51

Re: Zaak Dutroux

Van wie heb je dat? Dim?

Re: Zaak Dutroux

raven wrote:

Van wie heb je dat? Dim?

Staat gewoon in de krant » Nieuws

53

Re: Zaak Dutroux

"My Name Is Anneke Lucas and I Was a Sex Slave to Europe's Elite at Age 6"

When I was a little girl in my native Belgium, I was put to work as a sex slave.

My mother sold me, and drove me wherever, whenever she got the call. The boss of this pedophile network was a Belgian cabinet minister. The clients were members of the elite. I recognized people from television. Their faces were familiar to the masses, while I was confronted with the dark side of their power addiction — the side no one would believe existed. I came across VIP's, European heads of state, and even a member of a royal family.

Around my sixth birthday, in 1969, I was taken to an orgy for the first time, in a castle. I was used for an S&M show, on a low stage, chained up with an iron dog collar, and made to eat human feces. Afterwards, left lying there like a broken object, I felt so humiliated, I had to do something to save my soul, or else — and this I knew for certain — I would have withered and died.

I raised myself up, and stood looking at the bizarre crowd of aristocrats dressed up as hippies, swaying to the music in various levels of sexual interaction, busily availing themselves of little pills and pre-rolled joints passed around on silver trays by sober waiters. I trembled in fear, but my body straightened and stilled itself like a bow in suspense before the shot, and I heard my voice as though it were not my own, chiding the adults, telling them that this was wrong – that I was going to tell on them, and that they would all go to jail.

Trippy, spacey music was oozing through the atmosphere and most people were too high to notice me. One man, wearing a business suit, caught my eye. He looked scared, but he held my gaze for a brief moment, and seemed to feel for me. Then he was gone. I never saw him again in the network, but years later I did spot him on TV. He became a prominent Belgian politician. 

I was quietly led away and taken to a cellar. I was certain that I was going to be killed, but instead I was shown the fresh body of a young murder victim. I was to remain silent.

During the week, I went to school. I was a shy girl, with few friends. I remember, once, in the second grade, becoming aware of an energetic shift in the room, to realize all eyes were on me. The teacher had been calling on me, and I had been too spaced out to hear. She wondered out loud if I knew the answer to the question she had asked, and I sat in embarrassing silence while the class laughed.

I was a nonentity at school, and at home no one cared for me. I received more attention in the network. It felt good to be viewed as the most perfectly beautiful, sensual object by powerful men with high standards in taste. This was the only positive in my life, and I clung to it as my only raft to keep from drowning in a sea of shame and self-loathing.

After four years of surviving the network, when I was 10, a new guest brought along his 20-year-old son: tall, dashing, blond, and blue-eyed. He boldly advanced toward me. I smiled, and he called me a little whore. Not since the first time I had been brought to an orgy, four years earlier, had I expressed my true feelings. I was furious.

"You think I like it here?" I sneered.

This interaction started the most intense year of my life, in which I would feel more than ever loved, seen, and understood, and would be more than ever abused, all by that same young man. A year later, when he was through with me, I was of no use to the network anymore, and was to be killed. When my torture began, he stood watching, laughing.

This was the third time that my entire being became filled with an otherworldly force. Fierce pride straightened my body. A burning cigarette was put out on my forearm. My energetic body latched onto his in pure defiance. The thought "I don't need you!" had become me, and all I saw was the energy behind the troubled ocean of blue in his eyes, and the love in spite of all the pain he had passed on to me.

I was led away to a small room, and strapped onto a butcher's block. The man who tortured me was one of the defendants in the notorious Dutroux case, which, when it broke the news in 1996, was believed it would blow up the Belgian pedophile network. But instead, eight years later, only Marc Dutroux received a life sentence. I should have died that night in 1974 on that butcher's block, but my life was saved at the last minute.

While I had been tortured, the young man had been negotiating with the politician in charge of the network. They made a deal: he would work for the politician, extend his shady services in exchange for my life. This one good deed eventually cost him his own life. In this milieu, any shred of humanity is a deadly weakness.

