In deze optiek is volgend fragment van het gesprek tussen Jozef Kausse en Guy Bouten misschien een interessant punt:

“Ik had beter mijn mond gehouden. Een maand na mijn rapportering over WNP ben ik in ongenade gevallen, samen met mijn hele ploeg. De sfeer op kantoor sloeg om en werd plots vijandig. Raes riep me verscheidene keren naar zijn grote bureau op de zesde verdieping, waar hij als een koning zetelde onder de portretten van zijn voorgangers. Men noemde hem niet voor niets ‘le roi Albert’. Hij wou weten wat onderzoeksrechter Francine Lyna ons vroeg want zij was belast met het onderzoek naar WNP en de dubbele moord in de Pastorale. Hij eiste een verslag van onze antwoorden op al haar vragen en waarschuwde iedereen voor de gevolgen als we Smets zouden zwartmaken.”

“Raes bezwoer ons dat Smets geen nazi was of een supporter van extreem rechts. Hij zei me letterlijk dat ‘Smets in zijn ogen geen koorknaap was, maar dat we hem ook niet moesten neersabelen. Je kon langs twee kanten infiltreren. Wij bij hen, maar WNP ook bij ons. Dit is toch ook uw mening of vergis ik me?’ Ik hoor nog de dubbelzinnige repliek van mijn collega Massart. ‘Monsieur Raes, het is mogelijk een scanner van het hoofd te maken, maar niet van iemands gedachten.’ De ijzige stem van Raes nam toonhoogte en eindigde bars en wees ons prompt de deur. ‘Vous pouvez disposer!’”

“Ik kreeg de indruk dat hij pas toen het gevaar van WNP besefte. Hij die tot dan toe aan procureur Deprêtre de indruk gaf dat dit stelletje sabelslijpers idioten waren die zichzelf met nazi-emblemen amuseerden, moest nu tot zijn scha en schande erkennen de zaak helemaal verkeerd te hebben ingeschat.”

“Op zijn [Albert Raes] bureau lag een rapport van de Franse contraspionage DGSE die de aandacht vestigde op de contacten tussen sommige WNP-leden en buitenlandse militairen. Het was toch een publiek geheim dat generaal Close, kolonel Militis en zijn vriend majoor Bougerol zeer close waren met NAVO-generaal Haig, op dat moment een vertrouweling van Bill Casey van de CIA. En vergeet niet dat Close intussen senator was geworden en Militis kamerlid, beiden met een PRL-etiket, de partij van minister Gol.”

Wat met die nébuleuse wordt bedoeld, zou de verklaring wel een keer heel simpel kunnen zijn:

The Russian-Israeli mafia has a proper name, assigned by Belgian police: Nebula....

Michel Verdeyen? Minder ver gezocht dan wielerteam Safir in elk geval.

Essentieel om dit dossier te snappen: de Nébuleuse is alles wat enigszins luistert naar Simone Menin anno 1986. De regering Martens-Gol heeft daar een heuse oorlog mee gevoerd, die vermoedelijk geëindigd is in een soort bestand. De Bende van Nijvel is volledig gesitueerd in deze oorlog.

De Belgische onderwereld volgde met Bende van Nijvel een dubbele agenda: klikkers en potentieel gevaarlijke getuigen worden opgeruimd, tegelijk wordt de publieke opinie geschokt en de regering voor het blok geplaatst: eindeloze stroom geweld op zaterdagavond of inbinden.

Het hoofdstuk wordt min of meer afgesloten met het megaproces van 1989. Waar vrij milde straffen vallen. En waar nadien de familie Haemers een soort vrijgeleide krijgt als part of the deal. Voor Patrick loopt het mis als een paar ijverige agenten hem terughalen. Je begrijpt dat dit uiterst gevoelig ligt tot op vandaag.

Martens die met Simone Menin een deal maakt in Poupehan. Ik was er graag bij geweest. Simone Menin die als ze wil al de vuile was van Vanden Boeynants en z'n PS en PVV vrienden kan publiek maken. En beschikt over een uiterst performant moordcommando. Martens die dreigt met een herbronde performantere en gezuiverde rijkswacht die nu beschikt over dezelfde wapens en snelle Golf GTI's. En Gol die dreigt met onverschrokken infiltranten, type Mr.X.?

Na moeilijke onderhandelingen: deal. Vrij lichte straffen, en stopzetting Bende van Nijvel-onderzoek, aan de ene kant. Stopzetting van de Delhaize overvallen aan de andere kant. Niemand die graag de simpele waarheid ziet: dat in België al generaties lang de macht een evenwicht is van politiek en onderwereld.

Guy Bouten heeft onlangs de zaak min of meer opengebroken, door de moordenaar van Van Camp te noemen. Deprêtre heeft jaren geleden al het gerecht op een zeer valabel spoor gezet. Maar tot op vandaag verkiest de politieke elite om de waarheid verborgen te houden. In de plaats dist men de burgers van dit land liever wat anders op: Terreurdreiging vier.