In mijn brief aande onderzoeksrechter Martine Michel heb ik hier het volgende over geschreven:

Wij hadden afgesproken elkaar zaterdagmorgen 15 oktober te treffen in de hal van het Centraal Station te Amsterdam, bij de Starbucks coffeeshop. Daar bleek het veel te druk te zijn, zodat we besloten naar de stationsrestauratie te gaan op perron 1, daar konden we ongestoord praten. Commissaris Vos deed verslag van de verhoren die hij afgenomen had en gaf aan dat hij tot de conclusie was gekomen dat mijn betrokkenheid bij het casino in Groningen uitsluitend de veiligheid betrof, precies zoals ik hem in het eerdere verhoor verteld had. Na verder over wat koetjes en kalfjes gepraat te hebben, bracht ik het gesprek op het overlijden van Madani Bouhouche en vroeg hem op de man af, of hij wel zeker wist dat Bouhouche dood was. Is er sectie op hem verricht? Is er duidelijk geconstateerd dat het lichaam van Dany was?

Hij werd daar behoorlijk nerveus van en vertelde dat hij foto’s van het lijk gezien had en vertelde er gelijk bij dat je die natuurlijk ook kon manipuleren. Hij zei ook dat hij foto’s gezien had van de nabestaanden, zijn ex-vrouw An Quittner, zijn zoon David en zijn vriendin Claude Bureau, die zijn as uitstrooiden en echt verdrietig waren volgens hem. Alsof ik daar aan zou twijfelen. Ik vertelde hem dus maar, hoe ik daar zo op kwam. In het begin van de jaren ’80, trok ik regelmatig met Dany op, in opdracht van Armfelt, als voorbereiding op de actie in Suriname gepland, waarover later meer. Omdat hij graag Spaans wilde leren, deed ik meestal een cassette met leeropdrachten in de radiocassette-recorder. We namen rijtjes door en corrigeerden elkaar. En praatten over opdrachten, de uitvoering daarvan en de gevolgen.

Tijdens één van onze gesprekken tijdens zo’n rit, vertelde hij mij dat hij een perfect nieuwe identiteit aan kon nemen, zonder dat iemand, ook de autoriteiten niet, enige argwaan zouden koesteren en dat hij daar ongeveer 5 tot 10 jaar voor nodig had. Hiervan was ik niet onder de indruk en dat vertelde ik hem ook. Ik zei dat ik daar wel een veel snellere manier voor kon bedenken. Dit vertelde ik aan commissaris Vos en vertelde daarbij, dat als hij inderdaad nog in leven is, hij dan waarschijnlijk in Spanje zit en dat ik hem dan ook zou kunnen vinden. Ik kende verschillende van zijn contacten in Spanje uit die tijd en wist ook wie hem in dat geval kon en zou willen helpen.

De commissaris probeerde het gesprek gelijk over een andere boeg te gooien en vertelde dat hij met mensen in Fougax-et-Barrineuf had gesproken. Zij hadden hem verteld dat Bouhouche regelmatig bomen velde met een kettingzaag en dat deze mensen hem gewaarschuwd hadden voor de manier waarop hij dat deed, volgens hen was dat levensgevaarlijk. Commissaris Vos demonstreerde daarop, het heen en weer zwaaien ven een denkbeeldige kettingzaag op borsthoogte. Hij vertelde ook dat Bouhouche toen hij opgepakt werd, naar Paraguay wilde vluchten, dat dit de reden was waarom hij Spaans wilde leren. Op mijn vraag, ‘en waar is hij dan opgepakt?’, kon de commissaris niet anders antwoorden dan, ‘dat was inderdaad in Spanje’.

