1 Topic by mdanielsUK (edited by mdanielsUK 07-03-2009 17:57)

Topic: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

Bende-Haemers hield politicus dertig dagen in Frankrijk vast

Wat zegt u de naam Paul Vanden Boeynants? U hoeft de Slimste Mens ter Wereld niet te zijn om spontaan de woorden premier, VDB, pijp, ontvoering en trop is teveel te noemen. Op 14/01/2009 is het precies twintig jaar geleden dat de voormalige premier en ex-minister van Defensie door de bende-Haemers gekidnapt werd.

Kan iemand zich in 2009 voorstellen dat Wilfried Martens, Jean-Luc Dehaene of Yves Leterme - net als Paul Vanden Boeynants allen christendemocratische ex-premiers - door een gangsterbende ontvoerd zouden worden? Nauwelijks. Waarom leek zoiets in 1989 bij de Brusselse slagerszoon en toppoliticus dan wel aannemelijk? Ons land was in de jaren tachtig toen wel wat gewoon. Maar toch.

Het werd nog erger: terwijl de minister van Staat halfnaakt lag vastgeketend in een vakantiewoning in het Noord-Franse Le Touquet, begonnen speurders en media in zijn thuisland te twijfelen aan de echtheid van zijn ontvoering. Kon het niet dat Vanden Boeynants - tegen wie een procedure liep om zijn parlementaire onschendbaarheid op te heffen - zelf zijn ontvoering geënsceneerd had? De vraag stellen was ze beantwoorden.

Wat had de man dan misdaan om zoveel wantrouwen te verdienen? Niet veel. Of toch niet veel dat bewezen kon worden. Want VDB werd dan wel in verband gebracht met smeergeldaffaires op defensie, met drugstrafieken in bevroren vlees, met extreemrechtse staatsgrepen, met de Bende van Nijvel, met louche praktijken in de Brusselse vastgoedsector, met roze balletten en later ook pedofiele netwerken, uiteidelijk liep hij in 1986 enkel een veroordeling op voor fiscale fraude. Een misdrijf dat in de Brusselse volkscafés bovendien op brede sympathie kon rekenen. 'Het is ne linkador, ne pei mè vossekluute', klonk het daar toen aan de toog. En bij de volgende stembusgang in 1988 bezorgden de Brusselaars hem een kletterende verkiezingsoverwinning.

Genadeloze gangsters

We zijn slechts enkele maanden later - de 69-jarige Vanden Boeynants is dan volksvertegenwoordiger en gemeenteraadslid - wanneer hij op 14 januari 1989 om 18.20 uur zoals altijd zijn wagen parkeert onder zijn appartement aan de Brusselse Franklin Rooseveltlaan. 'Ik begaf me naar de traphal, toen ik plots besprongen werd door twee mannen - een grotere en een middelmatige - met bivakmutsen', herinnerde Vanden Boeynants zich later op het proces.

'Ze dachten dat een bejaarde geen kracht meer heeft, maar mispakten zich. Ik heb gevochten als een leeuw. Pas toen ik een klap op mijn hoofd kreeg en even buiten westen raakte, moest ik mij gewonnen geven. Intussen was een wagen met een derde gemaskerde voorgereden. Ik werd op de achterbank gegooid en terwijl een van de gangsters me een revolver in de nek duwde, bonden de anderen mijn handen en voeten vast en trokken een bivakmuts over mijn hoofd.' Op de plaats van de feiten bleven drie sporen achter: een schoen, zijn onafscheidelijke pijp en zijn gehoorapparaat.

Drie lange en bange uren duurde de rit naar de schuilplaats van de daders, een vakantievilla in de Noord-Franse badplaats Le Touquet. Daar werd VDB in een donkere, lege kamer geduwd. Dertig eindeloze dagen zou hij er doorbrengen in volslagen duisternis, zonder tijdsbesef, op een dieet van water en conserven en omringd door gangsters die geen woord met hem wisselden.

Vanden Boeynants had er tijdens zijn gevangenschap het raden naar wie zijn gijzelnemers waren. Dat was maar goed ook, want de bende van Patrick Haemers, Philippe Lacroix en Basri Bajrami had tussen 1983 en 1989 een genadeloze reputatie opgebouwd: in paracommandostijl overvielen ze geldtransporten, banken en postkantoren. Viel daarbij al eens een dode, dan was dat maar zo. Toen het gerecht in 1994 de rekening maakte, had de bende zo'n tweehonderd miljoen euro buitgemaakt en vier doden op zijn geweten.

