Uit het onderzoekblijkt dat sommige leden van clubs voor pistoolschieten (uit andere streken van het land) tevens lid zijn van Club Target 121 om te kunnen vuren met het geweer op 100 en 300 m, omdat deze mogelijkheid enkel te Leopoldsburg geboden wordt. Daarom zijn sommige leden van de Brusselse PPCB Club voor pistoolschieten (waartoe Weykamp en [Jean-Marie] Paul blijkbaar behoren), tevens lid van Target 121. Voor beide boven vernoemden is dit evenwel niet het geval.

Op 15 november 1980 hebben sommige Brusselse leden van Target 121 die kwamen vuren met het geweer, hun mogelijke clubgenoten Weykamp en Paul meegebracht om hen te tonen welke mogelijkheden de Club van Leopoldsburg biedt, ten einde ze eventueel tot deze Club te doen treden. Luitenant-colonel o.r. Lermusiau, voorzitter van Target 121, is formeel dat noch Weykamp, noch Paul geschoten hebben op 15 november "tijdens de periode dat hij aanwezig was op de stand"; dit mocht eenvoudig niet omdat beiden geen lid waren van de Club.

Uit verdere navraag blijkt evenwel dat het schieten in clubverband zonder specifieke en permanente controle gebeurt, zoals gebruikelijk is in praktisch alle clubs. De verantwoordelijke leider opent de installatie op de dag dat er geoefend wordt en controleert het lidmaatschap van de leden die aankomen, maar hij blijft niet de gehele tijd op de stand. De prestatie van de Club ten bate van de leden is in feite beperkt tot het "ter beschikking stellen van de installaties". Er is geen sprake van onderricht of opleiding in enige vorm, noch door een burgerlid van de Club, noch door een militair.

Ieder lid doet aan "self-training". Als besluit mag dus gezegd worden dat Weykamp en Paul zeker niet deelgenomen hebben aan schietoefeningen georganiseerd en geleid door militairen in opdracht. Het is evenwel niet uitgesloten dat zij op 15 november 1980, zonder medeweten van luitenant-kolonel o.r. Lermusiau, en buiten zijn aanwezigheid op de installatie, gevuurd hebben in overleg met een of ander lid van Target 121 dat zich daar oefende. Ongetwijfeld bevinden er zich tussen de leden van de Target 121 (zoals in andere schuttersverenigingen) een aantal beroepsmilitairen. Op die manier is het mogelijk dat de twee betrokkenen tijdens die training in gezelschap vertoefden van militairen, die echter niet in dienstverband optraden.

Bron: Commissie Privè-milities (1980/81)

Reeds in het in 1981 uitgegeven boek Extreem-rechts en de staat komt deze club (en practical shooting) al aan bod:

(...) Maar laten we Roger Swaelens zelf de grote lijnen van de Coopermethode uitleggen. "De Cooper-methode is dikwijls tegengesteld aan de methode van de officiële politie. Daar zegt men, dat een agent in een moeilijk geval ten hoogste twee tot drie maal mag schieten. Dat is overdreven optimistisch. De dag dat een agent meer kogels moet gebruiken, zal hij de schietcursussen zegenen, waar men van de leerling verlangt, dat hij vlug en goed van de lader kan veranderen. Zo vindt Cooper ook de FBI-stijl, met de doelwitten die steeds op dezelfde hoogte staan en met de lange tijd die aan de schutter gegund wordt, betreurenswaardig."

"In zijn cursus gaat het helemaal anders. De leerling leert eerst zijn wapen door en door kennen. Dat gebeurt op een manier die zowel voor hem als voor de anderen helemaal veilig is. Hij leert enkel op zichzelf te rekenen en niet een leraar te roepen als er een probleem opduikt. Hij moet zelf een oplossing vinden. Hij leert ook schieten op alle afstanden en in alle houdingen: gezeten aan een tafel, achter het stuur van een auto, ... De doelwitten zijn opzettelijk neutraal gekleurd en op verschillende hoogten geplaatst. De leerling moet kunnen schieten met de linkerhand en met slechts één hand van lader kunnen veranderen. Hij leert ook enkel het hoofd van het doelwit te raken. Het kan inderdaad zijn dat de tegenstander een kogelvrij vest draagt."