Geen verdere vragen meer hierover, niet van, hoe hij van plan was dat te doen? Waar hij, als dat waar was, dan zou kunnen verblijven? In welke plaats of plaatsen in Spanje? Wie zijn connecties waren in Spanje? De namen? De verblijfplaatsen? Of ik dat misschien na wilde trekken? Niets van dat alles, geen enkele vraag. De reactie van Commissaris Vos, verbaasde mij ten zeerste. Hij moet toch ook bedenkingen hebben gehad bij het plotselinge overlijden van Bouhouche op een dergelijke manier. Zij kenden elkaar van de rijkswacht, het waren collega’s. De commissaris wist dat Dany een ervaren manipulator was. Maar wat blijkt, alleen op grond van foto’s die hij zegt gezien te hebben, let wel, hij heeft niet eens de afdrukken opgevraagd en in het dossier gestopt, neemt hij voor waar aan dat het Dany was die op een heel vreemde manier zou zijn verongelukt, meer nog, ook nog op stel en sprong wordt gecremeerd. Bij elke andere speurder zouden de haren recht overeind gaan staan maar niet bij onze commissaris. Ondanks zijn 15 jaar ervaring in het bendeonderzoek.

Ik kom nu even terug op het gesprek met Bouhouche en plaats het stukje waar het gesprek ging over de nieuwe identiteit nogmaals en ga vertellen hoe het gesprek dat ik met Dany voerde over de nieuwe identiteit verder ging. Tijdens één van onze gesprekken tijdens zo’n rit, vertelde hij mij dat hij een perfect nieuwe identiteit aan kon nemen, zonder dat iemand, ook de autoriteiten niet, enige argwaan zouden koesteren en dat hij daar ongeveer 5 tot 10 jaar voor nodig had. Hiervan was ik niet onder de indruk en dat vertelde ik hem ook. Ik zei dat ik daar wel een veel snellere manier voor kon bedenken. Ja, was zijn antwoord. ‘Dat kan wel, maar dan ben je plotseling verdwenen en op een andere plaats duikt gelijkertijd een nieuw persoon op. Een speurder kan zoiets makkelijk traceren.’

‘Ik doe dat anders, mocht ik willen verdwijnen, dan zoek ik iemand van mijn postuur, een persoon die weinig contact heeft met familie e.d., vermoord hem en stop hem voor enkele jaren in een vriescel of vrieskist. Ondertussen begin ik geleidelijk aan op een totaal andere plaats onder zijn naam een nieuw bestaan op te bouwen. Eerst via een vakantie en weekenden en na verloop van tijd bouw ik daar een nieuwe toekomst op.’ ‘Als iedereen dan aan mij gewend is, dan haal ik het lijk uit de kist, zet een ongeluk in scene en verdwijn zonder dat iemand zich hoeft af te vragen waar ik ben gebleven. Ik ben legaal verdwenen en duik ook nergens anders plotseling op. Ik leef dan al onder de identiteit van die andere persoon.’ Ik vond het een nogal omslachtig verhaal maar dat was Dany, ver vooruit kijken en voorzorgsmaatregelen treffen. Een meester in logistiek.

Door de vreemde reactie van Commissaris Vos ben ik me toch eens gaan verdiepen in het vreemde verscheiden van Dany en gelijk vallen mij zaken op die niet stroken met de Madani Bouhouche die ik kende. Bijvoorbeeld de reactie van Dany op de waarschuwing over het hanteren van de kettingzaag. Wilde hij niet luisteren? Was hij eigenwijs? Waarom bleef een geordend en redelijk technisch iemand als Madani Bouhouche, toch bomen vellen op wat anderen noemden, ‘een levensgevaarlijke manier’? Simpel, Dany moest een ongeluk met dodelijke afloop kunnen verklaren. De autoriteiten werden zo niet gealarmeerd. Immers de dorpelingen hadden hem al zo vaak gewaarschuwd, maar die eigenwijze Belg moest zo nodig op die levensgevaarlijke wijze doorgaan.