Briefjes over en weer

'De eerste dagen heb ik doodsangsten uitgestaan', vertelde VDB na zijn vrijlating. 'De gangsters zwaaiden voortdurend met wapens. Als oud-militair ben ik niet snel bang, maar ik wist totaal niet wie de vijand was. Toen ze na vier dagen enkele kranten binnengooiden, sloeg de schrik me helemaal om het hart. Ik las daar dat ik in handen was van de Brigades Socialistes Révolutionaires (BSR), een bende politieke terroristen. Maar een dag later stelden ze me gerust: die BSR was een truuk om de speurders op een dwaalspoor te zetten. Ik was opgelucht, ze wilden enkel geld en ik wilde mijn vrijheid. We konden beginnen te onderhandelen.'

Achteraf lekte uit dat Vanden Boeynants eerder toevallig en pas veertien dagen voor zijn ontvoering als doelwit uitgekozen was: toen de bende op 31 december aan de Azurenkust oudejaarsavond vierde, kwam er per toeval een boek over de rijken der aarde op tafel. Toen een van de aanwezigen enkele persknipsels bovenhaalde over het vermeende fortuin van VDB was de keuze bezegeld. 'We hadden nog enkele rijkaards in reserve - nee, ik noem geen namen - maar die hadden we uiteindelijk niet nodig', gaf Basri Basrami ooit toe.

In Le Touquet had Vanden Boeynants na veertien dagen - geheel naar zijn natuur - zelf de touwtjes in handen genomen. Toen hij bekomen was van de eerste schrik draaide hij in zijn hoofd de knop om. 'Ik had gezworen dat ik geen traan zou laten en dat ik niet zou sterven in dit rovershol. Védébé, tu ne vas pas crever ici, praatte ik mezelf in. Die gedachte heeft me recht gehouden', zei hij met veel zin voor dramatiek op de historische persconferentie na zijn vrijlating.

Meer zelfs, niet de gangsters of de politie maar VDB zelf bepaalde hoe, waar (in Genève) en door wie (raadsman Jean Natan) het losgeld overhandigd zou worden. En om de ontluistering van Haemers en co compleet te maken, pingelde hij eindeloos van het losgeld af tot de bende genoegen nam met een schamele 63 miljoen oude Belgische franken.

'Elke communicatie verliep schriftelijk', zei VDB. 'Dat ging zeer moeizaam: zij dachten dat ik miljardair was en ik probeerde ze af te schepen met een aalmoes. Maar dat pakte niet. Op een dag stopten ze een dreigbriefje onder de deur: Genoeg de slimmerik gespeeld, het hangt ons de keel uit, drijf het niet te ver. We willen vierhonderd miljoen. Anders gaat eerst je pink eraf, dan je rechteroor en daarna gaan we je kleindochter halen. Het was misschien bluf, maar toch...'

'Gelukkig schreef een journalist de volgende dag dat de hardnekkige geruchten over 850 miljoen smeergeld die ik zogezegd ontvangen had, vals waren. Van dan af raakten de onderhandelingen uit de impasse. Twaalf dagen hebben we briefjes over een weer geschreven. We zijn gestopt aan 63 miljoen. Waarom 63 miljoen? Omdat we gemarchandeerd hebben zoals ik dat op de beestenmarkt in Anderlecht geleerd had. Het had even goed 60 of 65 miljoen kunnen zijn.' Typisch Vanden Boeynants. Altijd het onderste uit de kan halen.

Tot twintig tellen

De vrijlating van Vanden Boeynants op 13 februari was pure In de Gloria, althans volgens Basri Bajrami die VDB in een Lada van Le Touquet naar Doornik bracht. 'De buit was binnen en we wilden VDB liever vandaag dan morgen lossen, maar door de jaarlijkse endurocross krioelde het van het volk in Le Touquet', zegt Bajrami. 'Toen de kust na het weekend weer veilig was, hebben we de ogen van VDB met watten afgeplakt, we hebben hem een zwarte bril opgezet en hem op de achterbank van de wagen geduwd.'

