Philippe Vermeersch van de Delta-cel heeft een getuigenis afgelegd voor de Eerste Bendecommissie. Op een bepaald moment gaat het verhoor over een informant die zowel voor Vermeersch als voor Zimmer heeft gewerkt.

Coveliers: "Ik meen mij te herinneren dat één van de vorige getuigen de naam van deze getuige heeft genoemd in verband met een contact dat hij met de gerechtelijke politie van Brussel heeft gehad en dat nogal nauw aansluit bij uw onderzoek in de Delta-groep. Is dat juist?"

Vermeersch: "Ik heb uw vraag niet goed begrepen."

Coveliers: "Namelijk dat u op een bepaald ogenblik heeft geïnformeerd naar twee commissarissen van de gerechtelijke politie van Brussel."

Vermeersch: "Ja, ik herinner mij dat incident."

Voorzitter: "Denk rustig na."

Vermeersch: "Ik denk dat dit zich situeert in 1986. Op een bepaald ogenblik ben ik in het onderzoek van de groep Delta in contact gekomen met een informant, die belangrijke infonnatie kon verstrekken nopens het onderzoek lastens de bende De Staerke. Ik ben toen, na samenspraak met de leiding van Delta, naar de gerechtelijke politie gegaan waar ik de heer Oudenaert heb gecontacteerd. Ik ken hem van vroeger in Gent, hij heeft nog deel uitgemaakt van de BOB te Gent. Ik heb hem gezegd dat ik bepaalde stukken wenste overhandigd te krijgen van een bepaalde commissaris van de gerechtelijke politie te Brussel, en meer bepaald van commissaris Zimmer."

Voorzitter: "Was de heer Audenaert de overste van de heer Zimmer?"

Vermeersch: "Dat denk ik niet. Ik weet niet precies hoe de verhoudingen lagen."

Voorzitter: "Waarom sprak u de heer Audenaert aan? Omdat u hem kende?"

Vermeersch: "Ja. De informant die wij gecontacteerd hadden in het kader van het onderzoek-De Staerke was ook informant van de heer Zimmer. Ik ben toen samen met een collega van de groep Delta naar de gerechtelijke politie gegaan ten einde bepaalde documenten op te halen. Ik ben via de heer Audenaert bij de heer Zimmer terechtgekomen die mij de documenten van een bepaalde gecodeerde operatie heeft overhandigd. Die werden overhandigd aan de commissaris die de leiding van Delta had. Een tijdje later is er bij de groep Delta een telefoontje gekomen uitgaande van de heer Reyniers, nu hoofdcommissaris van de gerechtelijke politie te Brussel, die vroeg naar de commissaris [hier staat een vraagteken in het verslag]. Hij zei dat wanneer Vermeersch van Delta tracht te insinueren dat bepaalde mensen bindingen hebben met extreem-rechtse of met extreem-linkse groeperingen dat gelogen was. Hij zei, ik citeer: als hij nog eens naar de gerechtelijke politie komt dan moet hij zich eerst bij mij aanbieden of hij vliegt - zo zei het letterlijk - met zijn kloten door de vensters."

(...)

Coveliers: "Als ik het goed begrepen heb, heeft Commissaris Zimmer documenten die belangrijk waren voor het onderzoek aan U gegeven."

Vermeersch: "Jawel."

Coveliers: "Commissaris Zimmer was dus van dat onderzoek of van die feiten niet op de hoogte vermits hij anders toch zelf die documenten zou gebruikt hebben. Ik zal proberen mijn verwarring duidelijk te maken. Er is dus een informant die werkt voor Zimmer en voor u. Dat kan dus? Was dat een betaalde informant of vrijwillige informant?"

Vermeersch: "In mijn geval was dat een vrijwillige informant. Indien het een betaalde informant was van de heer Zimmer, daar ben ik niet van op de hoogte. Dat weet ik niet."

