen. Dat is de reden waarom ik Bougerol, het PIO en WNP vermeld."

"Vervolgens wil ik aan de commissie meedelen dat ik steeds ter uwer beschikking blijf voor verdere vragen die u me wil stellen. Het is in dit kader dat ik die nota heb geschreven. Daar ik zelf niet op de hoogte was van de namen van de personen over wie u informatie wil verkrijgen, verwachtte ik van u een lijst met daarin namen als Bougerol, het PIO en WNP, bijvoorbeeld. Ik zou hiervoor kunnen zorgen, maar niet voor een dossier uitsluitend rond de Bende van Nijvel."

"Volgens ons is WNP niet noodzakelijkerwijs verbonden met de Bende van Nijvel. Het gaat om een intern probleem van het leger dat gevolgen heeft gehad, meer bepaald in Evere enz. Maar het ADIV is niet rechtstreeks betrokken bij het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Dit gebeurt pas nadat sommige personen verbanden hadden gelegd en ik weet niet in hoeverre deze werden aangetoond, dat gaat me niet echt iets aan."

Op de vraag hoe het dan kon dat er een bepaalde inspecteur wel rapporten inzake de Bende van Nijvel had geschreven, moesten de getuigen antwoorden dat zij hiermee ook niet goed raad wisten, en in elk geval niet met de manier waarop deze rapporten intern bij de dienst waren behandeld:

"Het is merkwaardig dat wij in deze rapporten nooit stukken van follow on-opdrachten. hebben gevonden, gegeven door de overheid van de dienst. Op bepaalde rapporten staan aantekeningen, maar er staat nooit een handtekening op. Ook de registratie van deze documenten is gebeurd op een niet-normale manier. Ze zijn zeker niet op de normale manier tot bij het hoofd van de dienst gekomen. Wij stellen ook anomalieën vast. Wij hebben op deze vragen op dit ogenblik geen antwoord."

Bron: Verslag Tweede Bendecommissie (bijlage 5)

(1) Hoe konden zij zeker weten dat "het een dossier was over criminaliteit en misdaad".

Als je dit leest, dan ben je toch geneigd om de bewering in Le Dernier Mensogne van Beijer enige geloofwaardigheid te geven, de GRU was hier actief, en Beijer als agent van de GRU is denkbaar.

GRU (en Kintex en consoorten?) dan lijnrecht tegenover SDRA VIII en Staatsveiligheid. En WNP een soort niemandsland, waar je figuren van de twee kanten ontmoet? Zie ook m'n post over Thiriart in topic MAC, van fan van Hitler en de nazi's naar fan van Stalin en de KGB, de stap is niet zo groot.

Maar of deze 'spion contraspion oorlog' dan het kader is van de Bende van Nijvel?

Artikel bij boekpublicatie in 2015, '1915-2015: Het verhaal van de belgische militaire inlichtingenen veiligheidsdienst’, editors 
Marc Cools, Patrick Leroy, Robin Libert, Veerle Pashley, David Stans, Eddy Testelmans en Kathleen Van Acker, is verschenen bij Maklu en telt 670 pagina’s (ISBN 978 904 6607 947).

Ook een aantal actuele intelligence-uitdagingen worden in het boek besproken, waaronder cyberveiligheid, de strijd tegen terrorisme en de bescherming van het wetenschappelijk en economisch potentieel.

Bijzonder informatief is het overzicht dat Eric Kalajzic, commandant van de divisie Inlichtingen bij de ADIV, geeft over de modus operandi –van menselijke bronnen tot satellietgegevens– en de interne keuken van de inlichtingendienst. Kalajzic schrijft onder meer dat de ADIV wel op strategisch en operatief niveau erin slaagt zijn inlichtingenmissies te vervullen, maar dat voor het tactische niveau de menselijke middelen ontbreken ‘om aan de verwachtingen van de cliënten tegemoet te komen’.

Kalajzic gaat ook in op een bijzonder heikel thema: ‘Gezien de budgettaire beperkingen en de besparingsagenda die worden opgelegd aan publieke diensten, waaronder defensie, en tegelijkertijd de toegenomen vraag van de politiek naar veiligheidsevaluaties, is er misschien geen andere optie dan zich naar de private sector en gespecialiseerde bedrijven te wenden om aan de vraag te kunnen voldoen.’

Tussen de lijnen laat de inlichtingenofficier verstaan wat hij van dat privatiseringsscenario vindt. ‘Uiteindelijk werkt een privébedrijf voor de belangen van zijn aandeelhouders en niet voor die van de staat. Hoe kan je garanderen dat zo’n bedrijf zijn analyses niet gaat aanpassen om te kunnen blijven profiteren van het financiële manna dat het gevolg is van een conflict of spanningen?’

Meer » Nieuws