Ben wrote:Merovinger wrote:In het najaar van 1986 trekt hij als lid van de Delta-cel samen met zijn collega Danny Collewaert op onderzoek naar Ronquières waar ze finaal de zakken met wapens opvissen uit het kanaal.
Op 6 november 1986 visten ze twee zakken op. BOB'er Luc Boeve was ter plekke en zag dat de zakken open waren. Boeve sprak zijn vermoedens uit aan enkele intimi. Zijn commentaar luidde: "Ze zijn met onze kloten aan het spelen." Boeve kon de miraculeuze vondst niet plaatsen. In zijn ogen was die geen toeval. Hier zat meer achter.
Bron: De Bende van Nijvel: verraad, manipulatie, geheime diensten | Guy Bouten
fenix wrote:Niet iedereen van die Delta cel trapte in die val want er was er eentje bij die uitriep ´ze hebben ons bij ons klo....´En hij had gelijk denk ik. En mocht er die wonderbaarlijke visvangst niet geweest zijn dan was er een ander mirakel verzonnen om het dossier naar Charleroi te krijgen. Een techniek die zelfs op dit forum af en toe gebruikt werd, hier zijn ook al wonderbaarlijke visvangsten geweest.Ik denk dan aan brieven die soms opduiken om iemand in discrediet te brengen. Op zo´n momenten zijn privacyregels zelfs niet aan de orde.
Als zelfs de eigen collega's het niet geloven... die toevallige vondst ... Freddy Troch getuigt hier letterlijk: de zakken waren speciaal samen gesteld om de verbanden te kunnen leggen tussen de verschillende feiten van de Bende... » YouTube
Allez Freddy toch. Je speurder die dag en nacht werkte aan die zaak getuigde namelijk onder eed en eerder nét het tegenovergestelde:
De heer voorzitter: Vindt u het normaal dat zo'n pakket eigenlijk samengesteld en gedropt wordt? Het is louter persoonlijk - en u schendt daarmee het beroepsgeheim niet - vindt u het abnormaal? Dat is toch een eigenaardige manier van doen? Gaven zij niet zelf de mogelijkheid ontdekt te worden door zoveel dingen op dezelfde plaats te brengen?
"Mijnheer de Voorzitter, ik zal enkel mijn mening naar voren brengen... ik dacht van niet.
"Hier valt geen eer aan te behalen."
Voor een rechercheur die net een opvallende vondst heeft gedaan in een zaak die België al lang bezighoudt, klinkt Eddy Vos nogal gelaten...
Da's duidelijk. Romelaert en Acke... RIP. 12.625 avonden al met deze gedachten gaan slapen en elke morgen met deze nachtmerrie opgestaan. Maar slachtoffers en hun familie en vrienden hebben al veel meer van deze avonden erop zitten ... Helaas.
Niet alleen Philippe Vermeersch was een/de ondervrager van Philippe Johnny De Staerke:
(...) In die overhitte sfeer begon het Delta-team in maart 1986 de hoofdverdachte [Philippe De Staerke] te verhoren. Luc Boeve kreeg hem als klant. "We hebben hem non-stop ondervraagd, van negen tot vijf, met de boterhammen van 's middags op tafel. Aanvankelijk zweeg hij. Misschien een geluk - het gaf me de tijd om een beeld van hem te krijgen en mijn zenuwen de baas te worden. Ik was bijzonder nerveus bij de gedachte dat hij zou ontsnappen."
Johnny De Staerke verbaast de speurders met zijn onberekenbaarheid, die hij een van zijn ideologische principes noemt. Hij legt uit dat hij laarzen met hoge hakken draagt om zijn lengte te laten kloppen met wat er op zijn identiteitskaart staat - niet onbelangrijk, gezien de getuigenissen over de namaakreus van de bende in Aalst. Hij pocht dat hij vooraf gewaarschuwd werd over de razzia van 18 februari 1986, en neemt niet de moeite om een alibi op te dissen; dat zal hij wel doen voor de rechtbank.
Hij stelt zich dreigend op tegenover Troch, tegenover de politiemannen die hem verhoren, en tegenover Willy Acke, die het noteert in zijn verslagen. In zijn 'memoires' schreef De Staerke dat hij Boeve voor de rechtbank wilde slepen en diens carrière zou breken. En anders, voegde hij eraan toe, "zal God daar wel voor zorgen, want ik geloof in God, en ik weet dat ik naar de hemel ga."