Coveliers: "Hij zal wel vrijwillig zijn want anders zou men daar ook geld gevraagd hebben. Ik begrijp niet goed dat hij tegelijkertijd informant is van beiden, maar tegen u over bepaalde documenten gaat spreken die de heer Zimmer ook in het bezit heeft maar waarvan hij nog geen gebruik heeft gemaakt. Is er enige verklaring van de reden waarom die documenten door Commissaris Zimmer niet werden gebruikt? Als U ze gebruikt hebt - ik weet niet wat er in stond - waren zij dus belangrijk. Waarom gebruikte de heer Zimmer ze dan niet van zijn eigen informant?"

Voorzitter: "En als het uw informant was, waarom moest hij langs de heer Zimmer gaan om bepaalde stukken te krijgen? U moet begrijpen dat wij dit niet kennen. Wij trachten klaar te zien. Ik zie dat U ook moet nadenken."

Vermeersch: "Het is al een hele tijd geleden. Het is het volgende. Er waren documenten bij, er waren ook foto's bij van een
gecodeerde operatie die de heer Zimmer had verricht, waarvan de informant mij zei dat als ik hem niet geloofde ik de heer Zimmer moest contacteren. De informant kon mij geen documenten verstrekken want die waren in het bezit van de heer Zimmer. Op de vraag van de heer Coveliers waarom de heer Zimmer met die documenten niet heeft gewerkt moet ik antwoorden dat ik vermoed dat het gaat om een opgezette operatie die telkens mislukt is of waarin niet genoeg elementen aanwezig waren om een tussenkomst op dat vlak. Ik vermoed dat."

Coveliers: "U moet mij de operatie niet vertellen. Was dat in de sector van de drugs?"

Vermeersch: "Neen, niet in de sector van de verdovende middelen."

Voorzitter: "Het hield verband met Aalst en de Bende?"

Vermeersch: "Het hield verband met de bende De Staerke."

Bron: Verslag Eerste Bendecommissie

De leden van de Delta-cel beschreven tijdens hun getuigenis [voor de Bendecommissie] nog andere feiten. De GPP'er Van Rie deed het tweede zware conflict van de Delta-cel met Reyniers en compagnie uit de doeken. Hier kwamen de vermeende extreem-rechtse sympathieën van GPP'er Zimmer ter sprake:

"Het tweede incident deed zich voor in juni 1986, toen we van Vermeersch vernamen dat hij informatie had over Wilsele en dat hij deze zou willen toetsen met de commissaris Zimmer van de Gerechtelijke Politie van Brussel. Hij is ter plaatste geweest. Een half jaar later krijgen we weer een geschreven brief van de toenmalige procureur van Brussel, de heer Poelman. Hij beweerde op aangeven van de heer Reyniers dat wij, zonder hem daarover te hebben ingelicht, informatie trachtten in te winnen over de extreem-rechtse houding van de heren Marnette en Zimmer. Dat was overigens strijdig met de waarheid. We hadden enkel de heer Vermeersch naar Brussel gestuurd om met de heer Zimmer overleg te plegen over de informatie die hij [Vermeersch] en de heer Zimmer over Wilsele hadden. Dat was alles wat er gebeurd is. Men heeft dat volledig anders ingekleed, om nogmaals Delta te kunnen bekritiseren."

Sack vervolledigde:

"Het incident met de heer Philippe Vermeersch ging over het natrekken van de informatie over de aanwezigheid van Zimmer op extreem-rechtse oefenkampen."

Delta-lid Collewaert stelde op basis van de verklaringen van Mievis, lid van de Groep G waar Mievis zelf de contactpersoon van Front de la Jeunesse-leider Françis Dossogne was, op 11 oktober 1986 een proces-verbaal op. Mievis was aanwezig op een extreem-rechts oefenkamp en getuigde dat hij in dat kamp twee leden van de Gerechtelijke Politie opgemerkt had. Eén van hen was Zimmer.

