You are not logged in. Please login or register.
Bende van Nijvel → Organisaties → Ordre de Rouvre
De organisatie werd opgericht in 1964 door Richard van Wijck en enkele medestudenten zoals Jacques Jonet en Robert A. Remy. Het was een geheim en mystiek genootschap dat katholieken, activisten, anticommunisten verenigde en vocht voor een christelijk Europa.
Ridderorde gesticht in 1964 door UCL-studenten, met steun van rector Waeyenbergh en onder toezicht van monseigneur Fernand Cammaert. Ze had als leden, o.a., Paul Vankerkhoven, Richard Van Wijck, Vincent Van Den Bosch, Giorgio Gherardi Dandolo, Jacques Jonet, Nicolas de Kerchove, Gérald Wailliez, Julien Vanderbeken, Robert Remy en Charles Verpoorten. De objectieven waren opusiaans:
"le chevalier de l'Ordre doit définitivement consacrer sa vie au combat pour l'eglise, le Pays et la Chrétienté. Il s'engage totalement à rendre à la chevalerie la place qui lui revient dans le contaxte politique et social de notre temps, pour l'extension ici-bas des frontières du Royaume de Dieu".
De methodologie bestond uit infiltratie van alle maatschappelijke lagen ("créer des zones d'influences, de controle ou de direction, personnelles ou collectives, officielles ou officieuses, dans les secteurs les plus variés de la vie politique, sociale, académique, économique, culturelle ou caritative."). Ze waren vooral actief via de Cercle Culturel de la Cambre. Een aantal leden van de Orde speelden een belangrijke rol in de Paneuropese organisaties AESP, MAUE, IEPS, ...
Volgens journalist Pierre Péan was de Ordre du Rouvre immers een instrument van de Cercle Pinay, waarbij Jonet optrad als intermediair met Otto von Habsburg (PEU). Ook de Rouvre-ridders Vankerkhoven en Van Den Bosch zetelden op belangrijke plaatsen in de Belgische secties van de beweging von Habsburg. De Ordre zou vervolgens leiden tot de Cercle des Nations in 1969.
Het was een geheim en mystiek genootschap dat katholieken, activisten, anticommunisten verenigde en vocht voor een christelijk Europa.
Vandaag 100 jaar geleden: het heroïsch verzet van het Belgische leger tegen de Duitse overmacht haalt de internationale pers. Talloze dapperen, waaronder mijn grootvader, vochten 4 jaar lang voor het behoud van de Democratische rechtsstaat. Hiermee betuig ik mijn diep respect.
Wel, dat vraag ik mij ook dikwijls af bij het verschijnen van de talloze (nieuwe) topics. Het aantonen van de discrepantie tussen enerzijds een genootschap dat "vocht" voor een christelijk Europa en dit terwijl 100 jaar geleden zowat de heel Europa vocht het behoud van de Democratische rechtsstaten leek mij relevant genoeg.
100 jaar geleden hadden vrouwen nog niet eens stemrecht. Dus die democratische rechtsstaat mag je toch een beetje relativeren.
Wat ik wil bereiken met die waslijst aan topics over organisaties tijdens de Koude Oorlog is om mensen een beeld te geven van de machtsstructuren die toen bestonden. En dat had allemaal zeer weinig met democratie te maken. Integendeel, in die achterkamers werd plannen gemaakt zoals bv. de Strategie van de Spanning.
Voor wat de democratische rechtsstaat betreft heeft U gelijk Ben en dat is heden ten dage nog altijd geldig. En van het bestaan van de plannen voor de Strategie van de Spanning ben ik eveneens overtuigd. En voor wat betreft het uitvoeren ervan evenzeer.
Uiteraard is het uw goed democratisch recht om de mensen een beeld te geven van de machtsstructuren uit het verleden, en daarom denk ik dat het ook nuttig kan zijn om een nieuwe topic(s) te starten over de hedendaagse bestaande structuren.