My life was spared, and I was told to remain silent forever. It took me 40 years before I could speak up.
In 1988, when I was 25 years old, I was walking downtown Los Angeles, near Skid Row, and got a faint, specific whiff of human feces, and was assaulted with the memory of the extreme humiliation I had suffered as a child. My instant thought was: "If this is true, I'm going to kill myself."

I was too identified with the experience, and the shame was too great. I wasn't ready, and pushed the memory back into the subconscious. It would take several more years, many more hours of therapy, to finally share this memory with one safe person.

I share this experience publicly here for the first time, having finally reached a place in my healing where I have access once again to the strength that came through me in those moments of clarity in the network. I also believe that the world is more than ever ready to confront its darkness. We have to, if we are to survive as a species.

All survivors of incest, sexual abuse, and sex trafficking have my strength. Though I suffer from PTSD, and, for example, I still become nauseous whenever I hear a certain kind of airy, trippy music, I've become so mindful of triggers that they don't control my everyday existence. It takes so much energy to survive not only the physical violence, but to endure the psychic drain of abuse — to carry the shame.

Just surviving daily life while trying to heal from child sexual abuse requires a thousand times the strength it would require for someone without awareness to pursue a successful career. And society still values the career person over the survivor.

Power addicts, world leaders, and corrupt politicians who abuse children are themselves like children who never grew up, driven to power to avoid ever feeling the humiliation of child abuse again, unconsciously seeking revenge from a place of hurt by recycling the abuse. They lack the courage to heal. 

Those of us who have suffered sexual abuse, incest or sex trafficking need to learn to harness our survival strength on our own behalf, so we can heal our damaged ego, and channel that strength to lead the way towards a future in which former victims conquer by love, understanding and compassion for all.

Bron: Anneke Lucas | 19 december 2016 | www.globalcitizen.org

54

Re: Zaak Dutroux

Als ik dit lees kan ik me niet van een bepaalde indruk ontdoen. Kennismaking Haemers-Vanden Boeynants, via AH in dit netwerk. Het begin van een eskader in functie van deze smeerlappen?

Re: Zaak Dutroux

Voor wie informatie zoekt ivm Anneke Lucas. Ik heb eens een en ander opgezocht en op één van mijn facebookpagina's gezet » Facebook

56

Re: Zaak Dutroux

Marc Dutroux = Marc Goossens? Ja of nee?

Hij had in elk geval mogelijkheden genoeg om Christine Van Hees te ontmoeten; Nihoul, Schaatsbaan Poseidon, ... Misschien ging hij dan te werk met een andere familienaam? Aan de andere kan was Dutroux (geboren in '56) 28 jaar toen het lichaam van Christine gevonden werd. Ik meen me te herinneren dat de getuigenissen over Marc G. spraken over een jonger persoon, daarnaast meen ik me ook te herinneren dat op vlak van fysieke kenmerken Marc G. en Marc D. wel wat gelijkenissen hadden.

57

Re: Zaak Dutroux

Leaks wrote:

Marc Dutroux = Marc Goossens? Ja of nee?

Nee, volgens mij bestaat Marc Goossens echt. In het boek de X-dossiers stellen de auteurs dezelfde vraag:

(...) Vaker nog dan de zender Radio Activité in het oude dossier duikt de naam Poseidon op. De GP'ers hebben destijds een dertigtal vroegere bezoekers van de schaatsbaan in Sint-Lambrechts-Woluwe ondervraagd. Christine Van Hees kwam er in de maanden voor haar dood bijna wekelijks en ontmoette er jongeren van diverse pluimage. Ook het (trachten te) identificeren van de vele vrienden en vriendinnen die ze daar ontmoette, leidt tot een ellenlang lexicon van lapnamen en voornamen. Eén ervan is Marc C., ook wel bekend als 'Marc de Zwitser'. Maar daarnaast was er nog een andere Marc, verklaart Poseidon- bezoekster Ariane M. in maart 1986. Volgens haar had Christine Van Hees kort voor haar dood een afspraakje met deze onbekende Marc. "Ik weet niet wie hij is, maar als ik me goed herinner, heb ik horen zeggen dat hij uit la province kwam, uit de streek van Bergen."

