In oktober 1983 maakten leden van de gerechtelijke politie van Luik een vertrouwelijk rapport op over een lang gesprek dat zij hadden gehad met iemand die goed thuis was in het reilen en zeilen van de sexclub Jonathan. Hij had hen medegedeeld dat deze club zowel werd gefrequenteerd door leden van het FJ, in het bijzonder Dossogne, als door notoire Brusselse onderwereldfiguren. De baas van de Jonathan had volgens hem:

"De gewoonte van zulke evenementen gebruik te maken ("shows met erotiek, zelfs pornografie en andere vreemde praktijken. Hij organiseerde met name catchwedstrijden tussen meisjes in een modderbad, rock 'n roll in de confituur, een show met mannequins met geschilderde reclame op het lichaam enzovoort") om schunnige, zelfs obscene foto's te nemen of te filmen of video-opnames te maken teneinde druk te kunnen uitoefenen op de mensen die zich in die toestanden lieten meeslepen."

"Soms doet hij de meisjes zelfs bepaalde klanten dronken voeren om ze in dubbelzinnige posities te kunnen fotograferen. (...) zou zelfs beweerd hebben in een bankkluis diverse documenten te hebben, foto's, filmmateriaal of videocassettes waarmee hij chantage of druk op verschillende mensen zou kunnen uitoefenen. De directeur van de gevangenis van Sint-Gillis, Jean Bultot, zou bijvoorbeeld gefilmd zijn terwijl hij tijdens de 'confituuravond' met de hostessen aan het flirten was.(...) zou de videocassette gehouden hebben om, indien nodig, druk uit te oefenen op Bultot, hoewel hij een van zijn beste vrienden is."

Maar Bultot was volgens de tipgever zelf ook niet afkerig van zulke praktijken:

"Op een van die feestjes hadden (...) en Bultot (...) dronken gevoerd, hem uitgekleed en in het confituurbad gegooid. (...) heeft daar onmiddellijk een foto van genomen, die hij later gebruikt heeft om (...) te proberen te chanteren."

Overigens was het de tipgever opgevallen dat Bultot heel vertrouwd was met een aantal onderwereldfiguren. De tweede vingerwijzing is een proces-verbaal, opgemaakt in de zomer van 1985, waarin - op grond van het relaas van een "personne digne de confiance" - wordt verwezen naar onderzoeken van het Hoog Comité van Toezicht, de rijkswacht en de gerechtelijke politie van Brussel betreffende (...). In dit dossier zou met name sprake zijn van:

"(...) de heer (...) en een videocassette gefilmd in een huis van het Roodklooster in Terhulpen. Op die cassette zouden zedenfeiten staan waarbij diverse vooraanstaande personen zouden betrokken zijn. Ze zou toentertijd afgekocht zijn door (...) voor een som van 140 miljoen, maar de notaris zou er een kopie van hebben."

De speurders verzochten onderzoeksrechter Schlicker vervolgens of zij het betrokken dossier - het dossier Pinon - konden raadplegen om te vermijden dat zij een onderzoek zouden moeten overdoen dat reeds was uitgevoerd.

Niets wijst erop dat de betrokken verbalisanten ooit toegang kregen tot het dossier waarop zij doelden, welk dossier dit ook moge zijn geweest. Maar dit neemt niet weg dat onderzoeksrechter Schlicker zelf in die tijd wel degelijk belangstelling toonde voor de Roze Balletten, althans het dossier Pinon, maar dan in het kader van zijn onderzoek naar de dood van Latinus.

Bron: Verslag Tweede Bendecommissie (bijlage 3)

"Gilbert ging in opdracht van de Staatsveiligheid als portier werken bij de beruchte Brusselse nachtclub Jonathan in de Maurice Wilmottestraat in Sint-Gillis [Google Maps]. De Jonathan was op dat moment eigendom van Pierre-Paul de Rycke, lid van de uiterst-rechtse Parti des Forces Nouvelles. In de nachtclub werden vrouwen verplicht zich te prostitueren. Bij weigering kregen ze een boete opgelegd. Er vonden geregeld pornospektakels plaats, zoals de 'Rock and Roll dans la confiture', waarbij naakte bezoekers zich in rode-bessengelei wentelden. Het overgrote deel van de cliënteel kwam hoofdzakelijk uit extreem-rechtse hoek. De club werd ook druk bezocht door agenten en inspecteurs van het gemeentekorps van Sint-Gillis. Onder het cliënteel waren veel misdadigers die vriendschappelijke relaties onderhielden met exploitant De Rycke."

"Een van de stamgasten, en tevens de beste vriend van de clubdirecteur, was de toenmalige adjunct-gevangenisdirecteur van Sint-Gillis Jean Bultot. Deze had toen al heel wat extreem-rechtse contacten, onder meer met leden van de Parti des Forces Nouvelles. Hij maakte evenmin een geheim van zijn vriendschapsbanden met Francis Dossogne van het Front de la Jeunesse."

"Omdat Bultot voor de Staatsveiligheid een potentiële bron van moeilijkheden was, adviseerde onze dienst de minister van Justitie hem niet te benoemen tot directeur van de gevangenis. Gilbert, die aan de ingang van de Jonathan het gastenregister moest bijhouden, wist perfect wie de nachtclub bezocht en met wie Bultot contact hield. Gilbert was daarom een zeer belangrijke informant."

Bron: De weg naar wanorde, schokkende onthullingen van ex-geheim agent Robert Chevalier | Jeroen Wils