Schuldig, maar niet veroordeeld

In Vlaamse rechtszalen is de voorbije jaren heel wat afgefilosofeerd over de invulling van het begrip wettige zelfverdediging. Daar had de 14de kamer van de correctionele rechtbank in Luik op 23 juni 1999 minder moeite mee, toen ze moest oordelen over Anne Mariage. De vrouw stond, rijkelijk laat, terecht voor de moord op haar man, in de vroege ochtend van 12 juli 1991. Het onderzoek was al meer dan zes jaar rond. Het strafdossier had al die tijd stof liggen vergaren op het parket in Luik. Anne Mariage, die na de moord zelf de politie had verwittigd en bekentenissen had afgelegd, werd schuldig geacht, maar niet veroordeeld. Behalve vijf dagen voorarrest in juli 1991 kreeg ze geen enkele straf voor de moord op haar man. De rechtbank haalde twee redenen aan: "wettige zelfverdediging" en het feit dat de verdachte "onredelijk lang" op het vonnis had moeten wachten.

Haar man heette Claude Delperdange (43), was zaakvoerder van het bedrijf Zeus Computers en stond bekend als een geweldenaar en seksuele veelvraat. Hij zou zijn vrouw hebben verplicht tot deelname aan seksfuiven met enkele Luikse notabelen in hun villa in Esneux. Precies omdat ze het geweld en het misbruik niet meer kon verdragen had ze die ochtend na een zoveelste dispuut naar het jachtgeweer gegrepen. Of het echt zo gegaan is, is moeilijk te achterhalen. De rechtszaak speelde zich van begin tot eind achter gesloten deuren af. Als er al eens wat uitlekte, prikkelde dat meteen ieders verbeelding. Zoals toen Le Soir onthulde dat "een belangrijk iemand" aan die seksfuiven had deelgenomen. Nieuwe inzichten in onopgehelderde Belgische affaires komen de laatste tijd steeds vaker vanuit Parijs.

Een ploeg van de Franse zender Canal + strikte Nihoul begin 2000 tijdens research omtrent de zaak-Dutroux in een hotel met een verborgen camera. Hij vertelde met smaak doch off the record hoe in de marge van de moord op minister van Staat André Cools (PS) twee getuigen "uit de weg geruimd zijn in opdracht van ministers". Eén moord, aldus Nihoul, was achteraf door justitie getransformeerd in zelfmoord, in het andere geval had de echtgenote de klus geklaard, wetende dat justitie haar niets zou maken. Nihoul doelde daarmee overduidelijk op Delperdange.

Daders » Claude Delperdange