'In Doornik heb ik hem losgemaakt en tegen een muur gezet. Ik heb hem zijn horloge teruggegeven en wat geld voor een taxi en ik heb hem gewaarschuwd. Pas op, ik hou je in de gaten: je telt tot twintig en pas daarna mag je de bril afzetten en hulp zoeken. Goed, ik verstopte mij achter een hoekje en in gedachten heb ik meegeteld. En jawel, precies op de twintigste tel zette de premier zijn bril af. Dat was zo perfect, ik heb mij een breuk gelachen.'

Maar de pret van Bajrami was snel voorbij, want 's anderendaags al werd hij - als verdachte van een reeks holdups - opgepakt in het Franse Metz. Toen de politie tot haar stomme verbazing in zijn zakken ook zo'n vijf miljoen van het VDB-losgeld vond, leidde dat in verscheidene schuifjes tot de moeizame ontmanteling van de hele bende. Met als klap op de vuurpijl de aanhouding in Brazilië van Patrick Haemers en enkele kompanen.'

Vanden Boeynants had intussen andere besognes. Een groot trauma had hij blijkbaar niet overgehouden aan de gijzeling, want nog dezelfde dag van zijn vrijlating was hij alweer de meester-tacticus die zich afvroeg hoe hij de situatie imagogewijs in zijn voordeel kon beslechten. Het leverde haast hilarische tv-beelden op die tot het collectieve geheugen behoren: VDB die twee dagen later - nog steeds ongeschoren en met veel theater - op een persconferentie aan de fotografen vraagt om op te houden met flitsen, want zijn ogen konden nog geen fel licht verdragen.

Niemand nog in de cel

Het Brusselse gerecht had twee tumultueuze assisenprocessen nodig om zeven leden van de bende van Haemerste berechten. Philippe Lacroix en Basri Bajrami slaagden er in tussentijd nog in om spectaculairuit de cel te ontsnappen - ze gijzelden de grote baas van het gevangeniswezen - maar werden ingerekend en tot de doodstraf veroordeeld. Patrick Haemers wachtte het tweede proces niet af en pleegde zelfmoord in zijn cel. Vijf andere verdachten kregen zware celstraffen.

Twintig jaar na de ontvoering zit niemand van de bende nog achter de tralies. Basri Bajrami keerde terug naar zijn vaderland Macedonië, Philippe Lacroix behaalde in de cel een regentaatsdiploma en geeft nu Nederlands en Engels in het volwassenenonderwijs. Paul Vanden Boeynants overleed op 8 januari 2001 in een ziekenhuis in Aalst.

Meer » Bende Haemers | CEPIC

2 Reply by LEO (edited by LEO 07-03-2009 22:20)

  • LEO
  • Lid
  • Offline

Re: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

Ik kijk uit naar een spannende film over deze moedige, plichtsbewuste en betrouwbare Belgische politieker die alleen maar goede bedoelingen had, maar spijtig genoeg door een hem onbekende gangsterbende uit zijn politieke beslommeringen werd ontvoerd door het toenmalige basse-classe uit zijn lievelingsstad Brussel.

Spielberg laat hier een kaskraker liggen. Een titel van de film kan ik reeds geven: Trop is teveel en teveel is trop.

3 Reply by Renne

Re: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

Zo'n film zou er toch eens moeten komen over the '80. De corruptie van politiekers en seksfeestjes, de Bende van Nijvel, Haemers, ... Allemaal op de plaatsen waar het gebeurde: Waals Brabant, Bxl, Overijse, Aalst, ... Misschien iets voor Van Looy. smile

4 Reply by LEO

  • LEO
  • Lid
  • Offline

Re: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

Ik denk niet dat Patrick Haemers besloot om VDB te ontvoeren. Eerder dat VDB Patrick Haemers contacteerde om ontvoerd te worden. Opgezet spel van bekenden onder mekaar, risiko's nihil. Juist je baard laten groeien en even op dieet gaan. Alleen als Patrick Haemers vanuit de nor (en zonder drugs) beweerde dat hij ging spreken werd hij een veiligheidsrisico. Dat risico werd dan ook verholpen.