Was dit Marc Dutroux? Was het de nooit geïdentificeerde paracommando die zich Marc Goossens placht te noemen? De GP nam de moeite niet om het uit te zoeken, de speurders van de antenne-Neufcháteau wel, maar zij zullen er in 1997 de tijd niet voor krijgen. Zeker is dat er bij de bezoekers van de Poseidon nooit sprake is geweest van Marc Goossens, als dat al zijn familienaam is. De persoonsbeschrijving van Goossens stemt hooguit ten dele overeen met die van Dutroux. Wat wel zou kunnen overeenstemmen, is de verklaring van een vriendin van Christine Van Hees, die beweert dat ze kort voor haar dood 'iemand uit een groep motorrijders' had ontmoet. Er zijn redenen om te geloven dat het hier gaat om de mysterieuze "Marc uit de streek van Bergen". Het is Marc Dutroux zelf die eind 1996, na afloop van een verhoor, een gesprek aanknoopt met enkele BOB'ers. Het gesprek gaat over moto's. Hij heeft er meer dan tien jaar geleden ook nog één gehad, zegt Dutroux. En, voegt hij eraan toe: `Ik trok toen af en toe op met een motorbende uit de streek.'

Bron: De X-dossiers, wat België niet mocht weten over de zaak Dutroux | Douglas De Coninck, Annemie Bulté, Marie-Jeanne Van Heeswyck

Maar in de samenvatting van het dossier-Dutroux lezen we dat Marc Goossens wel degelijk bestaat:

Audition V. D. S. Freddy

Portier occasionnel au New Inn - 890 chaussée de Wavre. Fréquente café Bouffons (face au New Inn). A vu une fois Christine Van Hees au café Les Bouffons (dernier trimestre 83). Dit par après que lors d’une des visites de Christine Van Hees aux Bouffons elle portait une mini jupe en jeans ultra courte très provocante. Elle était seule, a joué au flipper.

Connaît Marc Goossens (para) fréquentant les cafés de la Chasse. Il y en a aussi un autre qu’il ne connaît pas. Ces paras fréquentent aussi le café Chez Clo Clo rue des Champs. Ajoute in fine de son audition "je pense que vous auriez intérêt à contacter les personnes qui s’occupent de radio activité car elles viennent très souvent aux Bouffons".

Bron: PV 18492 | 23 augustus 1984

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

58

Re: Zaak Dutroux

Dank voor de uitklaring! De Marc waar ze mee optrok is dus effectief Goossens en niet Dutroux. Het blijft wel nog steeds interessant dat er toch aanwijzingen zijn dat zij Dutroux kon kennen.

59

Re: Zaak Dutroux

De naam Vanden Eynde (René dan) komt herhaaldelijk voor in het syntheserapport Dutroux. Meer zelfs: wordt genoemd als op dezelfde plaatsen aanwezig als Polo (= Vanden Boeynants) en Charly (De Pauw).

Re: Zaak Dutroux

De recente bekendmakingen op het forum i.v.m. het dossier Pinon, de Roze Balletten, Bende van Nijvel, hebben een omvangrijke informatiestroom op gang gebracht. Los van bekentenissen, verdachtmakingen, chantagepraktijken, manipulaties, en gezien of bekeken vanuit de huidige politieke geschiedenis en ontwikkelingen in ons land rest me niet anders dan toe te geven dat dit allemaal naar corruptie ruikt.

De misdaden van Bende van Nijvel werden nooit opgehelderd en de Roze Balletten hebben nooit bestaan, doch jaren later is er plots Dutroux en die werd uitgespuwd door het volk en (voldoende?) gestraft. In de entourage van deze zaak duiken weer dezelfde kanalen op en ook hier verhalen over manipulatie, bescherming, etc. Met hetgeen recent opduikt als informatie, komt het mij voor alsof de "zaak Dutroux" er moest komen, om de bevolking gerust te stellen na de manifeste gebreken tijdens de Bende van Nijvel-periode. Eigenlijk was dit een schuldbetekenis van de magistratuur en de politieke tenoren.