Wij gaan nu het ongeluk analyseren in overeenstemming met wat ik hierboven aangegeven heb en gaan op zoek naar verklaringen en aanknopingspunten:

• Dany heeft de dorpelingen voorbereid op de mogelijkheid van een fataal ongeluk doordat hij niet naar de goede raad van ervaren dorpelingen wilde luisteren, door toch op gevaarlijke wijze bomen te vellen;

• Wat de dorpelingen vreesden gebeurde, de boom splitste zich of zoals anderen zeggen ontplofte in het gezicht van Bouhouche en hij werd ‘onherkenbaar’ verminkt;

• Door die zware klap of ontploffing in het gezicht, wordt het lichaam niet achteruit geslagen zoals je zou verwachten maar integendeel, het lichaam wordt gevonden in voorwaartse positie, op handen en knieën;

• Deze positie komt niet overeen met een ontploffing of een gespleten boomstam in het gezicht, maar wel met een lijk dat op handen en knieën in een vrieskist heeft gezeten en in bevroren toestand daar bij de ontplofte of gesplitste boom geplaatst is;

• Toevallig heeft Bouhouche een paar maanden voor zijn ‘ongeluk’ gebroken met zijn vriendin Claude Bureau en een nieuwe relatie aangeknoopt met een nogal ‘simpel’ meisje uit het naburige dorp Belesta;

• Moest zij hem vinden om ook de terugtocht van Claude Bureau te vergemakkelijken of moest Dany de handen vrij hebben om zijn plannen uit te voeren en kon dat niet omdat Claude hem te veel op de vingers keek of mocht ook zij van niets weten?

• Dan het testament: Of Dany met het geld en de schamele bezittingen die daar aanwezig waren, een testament nodig had, waag ik te betwijfelen, maar wie zet er nu in het testament dat het lichaam gelijk gecremeerd moet worden. Zoiets laat je aan de nabestaanden over. Of was Dany bang dat er vingerafdrukken genomen zouden worden en zijn valse identiteit aan het licht zou komen?

• Wie heeft Alain Weykamp zo snel verwittigd en wat waren zijn activiteiten na aankomst in Fougax-et-Barrineuf?

• Stond er in één van de gîtes die door Dany, voor Alain Weykamp beheerd werden een vrieskist, waar een persoon op handen en knieën voor langere tijd in bewaard kan worden?

• Had Dany op een andere plaats in de omgeving de beschikking over een dergelijke vrieskist? Misschien bij zijn vriend, de gendarme Jean Paul Contat?

• Is uitgezocht of Alain Weykamp nog steeds eigenaar is van de gîtes in le Domaine de Tony of is ook hij uit die omgeving vertrokken?

• Is de identiteit van de gendarme Jean-Paul Contat die, zich bijna gelijktijdig met Bouhouche, in Fougax vestigde, vastgesteld? ook de dorpelingen hadden nogal wat vraagtekens bij deze man;

• Woont die bewuste gendarme daar nog steeds of was hij daar alleen om ervoor te zorgen dat Bouhouche de tijd en gelegenheid kreeg om een nieuwe identiteit op te bouwen?

• Deze gendarme Jean-Paul Contat, heeft speciaal een motorfiets aangeschaft om de honden van Bouhouche te verzorgen. Dit betekent dat Dany regelmatig afwezig was. Is er onderzoek gedaan naar hoe vaak en hoelang Dany dan weg was? Gaf hij een verklaring waar hij naar toe ging? Hij ging in ieder geval niet steeds naar Brussel;

• Bouhouche was al vrij, de belangrijkste reden om te verdwijnen, zal geweest zijn, niet in de gaten gehouden te worden door politie en justitie en de mogelijkheid om de opbrengst van de overvallen, voor zover in zijn bezit, uit te kunnen geven en een ander leven te gaan leiden;

• Het geld en het goud, kan niet alleen een belangrijk spoor zijn, het moet ook sporen nagelaten hebben. Is ook deze mogelijkheid onderzocht anders dan met een metaaldetector op het terrein rondlopen? Is er nagegaan hoeveel de gîtes in Fougax gekost hebben op welke manier die betaald zijn? Waren de gîtes misschien van Dany, gekocht om zijn verdwijning in scene te zetten?

Zoals u ziet is er nogal wat om te onderzoeken en veel vragen die door de commissaris aan mij gesteld hadden kunnen worden, maar ik gaf het reeds aan, ook nu weer niets