Ik herinner me vooral dit van de docu: In België had je een militair netwerk én een netwerk van de Staatsveiligheid. Die laatsten hebben in de loop der jaren al wat voornamen en initialen gelost. Langs militaire kant is er totaal geen medewerking wat betreft het vrijgeven van namen.

Volgens de Amerikaanse generaal Bernard Rogers, de opvolger van Haig bij de NAVO, was het organiseren van Stay Behind een zaak van de nationale regeringen. De namen van de Gladioleden werden in het grootste geheim bewaard in Londen en Boston.

Op 31 januari 1991, om kwart over tien 's ochtends, landde kolonel Jean Bodart van de militaire inlichtingendienst op de RAF-luchtmachtbasis van Northolt ten westen van Londen. Hij kwam er dertien doosjes ophalen die de geheime codes bevatten van de namen van de Belgische Gladioleden en een oude Remington-schrijfmachine om ze te ontcijferen. Twee uur later vloog hij terug naar België. (...)

Albert Raes hulde zich, ruim 23 jaar na zijn nepgetuigenis voor de Gladiocommissie van de Senaat, opnieuw in stilzwijgen toen hem in TerZake naar namen van Gladioleden en een mogelijk verband met de Bende van Nijvel werd gevraagd. Raes bleef zijn ondoorgrondelijke zelf. (...)

Bron: De Bende van Nijvel - verraad, manipulatie, geheime diensten | Guy Bouten

Er verscheen zopas alweer een goede analyse van Walter De Smedt aangaande de verschillen in de naoorlogse waarheid zijnde de officiële, de volkse, de gerechtelijke en de wetenschappelijke waarheid » www.apache.be

Een paar citaten:

Op 14 november 1990 moest onze defensieminister Guy Coëme publiekelijk erkennen dat er ook in ons land een afdeling van het netwerk bestond. Dat had tot gevolg dat er een senaatscommissie werd opgericht om het bestaan en de werking van de Belgische Gladio te onderzoeken en er een permanent comité van toezicht op de inlichtingendiensten, het Vast Comité I, werd opgericht. Maar noch de Gladiocommissie in de Senaat, noch het Vast Comité I hebben tot de ontdekking van de waarheid geleid.

Wie er deel uitmaakte van Gladio, wat dit netwerk nu juist heeft gedaan en vooral of er bindingen waren met de bende feiten of de aanslagen van de CCC's, kon de senaatscommissie niet beantwoorden omdat de leden van het netwerk zowel als de burgerlijke en militaire inlichtingendienst uitdrukkelijk op hun plicht tot geheimhouding gingen staan, en de commissie het er bij liet. Het comité I kwam er in zijn nu toch langer bestaan zelfs niet toe hierover onderzoek te doen. (...)

Dat de "raison d'états" de voornaamste rem op het ontdekken van de waarheid was, kan moeilijk worden ontkend en dat geldt zowel voor de Gladio-affaire als voor de bende aanslagen. De parlementairen die bij het onderzoek hierover betrokken waren hebben dat dan ook niet gedaan. (...)

De gerechtelijke waarheid heeft het grote voordeel dat zij steunt op een in een publiek debat beoordeelde beantwoording van én de bewijsvoering én de schuldvraag. De gerechtelijke waarheidsvinding heeft dan weer één groot nadeel: tijdens het vooronderzoek blijft alles geheim en dat vooronderzoek kan erg lang duren. Dat is overigens het geval met het Bende van Nijvel-onderzoek dat nu de verjaring bereikt en daarom een wetswijziging nodig is om het te kunnen voort zetten. Intussen kan dergelijk onderzoek verworden tot wat senator Bourgeois terecht de "geheimzinnigheid van het onderzoek" noemde. Wie het negatief wil stellen, kan zelfs beweren dat een gerechtelijk onderzoek daardoor de beste plaats is om een geheim te bewaren. (...)

Het boek [Wie heeft Lahaut vermoord? - De geheime Koude Oorlog in België] brengt het op grond van wetenschappelijk onderzoek verkregen en dus op archiefstukken gesteunde bewijs van het bestaan in ons land van een naoorlogs, geheim parallel en privé inlichtingen netwerk, gefinancierd door de haute finance, de Société Générale en haar filiaal Union Minière en Brufina – Banque de Bruxelles, met medewerking van agenten in verschillende overheidsdiensten als politie en inlichtingendiensten en zelfs het gerecht, bindingen met de hiërarchie in de katholieke Kerk en met correspondenten, opdrachtgevers en bestemmelingen van de rapporten tot op het hoogste echelon van het politiek beleid. (...)

Volgens Bernard Legrand waren de leden van Gladio niet betrokken bij de misdaden van de Bende van Nijvel:

Sur l'existence d'éventuels "exercices" de son service lors des dates correspondant aux principales attaques de grands magasins (27 septembre et 9 novembre 1985) il réagit: "J'ai eu des réunions avec mes instructeurs pour être attentif sur cette question. Des consultations d’agendas (…). J'ai la certitude que strictement rien d’anormal ne s’est passé".

Bron » Nieuws