De Ordre de Rouvre kwam later in de jaren 1970 en 1980 meermaals in de schandaalsfeer terecht, maar minder geweten is dat de Ordre een voorganger kende. Diezelfde Richard Van Wijck richtte immers in 1960 eerst de Ordre Estudiantin duRouvre op, toen nog als student in Leuven. In het Belgisch Staatsblad van 22 september 1960 lezen we dat de volgende vijf studenten op 2 juli overgingen tot de oprichting van de Ordre: Yves d’Alcantara, Emmanuel de Spa, Jean Jansen, Jacques Jonet en Richard Van Wijck.
De doelstellingen van de Ordre de Rouvre vertoonden opvallende gelijkenissen met dievan de hoger vermelde rechts katholieke Europeïstische organisaties. Een opsomming van enkele objectieven spreekt alvast boekdelen:
l'Ordre témoigne de son attachement profond et indéfectible à l'Eglisecatholique et s'engage à propager l'idéal chrétien.
l'Ordre témoigne de son attachement à S.M. le Roi des Belges, en tant quesymbole de l'unité nationale.
l'Ordre s’engage à respecter les autorités civiles, religieuses, académiques etmilitaires.
l'Ordre s’engage à défendre les traditions qui ont fait, qui font et qui feront lagrandeur de la civilisation occidentale.
l'Ordre défendra les aspirations spirituelles contre les tendances matérialistesde notre société.
l'Ordre encourage les rapprochements de plus en plus étroits entre les différentspeuples européens et tout particulièrement entre les six nations de la Communauté économique européenne.
Tot slot werd de Ordre geleid door een Grootmeester (Richard Van Wijck) en volgdemen na zijn wijding tot ridder een hiërarchische weg van 'officier', 'commandeur', 'grand officier' en 'grand maréchal'. Lid werd je enkel mits toelating van de Grootmeester. De Ordre de Rouvre heeft gedurende haar bestaan (tot circa 1975) echter nooit meer dan 60 à 70 leden geteld. Het was een erg gesloten gezelschap, dat zelfs door andere rechtse katholieke jongeren in Leuven werd bestempeld als de "bourgeoisie van het ancien régime". De harde kern zou elkaar echter blijven frequenteren, en ontmoette elkaarlater in Europeïstische organisaties zoals CEDI, ofwel in de extreem-rechtse vleugel vande PSC, namelijk CEPIC.
Bron: De netwerking van een neo-aristocratische elite | Klaartje Schrijvers
Richard Van Wijck lag aan de basis van de Ordre du Rouvre, die in 1964 werd opgericht aan de toen unitaire Katholieke Universiteit van Leuven. Onder de stichters, naast Van Wijck, Jacques Jonet, later privé-secretaris van Otto van Habsburg. De Ordre du Rouvre voerde tijdens de jaren 60 en 70 strijd tegen het goddeloze atheïsme ter verdediging van het christendom. Dit via de tijdschriften als Paroles en Les Cahiers du Rouvre.
De Ordre du Rouvre is een ridderorde met een eigen ritus en met een hoge kerkelijke bescherming van de rector magnificus van de toenmalige universiteit van Leuven, Mgr. van Waeyenbergh, en vooral van Mgr. Cammaert, aalmoezenier-generaal van het Belgisch leger.
De Orde is een soort integristische sekte met een zeer gesloten en geheim karakter en hiërarchische graden, eigen ritueel en uniform. De kandidaatleden, postulants genoemd, krijgen de graad van Ecuyer (schildknaap) en worden nadien twee jaar lang Donat. Pas daarna kunnen ze volgens de ritus tot het ridderschap worden verheven. De wijding van de ridders van de Ordre gebeurde vroeger door de abt van de Abdij van het Park te Heverlee bij Leuven. De Rouvre (eik) is het symbool van de Orde en staat voor het bindteken tussen hemel en aarde, volgens aloude Keltische mythologie.
Bron: Opus Dei in België | André Van Bosbeke
Bende van Nijvel → Organisaties → Ordre de Rouvre
Powered by PunBB, supported by Informer Technologies, Inc.