Het is in die mysterieuze wereld van beveiliging en anti-terreur dat de centrale figuur uit ons onderzoek opduikt: op 7 augustus 1981, slechts 3 dagen na bovenvermelde statutenwijziging, wordt Douglas MacArthur II bestuurder van EIM. Twee jaar later komt er een nieuwe beheerder bij: René Mayerus, een op rust gestelde rijkswachtkolonel.

Hij is gebiedscommandant Brabant geweest, een belangrijke topfunctie binnen de rijkswacht. Zijn naam werd zelfs genoemd toen er in 1978 een opvolger voor toenmalig korpsoverste Deneve werd gezocht. Uiteindelijk is dat niet Mayerus geworden. Hoedanig blijft Mayerus een zeer interessant figuur, niet in het minst vanwege zijn extreem-rechts gedachtengoed.

Binnen EIM waren een aantal personen actief, die met het WNP-milieu in verband kunnen gebracht worden. Wij zullen drie voorbeelden behandelen: René Mayerus, Marcel Barbier en Marie-Thérese Lebon. Mayerus stond in contact met de mysterieuze Arabische journalist Faez Al Ajjaz, die op zijn beurt met WNP in contact stond (WNP verkocht inlichtingen aan Faez). Naar verluidt gingen Mayerus en Faez regelmatig op stap, onder andere richting Generale Staf van de Rijkswacht. Om wat te doen?

Een andere band tussen Mayerus en WNP werd door WNP-maarschalk Paul Latinus naar buiten gebracht. Volgens Latinus onderhield Mayerus contacten met Jean-Francis Calmette, die (...) Christian Smets zou geassisteerd hebben bij het aanleren van infiltratietechnieken aan de WNP'ers.

(...) Ten slotte zal het ook wel toeval zijn dat Mayerus contacten had met Robert Beijer. Zo was Mayerus bijvoorbeeld de contactpersoon tussen de Amerikaanse bewakingsfirma Intertel en Beijer. Meer bepaald werd een Parijse zaakvoerder van Intertel via Mayerus in contact gebracht met Beijer. Beijer kreeg vervolgens een opdracht van Intertel. (...)

Om het Mayerus-verhaal "in schoonheid" te beëindigen: hoewel hij reeds op pensioen was, wipte hij nog geregeld binnen bij de sectie (politieke) informatie van de Brusselse BOB. Meer bepaald toonde hij veel belangstelling voor hun fiches. Over die opvallende bezoekjes van Mayerus werd een PV opgemaakt door BOB'ers G. en DP, die trouwens met Michel Libert contact onderhouden. Vervolgens kreeg hij van de toenmalige gebiedscommandant voor Brabant De Smedt het verbod om nog bij de BOB op bezoek te komen.

Hoedanook, voor dat verbod had Mayerus zich verscheidene BOB-fiches toegeëigend. Het is opvallend dat Robert Beijer, die Mayerus kende, goed op de hoogte is over de inhoud van Brusselse BOB-fiches. Zoals bekend, heeft Beijer zo'n informatie aan Philippe Moureaux en Paul Vanden Boeynants proberen te verkopen. De cruciale vraag is waar Beijer die BOB-informatie haalde. 

(...) Als Mayerus op 16 februari 1985 overlijdt, neemt Douglas MacArthur II ontslag als EIM-beheerder (hoewel zijn mandaat nog tot algemene vergadering van 1987 liep).

Bron » tueriesdubrabant.winnerbb.com (de originel bron van de tekst is me niet bekend)

En over de dood van Mayerus zegt Francine Lyna het volgende: "Hij overleed in 1985 na een hartaanval. De familie ontdekte dat al zijn papieren in de kelder verdwenen waren. Ze lagen nochtans achter slot en grendel opgeslagen in twee kisten."