Re: WACL
Tot in 1973 bleven de activiteiten van WACL strikt geheim. Pas in dat jaar werd een eerste lijst van namen gepubliceerd, nadat de toenmalige voorzitter Geoffrey Stewart-Smith de organisatie ervan beschuldigde antisemieten en nazi's te hebben opgenomen in haar kernen. Gezien de ontstaansgeschiedenis van WACL lijkt ons dit voorval hoogst eigenaardig. De roots van WACL lagen juist in de rekrutering van ex-nazi's en fascisten door de CIA. Maar de tijden waren veranderd en WACL geraakte meer en meer verscheurd tussen de aanhangers van een detente en die van de harde weg.
Een absolute aanhanger van de harde weg was Paul Vankerkhoven. Zo lezen we in zijn toespraak gehouden op het 7de congres van WACL in april 1974 te Washington DC, hoe hij de mening is toegedaan dat Europa zowel extern als intern bedreigd werd. Extern was dat natuurlijk de Sovjetunie, maar intern was dit de detente:
"Enfin notre Europe doit affronter une menace intérieure, qui se développe au coeur même de nos institutions et, pourrait-on dire, à l'abri de nos murs. En raison tout à la fois de l'impasse nucléaire [...] la tactique de Moscou vise aujourd'hui à favoriser en Europe la détente entre Etats, à profiter de l’apaisement qui en résulte pour miner les démocraties occidentales de l'intérieur, pour endormir notre méfiance à l'égard des partis communistes européens qualifiés de 'nations' et pour gagner à ceux-ci la sympathie des parties dits 'progressistes', sur la base d'un 'programme commun', dit le 'contrôle démocratique syndical'."
Nadat dus een eerste maal een ledenlijst was geopenbaard in de pers bleef WACL in alle discretie verder werken.
WACL was sinds haar oprichting geëvolueerd naar een doeltreffende lobbygroep in de coulissen van de Koude Oorlog en specialiseerde zich in psychologische oorlogvoering, WACL werd inderdaad gaandeweg geïnfiltreerd door fascisten, maar het speelde internationaal ook een belangrijke rol in het toenemende terrorisme. Vanaf 1994 ging WACL trouwens verder onder de naam World League for Freedom and Democracy.
Bron: De netwerking van een neo-aristocratische elite | Klaartje Schrijvers