5 Reply by Ben

  • Ben
  • Beheerder
  • Offline

Re: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

Simonne Menin over de ontvoering van Vanden Boeynants:

"Ik geloof daar niets van [dat de bende Haemers Vanden Boeynants heeft ontvoerd]. Het was doorgestoken kaart. VDB heeft in die villa in Le Touquet niets tekort gehad. Ik heb in die periode voor hen nog een appartement gehuurd in het zuiden van Spanje en bezorgde hen valse papieren."

Bron: De Bende van Nijvel | Guy Bouten

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

6 Reply by Ben

  • Ben
  • Beheerder
  • Offline

Re: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

(...) De wegen van Vandoren en Vanden Boeynants kruisten elkaar opnieuw eind jaren tachtig. Tijdens de ontvoering van de politicus door de bende van Patrick Haemers kwam Vandoren letterlijk voor het eerst in beeld en kreeg hij enige bekendheid bij het grote publiek als een van de topmagistraten die de spectaculaire affaire in goede banen moest leiden. Het was trouwens Vandoren die als enige magistraat op de hoogte was van en zijn zegen gaf aan de manier waarop het losgeld voor VdB werd betaald.

Jean Natan, een ex-officier van het Israëlische leger en een vertrouweling van VdB, vertrok naar Genève om er op 10 februari 1989 een koffer met 63 miljoen frank (1.575.000 euro) te overhandigen aan de ontvoerders. De familie van VdB had met Vandoren een deal gesloten: om humanitaire redenen zou geen onderzoek ingesteld worden naar de herkomst van het geld.

Pas vele jaren jaren later werd min of meer duidelijk hoe de vork aan de steel zat. "Het losgeld", zo verklaarde Natan aan het VRT-programma Histories, "werd betaald door Israëlische relaties. Ze deden dat in ruil voor diensten die Vanden Boeynants als politicus had verleend aan Israël." Die Israëli's werden door VdB omschreven als 'de vrienden van 1114', verwijzend naar een gecodeerde bankrekening die al eerder ter sprake was gekomen, met name tijdens het proces tegen VdB wegens fiscale fraude.

Volgens VdB was Natan "de enige in België die het systeem kende dat werd uitgewerkt voor rekening 1114". De Israëli's hadden het geld overigens enkel voorgeschoten, en ze werden later terugbetaald door VdB en vier van zijn zakenvrienden, vermoedelijk Armand Blaton, Charly De Pauw, Jean-Marie Josi en Aldo Vastapane.

Bron: Apache | Georges Timmerman | Januari 2016

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

Re: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

Bovenstaand post van Ben, met het uittreksel van het artikel van Apache van januari 2016, is onvolledig. Op het einde van dat artikel staat nl. ook de reactie van Vandoren op de vragen van de journalist. Het lijkt mij gepast en correct om zijn reactie hier dan ook over te nemen, los of deze reactie al dan niet de waarheid is.

In een telefonisch gesprek met de redactie ontkent Vandoren categoriek alle aantijgingen. “Ik ben altijd een voorzichtig en rechtlijnig man geweest”, stelt hij. “Het CDSCA-onderzoek heb ik nooit behandeld, ik deed geen financiële dossiers. Voor het Eurosystem-onderzoek was ik niet verantwoordelijk. De betaling van het losgeld van Vanden Boeynants is gebeurd zoals het moest, punt. Ik heb inderdaad mijn toestemming gegeven voor Operatie Rebel, maar dat was met het akkoord van het college van procureurs-generaal. Operatie Othello zegt me niets, het is ook al zovele jaren geleden. Voor al mijn reizen naar het buitenland, zowel privé als in dienstverband, had ik het akkoord van mijn twee bevoegde ministers. Ik heb nooit parallelle contacten gehad met buitenlandse inlichtingendiensten. Als ik hoor welke vragen u stelt, lijkt het wel alsof ik de slechtste magistraat ben die er ooit is geweest.”

8 Reply by Ben

  • Ben
  • Beheerder
  • Offline

Re: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

Revolutionaire Socialistische Brigaden vragen 30 miljoen losgeld voor VDB

De "Brigades socialistes révolutionnaires" (BSR) vragen 30 miljoen fr. losgeld voor ex-premier Paul Vanden Boeynants. Dit stond te lezen in een brief die zowel aan de krant 'Le Soir' als aan 'Het Laatste Nieuws' was gestuurd. Over de echtheid van dit brief tast het gerecht nog in het duister. Vast staat wel dat de ontvoering van VDB grondig was voorbereid. Ondertussen heeft ook de CCC de ontvoering opgeëist.

