"Men heeft het steeds over de achtentwintig slachtoffers van de Bende van Nijvel. Sinds kort rekent men daar Juan Mendez van FN als nummer 29 bij. In werkelijkheid vielen er zeker vijftig doden. Waaronder een Borain en onze maarschalk [Latinus] die beiden stierven omdat ze teveel wisten ..."

Frederic Saucez (35) is afkomstig uit Jemappes. "Ik hoop dat men daar geen nieuw verband in ziet met de Bende van de Borinage", zegt hij. Een vlotte prater. Eer hij bij Westland New Post verzeilde was hij een militant geweest van de Socialistische Jonge Wacht. "Men kan mij een oudstrijder van mei '86 noemen, met wie het verkeerd liep."

Tien jaar diende Saucez als radiotelegrafist bij de Zeemacht in Oostende en Zeebrugge, maar liefst op zee. Aan boord had hij de tijd om zich in de bijbel, de oude Germaanse geschriften, de Oosterse Rigveda en Bahavakita en veel historische werken te verdiepen. "De anderen, die liever SAS lazen of Playboy inkeken, verklaarden mij gek."

Toen er vanwege de oliecrisis en de besparingen steeds minder kon uitgevaren worden, kreeg Frederic zijn bekomst van het leger. "Daar heerste ook geen echte soldatengeest meer, wij werden bureaucraten in uniform."

Op het transmissiecentrum van de Generale Staf in Evere ontmoette hij de meeste van de vrouwen en mannen, die nu zijn medebetichten zijn. Marc De Jode (29) uit Zaventem kon een boom opzetten over Oosterse filosofie, over kunstgeschiedenis en karate. Saucez was een aanhanger geworden van het Zen boeddhisme en dweepte met de middeleeuwse ridderorden.

Een nieuwkomer op de dienst, die nadien Saucez zou vervangen toen die als meester afzwaaide, had daar wel oor naar. Michel Libert was kapitein bij de toen nog volslagen onbekende Westland New Post. "Hij voeg me of ik wilde toetreden tot een orde," vertelt Saucez. "hij had het over de filosofische studie waarop men zich daar toelegde. Maar reeds in dat eerste gesprek zei hij dat die orde voor Belgische inlichtingendiensten opdrachten uitvoerde, die deze zelf als officieel organisme niet konden vervullen."

Met het oog op zijn toetreding bracht Libert hem bij een dame, die hij als Nicole voorstelde. "Zij ontving ons op haar appartement te Oudergem. Een kokket verblijf, met klassieke muziek op de achtergrond. Alles wilde zij weten over mijn familie, mijn bezigheden, mijn ideeën. Zij bleek al verrassend veel te weten, ook zaken die zij onmogelijk van Libert kon vernomen hebben, bijvoorbeeld over mijn tijd bij de Socialistische Jonge Wacht."

Lang bleef de dame volgens Saucez peilen naar wat hij over Guy Cudell en Paul Vanden Boeynants kon weten. "Uit beider omgeving omgeving kende ik slechts oppervlakkig een paar mensen, maar daar bleef zij over doorgaan, met haar vragen. Het gesprek duurde anderhalf uur. Tenslotte deelde de dame mij zonder nadere precisering mede dat wij samen goed werk zouden kunnen verrichten. Ik heb haar nooit meer teruggezien, maar een paar weken later kreeg ik wel mijn lidkaart van Westland New Post."

Naderhand kwam Frederic Saucez er achter dat hij ondervraagd was door Nicole Schollaert van de Staatsveiligheid. Die dame liep toendertijd, zo vernam De Post, stage bij de Sûreté. Na een onderzoek over een lek werd zij, volgens sommigen onterecht, bedankt voor haar diensten.

Als nieuw lid moest Saucez op cursus, zowel bij Nieuw Akropolis te Brussel, als binnen WNP. Michel Libert zelf gaf onderricht over de Keltische mythologie. Maar het bleef niet bij filosofische bespiegelingen.

"Om onze capaciteiten op het terrein te testen moesten we een eerste verkenning uitvoeren in de Herderliedstraat te Anderlecht", vertelt Saucez. "Mijn opdracht was na te gaan welke antennes er op de daken stonden. Er waren twee radio-amateurs, daarover heb ik toen een rapport opgemaakt."

(...) Naderhand bleek wat was voorgesteld als een bespieding van een stel KGB'ers niets anders geweest te zijn dan een terreinverkenning voor een dubbele moord. In de Herderliedstraat werden Fons Vandermeulen en Francine Arcoulin neergeschoten en ritueel de keel over gesneden. (...) Frederic Saucez houdt voor dat hij, die veel filosofie leest maar nooit kranten, over die dubbele moord nog niet de eerste letter vernomen had ... toen hij door Libert naar de begrafenis werd gestuurd.

"Ik werkte 's nachts bij een bewakingsfirma. Bij mijn thuiskomst kwam Libert me opzoeken. Ik moest meteen m'n beste pak aantrekken en me naar een begrafenisplechtigheid spoeden. Ook Barbier was daar. Waarom ik daar heen moest heb ik nooit begrepen. Maar Libert was in WNP de kapitein, zijn bevelen moesten uitgevoerd worden. Het zal wel opgevallen zijn dat al degenen, vrouwen en mannen, die thans op het beschuldigdenbankje zitten militairen of oud-militairen zijn. Als je zoals ik tien jaar bij het leger geweest bent, dan blijf je knikken, dan gehoorzaam je zonder vragen te stellen."

Bron: De Post | Februari 1988