Uit Niet schieten, dat is mijn papa! van David Van de Steen en Annemie Bulté:

Op een dag contacteert een man uit Frankrijk mijn grootvader op zijn werk. De Fransman vergewist er zich eerst van dat hij wel degelijk de grootvader is van de geëxecuteerde familie Van de Steen, en zegt dat hij weet wat er achter de Bendeovervallen zit. Volgens de Fransman ging het om een zogenaamde Spaghettioorlog tussen Amerika en Europa. Delhaize had in Atlanta een grote slag geslagen en veertig procent van wat ze daar een foodline noemen veroverd. Hun aandelen op de beurs zaten in de lift. De Amerikaanse concurrenten pikten niet dat die onderkruiper uit Europa hun markt verpestte.

Er was in Amerika zo al een graanoverschot, en om de prijs te handhaven werden hele tonnen graan in zee gestort. De grote boerenhoven gingen een na een failliet en zagen met lede ogen hoe Delhaize zijn spaghetti uit Europa invoerde. In Atlanta, waar Delhaize een groot aandeel van de graanmarkt in handen had, had de directie een ultimatum ontvangen. Er zouden telkens tien klanten van hun winkels worden omgebracht als Delhaize zich niet terugtrok uit deze spaghettioorlog.

Na het telefoontje haast mijn grootvader zich naar de rijkswacht. Verder dan de eerste wacht komt hij niet. "Oh," zegt die. "Dat heeft allemaal al in de dagbladen gestaan, maar Delhaize ontkent dat als pure verzinsels van de journalisten."

Van een bevriende bankier hoort mijn grootvader achteraf dat Delhaize in april en mei 1986 inderdaad haar aandelen aan de Amerikanen heeft terug verkocht. Is het waar, is het niet waar? Het afpersingsverhaal wordt een nieuwe obsessie voor mijn grootvader. De speurders zullen hem jaren later meedelen dat dit spoor tot in Amerika is onderzocht, maar dat het niets heeft opgeleverd. Mijn grootvader is ervan overtuigd dat de speurders niets hebben gevonden omdat ze de zaak niet willen of mogen oplossen.