Hij kent ook hogergeplaatste mensen, pocht hij. Boeve was niet onder de indruk: "Dat zeggen zo veel verdachten. Hij was wel de enige die mij ooit met de dood heeft bedreigd. Zo [steekt wijs- en middelvinger in zijn ogen]. Ach: klein grut neemt wraak, gangsters niet. En De Staerke is geen klein grut. Hij was niet intelligenter dan de rest van zijn bende, maar wel leper. En hij was er trots op dat hij niet klikte. 'Maffiosi praten niet', zei hij. Op basis daarvan koos hij zijn vrienden. Salesse was zijn vriend niet, Van Esbroeck zeker niet. Dat waren mannen die hold-ups pleegden om te leven. Johnny deed het voor de kick."
Misschien zijn mijn bijdrages soms wat lang. Ga even iets halen om te drinken, laat de hond even uit en wens je buren een goedeavond/ goedemorgen ... Lees nu volgende quote zeer aandachtig:
Het enige wat hij zegt, is dat hij nooit iets zal zeggen, en dat "men hem om die reden gekozen heeft", schreef substituut Acke.
Goed gelezen? De rest van het verhaal…
Boeve vertelde: "Het zit me dwars dat ik hem niet aan de praat gekregen heb. Als je iemand wil laten praten, moet je zijn gevoelige plek vinden. Iedereen heeft die: ouders, kinderen, liefdes. Philippe De Staerke heeft er geen. Mijn opleiding en beroepservaring schoten tekort."
Nochtans had Johnny vriendinnen zat. De Italiaanse Rosa kende hem twee maanden toen hij werd opgepakt. Ze moet echt gek op hem geweest zijn, ze reed meer dan tachtig keer naar de gevangenis van Gent om hem te bezoeken. Boeve zei: "Dat kwam door zijn ogen. Ik zal zijn blik nooit vergeten: dwingend en indringend. Na een poos wist ik hoe ik hem boos kon maken. Je polste naar een overval waar hij zeker bij was geweest; dan bleef hij kalm ontkennen. Maar als je hem een hold-up aanwreef waaraan hij onmogelijk deelgenomen kon hebben, werd hij woest. Dan timmerde hij kwaad met zijn wijsvinger op de rand van de tafel, ik zie het hem nog doen. 'Ik speel met uw zoals u met mij speelt', zei hij. 'We zullen zien wie de sterkste is.’
"Het was om gek van te worden. 's Avonds op de briefings moest ik vertellen hoe ver ik stond. 'Nog altijd niks, Luc?' De druk werd groter en groter. Hij probeerde me het bloed onder mijn nagels vandaan te halen door aan de lopende band klachten in te dienen. Hij probeerde mij op stang te jagen, zodat ik in de fout zou gaan."
"Na drieënhalve maand verhoren, weekends incluis, is het fout gelopen. Bij een huiszoeking bij zijn vriendin had ik een witte substantie in beslag genomen. Van het lab kreeg ik te horen dat het om drugs ging. Toen Johnny dat vernam, werd hij razend. Onmogelijk! Die drugs hadden wij daar zelf verstopt. Kort nadien liet het lab weten dat er een vergissing was gebeurd, met de substantie was niks mis."
"Ik was verbrand als ondervrager en heb er een punt achter gezet. Nochtans zat er vooruitgang in de verhoren; na anderhalve maand werd hij af en toe loslippig. Hij gaf me details die goud waard waren, bijvoorbeeld over zijn contacten met Jean Bultot, maar ik heb er niks mee kunnen doen. Dat heb ik mezelf nooit vergeven."
Bron: Beetgenomen | Hilde Geens
Ode aan Hilde voor haar uitstekende journalistieke werk overigens nogmaals… En over nogmaals gesproken:
Het enige wat hij zegt, is dat hij nooit iets zal zeggen, en dat "men hem om die reden gekozen heeft", schreef substituut Acke.
Lees nog even wat Patrick Baudry zei over Philippe Johnny De Staerke en zijn eventuele deelname aan de overval te Aalst ... Zou echt iedereen wachten tot zijn/haar sterfbed voor het lef te vinden om niet langer te zwijgen? Omerta.