Action Directe te Brussel bevestigd

Bij monde van eerste substituut van de procureur des Konings De Gratie werd maandag op het parket te Brussel bevestigd dat de Belgische overheid, na een rogatoire opdracht vanuit Parijs, drie in het Brusselse verblijvende Fransen heeft ondervraagd in verband met de terreuracties van Action Directe.

Eén van de ondervraagden is een gewezen lid van de OAS (het geheime Franse leger in Algerije) die te Brussel een tijdje de leiding had van een bewakingsfirma, die o.m. een aantal warenhuizen aan de Brusselse Nieuwstraat beveiligde. (*) Het parket bevestigde tevens de vondst van strooifolders van Action Directe en de inval in een drukkerij te Sint-Gillis in Brussel.

Bron: Het Laatste Nieuws | 17 augustus 1982

(*) Gezien de omschrijving gaat het hier zo goed als zeker over Jean-Francis Calmette. Eén van die andere Fransmannen uit Brussel zou Christian Elnikoff kunnen zijn.

Hieronder nog wat info over Calmette uit het archief van Walter de Bock:

Marcel Barbier (°1959) volgt in 1974 een maand karaté-lessen bij Calmette in de zaal HIGI-ATE (153, rue Jourdan, Bruxelles) 

Bron: PV Calmette devant Schlicker | 13.12.1985 (dossier Latinus)

Barbier van zijn kant beweert dat hij Calmette leerde kennen in '78: "J’ai suivi avec ce dernier des cours de aarde dans la nature."

Bron: PV de Barbier devant Schlicker | 7.11.85 (dossier Latinus)

Beiden zullen mekaar opnieuw ontmoeten in City 2 bij Wackenhut in '80.

Jean-François Adolphe Calmette (1942°, adres: 147, Drève de Nivelles, bâtiment Islande, 1030 Bruxelles, 2e adres in jaren ’70: é Rue Royale, Herchies), werd geboren in het Zuidfranse Béziers en huwde met de Belgische R. Somme. Hij deed, voor zover bekend, nooit legerdienst in België of Frankrijk maar doet sinds 1957 aan gevechtssporten. Hij verklaarde: "Je n’ai jamais fait partij de l’OAS ou du SAC comme le prétendent certaines personnes."

Bron: PV verhoor voor Schlicker | 13.12.85

Calmette zou volgens Schlicker, op een vals Frans paspoort in België verblijven. Hij liet dit verifiëren, zo verklaarde hij begin '87 aan Hilde Geens.

In '74 publiceert Calmette een artikel in het Belgische blad van de gevechtssporten, Budo Press, toen uitgegeven door Henris Roger (overleden in '75). Hij legt uit waarom de karaté-federatie "Les Chardons" een nieuwe vereniging heeft opgericht, nl. Sparta. Met Sparta wil de federatie zich afzetten tegen degenen die karaté enkel willen beoefenen in een zaal. Calmette schrijft: "Karaté beoefend in een zaal is slechts een flauw afschijnsel van wat het grote levensveld vertegenwoordigt. Deze kunst uitsluitend beoefend in een zaal, wordt vlug een benepen kunst, een salonsport die tot snobisme leidt". 

Volgens Calmette is karaté aan westerlingen nooit logisch aangeleerd "te wijten aan het grootkapitaal en een onderschatting van ons ras. Dit alles werd aangemoedigd door een zekere Westerse kaste die niet wilde dat het jeugdige ras het hoogtepunt zou bereiken van de onbedorvenheid. Alles wordt de jeugd toegelaten. Ze bezit geen gezonde belangstelling meer voor lectuur en muziek. Deze jeugd gaat een sombere toekomst tegemoet ... veroorzaakt door propaganda van die de vrije gedachte vooropstelt. (...) De waardevermindering van het ras werd voorbereid en in werking gesteld rond de jaren '20 hetgeen ons de gelegenheid gaf om ons in 1939 rekenschap te geven van wat we waard waren."

De echte karaté, steeds volgens Calmette, was ook een nationalistische beweging. Het is voor de beoefenaars een krijgsvorming dankzij de nationalistische idee. (...) Nietzsche heeft gezegd dat "de mens een loopplank is naar de supermens". Karaté wordt beoefend in de natuur en gekoppeld aan andere onderrichtingen. Calmette geeft als voorbeelden het oversteken van een rivier, het beklimmen van een stijle rots, nachttochten met een hemelkaart en een kompas. Volgens Calmette voelt elke jonge man met een zekere rechtschapenheid de Spartaanse beschaving in zich leven. "Hoe dikwijls bonst mijn hart niet luid bij de gedachte aan de Spartaanse jeugd die hij zou kunnen beleefd hebben indien de natuurwetten waren geëerbiedigd, zowel selectief als nationalistisch."

