Jozef Kausse: "Als chef van de sectie B2C was ik belast met het in kaart brengen van zowel het linkse als rechtse extremisme in Brabant. Mijn moeilijkheden zijn begonnen toen ik samen met enkele collega's ontdekte dat commissaris Christian Smets lid was van de extreem rechtse militie WNP met de graad van kolonel. (...)"

"Niemand van de hiërarchie wist ervan. Geef toe, als er iemand van het bestaan van WNP moest op de hoogte zijn, waren wij het toch? Maar Smets zweeg. Dit getuigt van weinig collegialiteit. Tenzij hij een geheime agenda had natuurlijk of voor een buitenlandse geheime dienst werkte. Toen ik Albert Raes het nieuws vertelde, viel hij letterlijk uit de lucht. Hij feliciteerde me zelfs, een ongewone reactie want mijn baas was zuinig met complimenten. 'Tracht u verder in te werken," zo klonk het bij het afscheid."

Ter info: Christian Smets deed zijn intrede in Sectie B2C in 1979.

Bron: De Bende van Nijvel | Guy Bouten

Over de spanningen binnen de sectie, de rol van Smets en het al dan niet opdoeken van deze sectie, schrijft de Tweede Bendecommissie (bijlage 1 en 2):

(...) Wel wordt steevast gezegd dat medewerkers van de sectie B2C die (ook) belast waren met het vergaren van inlichtingen over extreem-rechts in Brussel en omgeving, er in 1983 (?) achter kwamen dat, totaal los van hen, collega Smets hetzelfde deed. Deze ontdekking leidde tot grote spanningen tussen de leden van die sectie en de leiding van de veiligheid van de staat, temeer omdat van het optreden van Smets volgens hen niets was terug te vinden in de documentatie van de dienst en zo het vermoeden rees dat hij inderdaad was overgelopen. Om in dit conflict hun gelijk te halen hebben enkele van deze medewerkers in 1983-1984 mogelijk "gelekt" naar de pers over het optreden van Smets en op deze manier een bijdrage geleverd aan de smadelijke acties tegen hun organisatie.

Kennelijk mede als gevolg hiervan werden zij eind 1984 van hun taak ontheven en op andere posities in de veiligheid van de staat geplaatst. De sectie B2C als zodanig werd waarschijnlijk officieel niet opgedoekt, althans de verklaringen hierover lopen uiteen. Maar hoe dit ook zij, op het moment dat de Bende van Nijvel zijn tweede reeks aanslagen inzette (september 1985) had de veiligheid van de staat - zo menen sommige van zijn vrienden en vijanden - als gevolg van dit alles geen goed zicht meer op extreem-rechts en kon zij dus geen bijdrage van betekenis meer leveren aan de opheldering van die aanslagen.