Bovenaan de brief staat in hoofdletters 'wij zijn geen terroristen'. De socialistische revolutionaire brigaden zeggen verder dat VDB een korrupt en demagogisch personage is dat belangrijke publieke fondsen voor zijn eigen profijt aanwendt en daarom voor een volkstribunaal moet verschijnen.

Volgens de brief van de BSR moet het losgeld worden bijeengebracht door de politieke partijen die de kandidatuur van Vanden Boeynants als burgemeester van Brussel gesteund hebben en de bedrijven die de campagne van VDB hebben gefinancierd. Hier worden uitdrukkelijk de bedrijven uit de groep De Pauw/Blaton genoemd. Het losgeld moet worden opgesplitst in 20 miljoen voor de "armen", en in 10 miljoen voor de organizatie zelf. De 20 miljoen voor de armen moeten dan nog eens verdeeld worden over vijf verenigingen. Met het oog op die verdeling moeten Het Laatste Nieuws en Le Soir op 7 februari opiniepeilingen onder hun lezers organizeren om te weten naar welke verenigingen het geld het best kan gaan. Daardoor zouden luidens de brief van de BSR de arbeiders ("les travailleurs") zelf beslissen wie het geld krijgt.

Het gerecht gaat momenteel de echtheid van de brief na. Toch wordt de brief ernstig genomen. De groepering eiste immers de ontvoering reeds telefonisch op vóór de publieke bekendmaking ervan. Het parket vindt verder dat de brief in de lijn van de verwachtingen lag.

Voorbereiding

Het gerecht is ervan overtuigd dat de ontvoering grondig werd voorbereid. Zo werd in een deur een kijkgat geboord om de garage van VDB in het oog te houden. Ook werd in de garage een beschermkapje van een injektienaald gevonden. Met wetenschappelijke analyses wordt nu nagegaan of de spuit zou kunnen gediend hebben om VDB in slaap te doen. Verder werd door het gerecht bevestigd dat de pijp en het hoorapparaat die in de garage van de woonst van VDB werden gevonden, wel degelijk van VDB waren.

Ook de Action Direct en de CCC hebben inmiddels de ontvoering opgeëist. Het agentschap Way Press International, dat gevestigd is te Brussel, ontving een anoniem telefoontje waarin de CCC de ontvoering van VDB opeiste. De oproep was luidens Way Press International een franstalige monoloog en was duidelijk vooraf op cassette opgenomen. Een mannenstem eiste binnen de 72-uur de vrijlating van de gevangen CCC-leden, zoniet zou VDB vermoord worden. De Nederlandse omroep AVRO ontving een telefoontje namens de organizatie Action Directe.

Door de onderzoekers is nog gezegd dat alle sporen gevolgd worden. Tientallen telefoontjes zijn binnengekomen op het nummer van 'Interforce', het hoofdkwartier van waaruit het gerechtelijk onderzoek wordt gekoördineerd. Daarbij zijn "talrijke fantasmen, vindingen, valse adressen, die telkens dienden nagetrokken te worden", aldus de onderzoekers. Vast staat ondertussen dat het telefoontje van maandag waarin werd meegedeeld dat het lijk van VDB kon gevonden worden in de bossen van Baudour, vals is. Zowel procureur des konings Rutten, die het onderzoek leidt, als minister van justitie Wathelet hebben reeds hun verontwaardiging over dergelijke telefoons laten blijken. Voor het doorzoeken van het bos werden 500 rijkswachters en een helikopter ingezet.

Bron: De Tijd | 18 januari 1989

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

9 Reply by Ben

  • Ben
  • Beheerder
  • Offline

Re: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

Geen link tussen verdwijning dossier en ontvoering VDB

Zowel minister voor justitie Wathelet als dienstdoend procureur-generaal André Rutten hebben verklaard dat er geen verband bestaat tussen de ontvoering van oud-premier Vanden Boeynants en de verdwijning van een dossier uit de archieven van het Bureau voor Informatie over Criminaliteit (BIC). Het verdwenen dossier handelt over de voorstellen van de gewezen BOB'ers Bouhouche en Beijer aan VDB om het fiskaal dossier van de politicus te stelen. Het onderzoek naar de ontvoering van Vanden Boeynants is ondertussen nog niets opgeschoten.