Het was eind jaren zeventig dat het tijdschrift Pour het bestaan onthulde van de extreem-rechtse oefenkampen in Marche-en-Famenne van het Front de la Jeunesse en de VMO. In 1981 werd door extreem-rechts een aanslag gepleegd op Pour. Op 24 november 1982 werden twee daders tot vijf jaar en twee andere tot respectievelijk drie jaar effectieve gevangenisstraf veroordeeld. Reyniers had GPP'er en Delta-lid Van Rie in december 1986 via een woedend telefoontje meegedeeld "dat een lid van de Delta-cel, een rijkswachter, het niet meer moest wagen met (bepaalde) leden van de Brusselse brigade te spreken; het ging met name over de zogezegde insinuatie vanwege de betrokken rijkswachter 'dat er leden van de Gerechtelijke Politie Brussel betrokken zijn bij extreem-rechts'."

Volgens verklaringen uit het Bende-dossier had commissaris Z. [Zimmer] van de GPP-Brussel nauwe banden met Dossogne, Bougerol en consorten. Uit het proces-Reyniers bleek wel dat Dossogne, Van Dijcke en Gilissen informanten waren van het trio Reyniers-Marnette-Zimmer. Nochtans stond Gilissen sinds 1987 sinds 1987 op de zwarte lijst van informanten die niet meer mogen gebruikt worden. Zimmer werd trouwens op 25 januari 1995 tijdens het proces Gilissen veroordeeld tot een gevangenisstraf van 3 maanden met uitstel voor schending van het beroepsgeheim. (...)

Ondertussen liet Zimmer in 1984-'85 vrouwelijke GPP-agenten, die vergezeld werden van zijn informanten die zelf belangen hadden in de sekxbussines, infiltreren in Brusselse seksorgieën. Maar er werd niets strafbaars vastgesteld. Enquêteur Sokolowski van het Hoog Comité van Toezicht die deze dossiers uit 1984-'85 moest uitvlooien, verklaarde voor de Bendecommissie bis dat op haar vraag Zimmer zonder veel uitleg zijn oude zedendossiers uit zijn kast haalde en aan haar doorgaf. Het bleken officieuze dossiers uit de jaren tachtig te zijn, waarin de informatie over de aanwezigheid van kinderen door Zimmer niet geverifieerd was. Tevergeefs heeft Sokolowski dit ongeveer tien jaar later trachten na te trekken. Voor haar was het niet duidelijk wat het doel was van deze niet-geverifieerde parallelle dossiers. Zimmer verzamelde blijkbaar veel informatie, legde hierover dossiers aan, maar zonder er iets mee te doen.

Bron: De namen uit de doofpot | Stef Janssens

André Rogge, gewezen informant van Frans Reyniers, licht in zijn mémoires een tip van de sluier op over de ware aard van de activiteiten van Reyniers ('Les égouts du Royaume' pag. 125):

Georges Van Dycke, die andere informant van Reyniers, zegt op zijn ziekbed tegen Rogge: "Frans Reyniers is niet de onkreukbare 'superflic' voor wie hij zich uitgeeft. Integendeel, hij heeft voortdurend grote sommen geld nodig. Hij is de loopjongen van een zekere Werner Mauss, een Duitse privé-detective die zich voordoet als vertrouweling van de West-Duitse regering, wat hij niet is. Reyniers voert allerlei duistere opdrachten uit voor Werner Mauss, waardoor hij voortdurend op en neer reist naar Duitsland.

Ik (Vandyke) heb ooit Mauss moeten vergezellen naar een Latijns-Amerikaans land, waar hij ging onderhandelen met guerillero's die Duitse werkrnemers van de firma Mannesmann hadden ontvoerd. "

Online kan je lezen dat die Werner Mauss inderdaad zijn diensten aanbood aan buitenlandse bedrijven in Colombia waarvan werknemers ontvoerd waren door de marxistische guerillagroep ELN. Vooral de Duitse firma Mannesmann had een belangrijk contract lopen voor de aanleg van een oliepijplijn in ELN-territorium. 4 ingenieurs van Mannesmann werden ontvoerd, evenals de Duitse echtgenote van de directeur van het bedrijf, Uit latere berichtgeving blijkt dat Mauss op vriendschappelijke voet stond met de ontvoerders, dat hij de prijs van de losgelden zou opgedreven hebben, en dat hij ervan verdacht werd de ontvoeringen mee georganiseerd te hebben om de firma Mannesmann ertoe aan te zetten zware protectiegelden te betalen aan het ELN.