Bron: tekst in bijlage bij PV 1104 van 16.12.1985 van BOB Waver (dossier Latinus)

Calmette is een karaté-leraar en invoerder in België van de full-contact discipline die in Frankrijk wegens zijn brutaal karakter verboden is. Calmette werd hiervoor ook uit de Brusselse karaté-federatie gestoten. Hij had ook de leiding van de ordedienst die in Vorst Nationaal meer dan eens in opspraak kwam wegens brutaliteiten. Tevens was Calmette de stichter van de privé-militie 'Nouvelle Sparta' die o.m. in de winter training organiseerde in de Ourthe. Hij richtte tenslotte een school op voor veiligheidsagenten die echter weinig succes kende. Ze stond o.m. in voor de veiligheid tijdens de meeting van Eurodriote in Brussel in juli '79. Calmette nam ook deel aan trainingskampen van het Front de la Jeunesse.

Moeilijk te zeggen, ik vond alleen volgende info over de drukkerij waar Carette heeft gewerkt:

En [februari] 1981, Carette fonda, avec sa compagne Pascale Vandegeerde et un nommé Didier Chevolet, les "Ateliers Graphiques" situés à Saint-Gilles, en banlieu bruxelloise. Cette organisation attira plusieurs jeunes ultra-gauchisants, dont un certain Bertrand Sassoye, un jeune appelé du contignent qui avait choisi de déserter l'armée.

De drukkerij bevond zich in de Rue d'Albanie in Sint-Gillis [Google Maps]. In deze tijdlijn, waar de drukkerij ook aan bod komt, staat niets over de huiszoeking » books.google.be

Ik [René Haquin] ontmoet Jean-Francis Calmette op een avond in Elsene. Hij komt uit de school waar hij karate-onderricht geeft. Hij antwoordt kortweg dat hij nooit lid is geweest van Westland New Post, van Iggdrasil, noch van Irminsul. Van de oefening Esperanza in april 1982, waarbij hij volgens verschillende leerlingen van Canard [Christian Smets] aanwezig was, heeft hij nog nooit gehoord; hij heeft er zeker niet aan deelgenomen. Hij heeft het bestaan ervan in de kranten ontdekt, zegt hij. Hij geeft wel toe dat veel van zijn leerlingen lid geweest zijn van Westland New Post maar dat hij daar lange tijd niet van op de hoogte is geweest. Wel kent hij kolonel Canard [Christian Smets]: hij kan zich alleen niet herinneren dat hij die ooit naar een gemaskerde les zou gevoerd hebben. Ik heb trouwens nooit voor de Staatsveiligheid gewerkt, voegt Calmette eraan toe.

"Op een keer hoorde ik hoe drie jonge kerels zeiden: Tof, dank zij Westland New Post kunnen we naar Libië. Ik heb ze aangeraden om hun vingers niet te verbranden aan dat zaakje. Ze hebben mijn raad opgevolgd. Dat was, als ik me niet vergis, in de zomer van 1983."

Enkele dagen later heeft Calmette zijn mening herzien. Hij weet plots weer hoe hij kolonel Canard [Christian Smets] naar het appartement van Marcel Barbier gevoerd heeft. "Marcel had een hele kast vol met maskers", zegt hij. "Canard gaf daar inderdaad les, gemaskerd. De cursus bestond uit enkele eenvoudige raadgevingen zoals: als je iemand schaduwt in een gebouw, kijk dan eerst hoeveel uitgangen er zijn. Ik herinner me ook dat Canard me in april 1982 vertelde dat hij een oefening opgegeven had aan de jongens van Latinus; hij stelde me voor om eens een kijkje te gaan nemen. Ik heb toen met name Marcel Barbier en Michel Libert herkend; volgens mij waren er in totaal niet meer dan vier of vijf man. We zijn daar nauwelijks een kwartier gebleven. Canard is samen met mij weggegaan."

Calmette vertelt dat hij vernomen heeft van leerlingen van Latinus dat zij een financiële bijdage moesten betalen aan Westland New Post. Ze waren verplicht een papier te ondertekenen waarop stond dat ze een derde van hun salaris zouden afstaan als ze werk vonden. Er was ook sprake van cursussen die gegeven werden in La Nouvelle Acropole: geschiedenis, filosofie, alchimie, Keltische religie. De jongens namen ook deel aan initiatierituelen; ze vertelden dat ze moesten neerknielen in het donker, hun ogen gericht op een brandende kaars; ze kregen een draaierig gevoel.

"In januari of februari 1983 vernam ik dat Latinus aan sommige van zijn jongens had voorgesteld om deel te nemen aan een trainingskamp in Libië. Datum en duur van het kamp waren top secret. In juli sprak ik erover met Canard [Christian Smets]; ik zei hem dat dit volgens mij allemaal erg gevaarlijk begon te worden. Canard antwoordde vaag dat de politie zich binnenkort met de zaak zou bezighouden. In die periode merkte ik dat ik geschaduwd werd door de mannetjes van Michel Libert."

Calmette heeft Latinus leren kennen in een sportzaal waar ze allebei kwamen. Hij geeft toe dat hij door Latinus in mei '82 voorgesteld is aan een 'raadgever van de Saoedische koning', de advocaat Faez Al Ajjaz: "Ik zocht werk. Ik had vroeger al eens gewerkt voor de ambassade van Nieuw-Guinea. Maar er is uiteindelijk niets van gekomen."

Calmette vertelt ook nog dat er sprake was van een bevel om Eric Lammers fysiek uit te schakelen. Dit bericht was hem via een vriend van Lammers ter ore gekomen.

Bron: Operatie Staatsveiligheid | René Haquin