Minister Wathelet werd zondag over deze zaak ondervraagd tijdens de RTBf-uitzending 'Faire le Point'. Het BIC werd een tiental jaar geleden opgericht en bestond uit rijkswachters en leden van de staatsveiligheid. Het bureau moest zich in de eerste plaats bezig heden met het opsporen van drughandelaars. Leden van het BIC raakten echter zelf betrokken bij duistere zaken. Minister Wathelet besloot dan ook de hele dienst op te doeken en vroeg een inventaris te maken van alle dossiers.

Bij het opmaken van de inventaris is vastgesteld dat het dossier over de voorstellen van Beijer aan VDB was verdwenen. Dit voorstel bestond erin, aldus Wathelet, dat Beijer het fiskaal dossier van de Brusselse politicus zou laten verdwijnen in ruil voor een zeer aanzienlijke som geld. VDB heeft dit voorstel afgewezen. Beijer heeft in februari 1988 de feiten zelf toegegeven tegenover de Nijvelse onderzoeksrechter Schlicker. Beijer zou gelijkaardige voorstellen hebben gedaan aan twee andere poltici. Volgens Beijer deed hij deze voorstellen op verzoek van de staatsveiligheid. Op dat moment had Beijer - samen met Bouhouche - een bureau als privé-detektive. Bouhouche wordt verdacht van betrokken te zijn bij de moord op FN-topman Mendez en bij de overvallen van de Bende van Nijvel. Volgens Beijer wordt de hele zaak nu opnieuw in het nieuws gebracht om het onderzoekt tegen hem en Bouhouche een nieuwe impuls te geven.

De minister zei ook nog dat men zich de vraag stelt of aan dit dossier geen elementen waren toegevoegd van bijkomende onderzoeken, die nog niet aan de gerechtelijke autoriteiten waren bezorgd. Ook is er volgens hem tot dusver geen enkel element dat toelaat een rechtstreeks verband te leggen tussen het verdwijnen van het dossier en de ontvoering van VDB. Wathelet heeft wel de verdwijning van het dossier meegedeeld aan de rechterlijke overheden en tegelijkertijd een administratief onderzoek bevolen.

Onderzoekskommissie

Wathelet werd ook ondervraagd over de werking van de onderzoekskommissie van de Kamer die zich bezig houdt met de manier waarop de strijd tegen het terrorisme en het banditisme wordt gevoerd. De minister zei een aantal leden van die kommissie te hebben uitgenodigd op zijn kabinet voor een ontmoeting met het kollege van procureurs-generaal, teneinde een aantal principiële zaken te bespreken. Wathelet pleitte voor een goede samenwerking tussen de kommissie en de gerechtelijke macht die tot konkrete voorstellen moet leiden om de werking van het gerechtelijk apparaat, en vooral van de politiediensten, te verbeteren. Inzake de kontrole op de staatsveiligheid zei Wathelet dat hij op dit ogenblik aan een voorstel werkt dat een dergelijke kontrole moet instellen. Hij voegde er aan toe dat de staatsveiligheid zelf daarom heeft gevraagd.

Bron: De Tijd | 24 januari 1989

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

10 Reply by Ben

  • Ben
  • Beheerder
  • Offline

Re: Ontvoering Paul Vanden Boeynants: 14 Januari 1989

Vanden Boeynants is vrij

Oud-premier en minister van staat Paul Vanden Boeynants is maandagavond door zijn ontvoerders vrijgelaten. Gisteren was het precies één maand geleden dat VDB ontvoerd werd. Voor zijn vrijlating werd een losgeld van 63 miljoen betaald. Het geld werd zondag in het buitenland betaald. Volgens het gerecht waren de brieven die ondertekend waren door de socialistische revolutionaire brigade, slechts een dekmantel. De ontvoering zou zijn uitgevoerd door beroepsmisdadigers.