Toen in 2001 de Belgische backpacker Karel Dick ontvoerd werd door het ELN konden de ambtenaren die het dossier behandelden op Buitenlandse Zaken vaststellen dat het ELN vanuit Cuba gerund werd : de onderhandeliingen voor de vrijlating van Karel Dick werden in Havana gevoerd, na voorspraak door een Belgische politicus die momenteel lid is van de PTB.

De 'Mannesmann'-episode van Mauss speelt zich af nog vóór de val van de Berlijnse Muur.

Reyniers werd definitief geschorst na de val van de Muur en na de overhandiging van een lijst van Belgische KGB-medewerkers door Sovjet-agent Cherpinsky. Dezelfde Reyniers die eerder Mauss probeerde aan te bevelen om tussen te komen voor de vrijlating van Abu Nidal - terrorist Saïd Al Nasser in ruil voor de Belgische familie Houtekins-Kets. In het gebouw waar de familie Houtekins-Kets werd vastgehouden in Derna, Libië, waren ook Russische en Oostduitse adviseurs gehuisvest.

Dat werd in 1987 vastgesteld door de Amerikaanse Sandra Simpson, toen zij eveneens in Derna gevangen werd gehouden, nadat zij van een yacht geplukt was vóór de kust van Libië. Simpson bevond zich op dat yacht in het gezelschap van twee Belgen, Frank Boussemaere en Mirella Bongaerts, en van een Duitse scheepsmecanicien. De Duitser werd later ondervraagd door een Oost-Duitse adviseur uit de andere vleugel van het gebouw. Simpson zegt dat in dat zelfde gebouw eerder andere Westerse gijzelaars werden vastgehouden. Dat moet de familie Houtekins geweest zijn.

U vraagt zich wellicht af waarom niemand ooit gehoord heeft van een gijzeling van twee Belgen, Bongaerts en Boussemaere, in Libië in 1987?

Allicht omdat dat deel uitmaakt van de Staatsgeheimen die de jaren '80 bij ons hebben gekenmerkt.

Er was in 2019 een poging om het onthullen van dergelijke geheimen strafbaar te maken met drie jaar gevangenisstraf, maar die is mislukt » www.nieuwsblad.be

Zoekfunctie op dit forum: 'Holstein', 1 resultaat.

Stukje uit het 'proces Reyniers'

"Vervolgens was het opnieuw de beurt aan inspecteur Holstein om - ditmaal door de verdediging - op de rooster te worden gelegd. Wegens  tijdsgebrek kwam men vrijdag enkel toe aan een paar "details": meer bepaald de ongewoon vertrouwelijke samenwerking tussen officier van gerechtelijke politie Yves Zimmer - een medebeklaagde - en diens tipgever Georges Van Dycke (eveneens op de beklaagdenbank).

Holstein bevestigde dat Yves Zimmer - nu geschorst maar indertijd verantwoordelijk voor de algemene diensten van de GPP en in die hoedanigheid niet rechtstreeks belast met onderzoeksopdrachten - zijn  informant (met strafblad!), naar believen liet tokkelen op de computerterminals van de Brusselse gerechtelijke politie.

"Ik heb Yves Zimmer en Van Dycke meer dan eens de computers zien gebruiken die rechtstreeks toegang geven tot het Rijksgegister en de dienst voertuigen". "Bovendien vroeg Georges Van Dycke ons meermaals inlichtingen over bijvoorbeeld nummerplaten", aldus Holstein. "We spraken er schande over op de dienst en spraken af Van Dycke af te schepen - voor zover dat mogelijk was gezien de hiërarchische positie van Yves Zimmer".