Wie dat leest, twijfelt er wel niet meer aan, dat het 'praktisch schieten' van John Cooper geen sport is. Het gaat hier zeker om een discipline, die tot doel heeft de tegenstander zo vlug mogelijk te doden. Dat het de Rhodesische en de Zuid-Afrikaanse agenten zijn die in dat soort sport uitmunten, is niet verbazend. Jean-Marie Paul en Alain Weykamp oefenen zich erin. Maar het sportcentrum van Etterbeek is niet hun enige oefenplaats.

De minister van Landsverdediging maakte bekend, dat ze op 15 november 1980 ook op de schietbanen van het leger te Leopoldsburg oefenden. De twee militanten konden (waarschijnlijk) door bemiddeling van de schietclub Target 121 (*), waarvan de gepensioneerde kolonel Lermusiau voorzitter is, gedurende de weekends gaan trainen op de schietstanden van Leopoldsburg, samen met andere leden van die club en van de PPCB. Sinds het verdwijnen van de Tir National te Brussel trainen de Brusselse leden van de clubs als de PPCB immers gewoonlijk 'op lange afstand' op de militaire terreinen van Leopoldsburg.

(*) De leden van Target 121 moeten een schietpaspoort hebben uitgereikt door de club. Volgens kolonel Lermusiau waren de twee Front-militanten nooit geregistreerd als schutters. Ze konden slechts te Leopoldsburg komen, ofwel omdat ze uitgenodigd waren door een lid van de PPCB, ofwel omdat ze geïntroduceerd waren door een vriendenkring van reserve-officieren die de mogelijkheid heeft te Leopoldsburg te komen oefenen.

Bron: Extreem-rechts en de staat (verschillende auteurs)

Ter info: in het boek staat er Targuet 121 in plaats van Target 121. Ik heb het hierboven reeds aangepast.

Ik heb een jaar of 4 geleden de onderzoekscel een tip gegeven over een man uit Mol die wapenfreak was (en een gerechtelijk verleden heeft) en ik ontmoet had in een café in Mol-centrum omstreeks 1986 à 1988. Ik heb toen een bericht gekregen dat ze het interessant vonden om de identiteit te kennen, waarna ik terug een tip heb gegeven omtrent z'n familiale omgeving. Ik heb er verder niets meer van vernomen. Is de ledenlijst van de schietstand in Leopoldsburg uit die periode ooit gepubliceerd geweest?

Foto's kunnen bedriegen, zie foto Target. Trek nu eens een rechte lijn van bovenkant petje nr. 1 (Bouhouche) naar bovenkant van die lange reus zijn petje... Exact even hoog. Trek nu is een rechte lijn van nr. 1 z'n kruis tov die lange reus... Nr. 1 (Bouhouche) z'n kruis komt dan overeen met de knieen van de lange en imo lopen ze naar beneden.

Dus "reus" staat wat hoger en komt niet boven nr. 1 uit en nr. 1 z'n kruis komt evenhoog dan de knieën van de reus. Volgens mij is nr. 1 de grootste, met deze gevens en zijn de 2 middelste en laatste heel klein of kleiner. Of het zou een zwaar optische illusie moetten zijn en ze wandelen steil bergop en zijn die anderen dwergen.

Weet natuurlijk niet in welk jaar en welke dag deze foto genomen is maar lijkt me straf dat men ooit op den Target kon gaan schieten zonder een logboek in te vullen zonder betreffende, naam, wapen, kaliber, vergunning (ik zie precies een Fal, imo altijd met vergunning geweest, in die tijd zelfs oorlogsvergunning), type, datum e.d. ... maar dat is allemaal voor mijn tijd dus heel miss. Vroeger wel?

Meten is weten: op foto is nr. 1 7.1 cm en de reus 6. Nr. 2 6.4 cm en de laatste 5.7cm.