Vanden Boeynants werd maandagavond rond 22u25 vrijgelaten in de omgeving van het station van Doornik. Vandaar nam Vanden Boeynants een taxi naar Brussel. Vervolgens verwittigde hij zelf de gerechtelijke politie. VDB heeft gisteren een lang gesprek gehad met eerste subsitituut Vandoren die het onderzoek leidt, maar wou de pers nog niet te woord staan. Wel mocht één fotograaf foto's van de vrijgelaten politicus mogen maken. Volgens de fotograaf zag Vanden Boeynants er vermagerd en getrokken uit. Hij had een baard en droeg een donkere bril. De fotograaf mocht overigens geen flitslicht gebruiken. VDB zei dat hij geen fel licht kan verdragen omdat hij een maand lang in het donker heeft vastgezeten.

Over de manier waarop de ontvoering van de minister van staat op 14 januari verliep, zei Vandoren tijdens een perskonferentie "dat VDB op die bewuste avond door twee franssprekende mannen in het vuilbakkenhok van de garage werd geduwd. Daar sloegen ze hem, bonden hem aan handen en voeten en sleurden hem met de hulp van een derde man in een wagen". Bij de ontvoering werd geen gebruik gemaakt van de injektienaald waarvan zoveel sprake is geweest. Volgens VDB werd hij door de ontvoerders vrij goed behandeld. Zo kreeg Vanden Boeynants, na de ontvoerders van zijn gezondheidstoestand op de hoogte te hebben gebracht, vanaf de derde dag de medikatie die hij voor zijn hart nodig heeft. Ook zei Vanden Boeynants tegen de ontvoerders vegetariër te zijn en VDB kreeg vervolgens aangepaste voeding.

Voor de vrijlating van VDB werd een losgeld van 63 miljoen betaald. De ontvoerders zouden oorspronkelijk 100 tot 200 miljoen geëist hebben. Het zou gaan om beroepsmisdadigers zodat er geen sprake is van een politieke ontvoering. Op twee februari hadden de ontvoerders reeds kontakt opgenomen met een persoon uit de naaste omgeving van VDB. Het losgeld werd in één keer en in het buitenland aan de ontvoerders betaald. Daarbij handelde de familie van Vanden Boeynants grotendeels onafhankelijk, aldus eerste substituut Vandoren. Nagenoeg 24 uur na de betaling van het losgeld was de vrijlating van VDB een feit. Volgens het parket is de benaming "BSR" (Brigade Socialiste Revolutionaire) heel waarschijnlijk maar een dekmantel. "Wij denken dat de ontvoerders niet ideologisch te situeren zijn", aldus Vandoren.

Eén maand

Het was gisteren dag op dag een maand geleden dat Paul Vanden Boeynants ontvoerd werd uit zijn woning aan de Franklin Rooseveltlaan te Brussel. Nog dezelfde dag, toen de ontvoering nog niet wereldkundig was gemaakt, ontving de Brusselse krant Le Soir een eerste teken van de ontvoerders. De verdwijning werd telefonisch opgeëist door de tot dan volstrekt onbekende "Brigade Socialiste Revolutionaire" (BSR). Daags nadien werd de ontvoering opnieuw opgeëist door de BSR in een telefoon aan de RTBf.

Op dinsdag 17 januari ontvingen de kranten Le Soir en Het Laatste Nieuws een getypte brief waarin de BSR aankondigde dat VDB voor een volksrechtbank zou verschijnen en een losgeld van 20 miljoen fr. werd geëist. Deze moest betaald worden door de politieke partijen die de kandidatuur van VDB als burgemeester van Brussel hadden gesteund en door de bedrijven van de groep De Pauw-Blaton. Op 18 januari deed de zoon van de oud-premier Christian Vanden Boeynants een eerste dramatische oproep.

Nieuws vanwege de ontvoerders kwam er pas terug op 24 januari toen Het Laatste Nieuws en Le soir een fotokopie ontvingen van de identiteitskaart van de oud-premier en een brief die door VDB was geschreven. Een week later, op dinsdag 31 januari, deed Christian Vanden Boeynants een tweede oproep tot de ontvoerders. Hij vroeg aan de ontvoerders rechtstreeks met hem kontakt op te nemen "op de wijze die hen het best leek". Het is vermoedelijk na deze oproep dat de ontvoerders inderdaad van zich hebben laten horen en dat gewerkt kon worden aan een oplossing om VDB vrij te krijgen.

Bron: De Tijd | 15 februari 1989

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube