Een omschrijving van de leden van WNP uit een vertrouwelijke nota van Georges Marnette:

A la différence de WNP, il semblent avoir réuni des individus beaucoup plus vindicatifs et déterminés, plus dangereux, systématiquement armés, entraînés à divers styles de combat (tir, méthodes commandos), bien au fait des méthodes d’ investigations policières. A l’exception de Barbier, Lammers et peut-être Libert, les membres du WNP présentaient à notre avis un caractère de dangeristé et une capacité de passage à l’acte criminel grave bien moindres.

Bron: Vertrouwelijke Nota Georges Marnette | 6 december 1990

Walter De Bock over de Westland New Post

Als na een ordinaire vechtpartij in augustus van het jaar 1983 tijdens een huiszoeking ultra-geheime NATO-documenten worden aangetroffen, is bovenaan de sneeuwberg een keitje losgeraakt. Na korte tijd werd het een dikke, vette sneeuwbal die zich onweerstaanbaar door het Belgische politieke landschap wurmde, maar de lawine is tot op heden uitgebleven. De NATO-documenten zijn op het transmissiecentrum van de generale staf van de Landmacht in Evere gestolen, door een aantal tewerkgestelde militairen die deel uitmaken van een nieuwe fascistische groep, de Westland New Post. [Meer info over de diefstallen vind je hier » Forum]

Vreemd is alleszins dat de leider van de groep dit alles zelf bekendmaakt. Ook maakt hij bekend aan het dagblad Le Soir dat leden van de staatsveiligheid actief meewerkten in zijn groep. Door onthullingen van Latinus wordt duidelijk dat bijvoorbeeld de commissaris van de Staatsveiligheid Smets oefeningen aan WNP-militanten doceerde met betrekking tot het schaduwen van mensen, het infiltreren van linkse groepen. Een dergelijke oefening zou er volgens Latinus toe geleid hebben, dat er een dubbele moord gepleegd werd in 1982 in Anderlecht.

Latinus voegt er meteen zijn motivatie aan toe, om dit alles uit te pakken. Met zijn 'actie' heeft hij willen aantonen dat de Belgische staatsveiligheid geïnfiltreerd is door KGB-agenten. Het bewijs hiervoor meent Latinus te zien in het feit dat de Staatsveiligheid niet gereageerd heeft op de publikatie van de gestolen NATO-documenten in het WNP-tijdschrift Althing.

WNP blijkt te bestaan uit ex-leden van de Front de la Jeunesse, die enkele jaren terug als privé-militie verboden werd. WNP zou opgebouwd zijn uit kleine cellen, namelijk volwaardige militair getrainde commandoeenheden, die de naam CODI dragen. Deze CODI beschikken over militaire technische richtlijnen, die volgens experten zo deskundig opgesteld zijn dat dit enkel het werk kan geweest zijn van één of meer hogere leger- of rijkswachtofficieren.

Tot daar enkele gegevens betreffende het dossier Westland New Post.

Walter De Bock

Tijdens zijn voordracht op 25 januari jongstleden had de journalist van De Morgen, Walter De Bock, die heel het dossier minutieus heeft gevolgd, gezegd dat hij van mening was veranderd ten aanzien van de genoemde commissaris Smets. Volgens hem hadden de journalisten voorzichtiger moeten zijn met informatie die hen door de fascisten als Latinus was overhandigd. De bedoeling met die informatie was volgens hem tweeledig. Enerzijds binnen Staatsveiligheid een aantal mensen die bedreigend waren voor extreem-rechts ‘politiek af te maken’, en anderzijds situeerde De Bock de strategie van WNP in een algemene tendens waarbij de Verenigde Staten en hun inlichtingendiensten steeds driester optreden in binnenlandse aangelegenheden zoals bijvoorbeeld in Grenada, Libanon, Nicaragua.

In 1979 werd binnen de Staatsveiligheid een commissie opgericht die extreem-rechts in dit land zou aanpakken. Een eerste publiek resultaat van deze groep, die functioneerde onder leiding van Smets, was de getuigenis voor de parlementaire onderzoekscommissie Wijninckx in 1980. Deze was opgericht binnen de senaat met ruime bevoegdheid om de toepassing van de wetgeving inzake privé-milities t.o.v. extreem-rechts en het algemeen beleid inzake ordehandhaving te onderzoeken.

In een nota aan die onderzoekscommissie, opgesteld door Smets zelf, werd sterk bezwarend bewijsmateriaal aangevoerd, voor feitelijke connecties tussen extreem-rechts en de CEPIC, een belangrijke groep binnen de PSC, de Waalse christelijke volkspartij.

Het was het begin van een reeks onthullingen over figuren als Baron de Bonvoisin, enz … Een figuur die in dat dossier genoemd werd, met name Bernard Mercier, blijkt nu binnen Westland New Post een hoge kaderfunctie te  bekleden. Van het ogenblik dat Smets een serieuze nota indient over de WNP bij zijn chefs in de Staatsveiligheid, in februari 1983 (*), verschijnt kort daarna in het extreem-rechtse weekblad Europe Magazine, een groot artikel waar onthullingen in dit verband worden aangekondigd.

Internationale connecties

Wat Latinus en co nu hebben willen doen is simpelweg als eerste hun informatie voor de publieke opinie gooien, vooraleer die groep binnen de Staatsveiligheid dat zou hebben gedaan. Want met deze tactiek heeft de WNP kunnen bereiken, dat feitelijk alle ogen gericht zijn op het feit dat leden binnen de Staatsveiligheid actief meewerkten in een fascistische groep en anderzijds een gebrekkige werking vertonen bij bijvoorbeeld de diefstal van de NATO-documenten, wat ongemoeid is kunnen gebeuren.

Ook had De Bock het over de internationale connecties in deze zaak. Latinus verklaarde zelf te werken voor een ‘vreemde Westerse mogendheid’, en achteraf bleek dat hij op de loonlijst staat van een Saoediër Faez El Ajjaz die in diverse Westerse landen inlichtingendiensten heeft opgezet. Feitelijk betekent bijvoorbeeld de onthulling over de militaire inlichtingendienst, de SDRA, die deze diefstallen zomaar heeft laten gebeuren, dat deze dienst enorm gediscrediteerd geworden is binnen de NATO. Dit kan enkel leiden tot een grotere invloed van de NATO in ons land.

De Bock zag in deze zaak dan ook een symptoom dat de grootmachten, waaronder de Verenigde Staten, alsmaar driester ingrijpen in binnenlandse aangelegenheden. De Bock situeerde deze aanval van extreem-rechts op delen binnen de Staatsveiligheid die voor hen bedreigend was, binnen een globale context van tegenwerking die zich binnen de Staatsveiligheid manifesteerde tegen Smets. Wie heeft ervoor gezorgd dat Smets is overgeplaatst naar Charleroi in 1981? De Bock betreurde in zekere zin dat hij met zijn eerste artikels over deze materie in feite had meegewerkt aan deze fascistische strategie. Hij verklaarde dan ook niet te zullen rusten voor hij de ware fascisten binnen Staatsveiligheid had te pakken gekregen.

Bron: VETO | 16 februari 1984

(*) Ondertussen is geweten dat Smets zijn nota’s over het WNP pas in het najaar van 1983 door heeft opgemaakt en dat hij de nota’s daarbij geantidateerd heeft. Het zijn Kausse, Estiévenart en Massart die in februari 1983 een nota opstellen waarin voor het eerst het bestaan van WNP gerapporteerd werd.

In 1999, soit 16 jaar na het ontploffen van de zaak WNP, verduidelijkt René Haquin in een interview zijn ervaringen met en zijn gevoel over het WNP-dossier.

Westland New Post: Interrogations et désarroi

L’abcès du WNP, cette milice néonazie secrète, n’a jamais vraiment été crevé. Pour quelles raisons?

René Haquin: J’observe qu’au moment où on le découvre, en 1983, il y a une série d’autorités, comme le procureur du roi de Nivelles Jean Deprêtre, qui font barrage aux investigations que veulent mener un juge d’instruction et des enquêteurs. Lorsque la juge d’instruction Mme Lyna, chargée du dossier WNP, commence à interroger des agents de la Sûreté de l’Etat (SE), elle se rend compte que cette dernière a obtenu de placer un observateur - un agent de la Sûreté … - pendant les interrogatoires! Mme Lyna fera un esclandre auprès du procureur du roi de Bruxelles. Feu Jean Gol, ministre de la Justice, pour sa part, multiplie les déclarations apaisantes. Il prétend avoir tout vérifié point par point. Dès le début, il y a une attitude qui me désarçonne.

Pourriez-vous vous expliquer?

René Haquin: Au début, dans mes articles sur le WNP, je ne parle que des vols de télex de l’OTAN à l’état-major des forces de l’armée belges que l’on a retrouvés chez Michel Libert, le numéro deux du groupe. Je sais que bientôt je vais parler d’autres choses. Je téléphone à Albert Raes, administrateur de la SE. Je souhaite le rencontrer. Lors de l’entretien qu’il m’accorde, Raes me dit que je ne dois pas fantasmer sur le rôle de Christian Smets (agent de la SE) à l’intérieur du WNP. J’ai globalement l’impression qu’Albert Raes ne connaît pas un certain nombre de choses que je lui demande de m’expliquer. Du coup, il les banalise.

Dans les jours qui suivent, j’écris un article que je titre: "La Sûreté instruisait des extrémistes". Le jour même, Jean Gol, fâché, me téléphone. Pour lui, la Sûreté est un ‘outil impeccable’. Je lui signale que je n’ai pas tout dit. Il baisse alors le ton et m’assure qu’il va m’obtenir dans la journée un entretien avec Albert Raes. A ce moment-là, je me dis que Gol ne sait rien et n’a rien vérifié puisqu’il ne sait pas que j’ai déjà vu le patron de la Sûreté.

J’ai eu, dès le début, le sentiment qu’il y avait des blocages judiciaire et que le ministre de la Justice faisait écran sans savoir. Jean Gol complice, alors? J’ai toujours pensé que c’était un réflexe de ‘tutelisme’: ministre de tutelle de la Sûreté, la première chose à faire pour un homme d’Etat c’était de protéger le service.

Était-on en présence d’un dysfonctionnement comme on dit depuis l’affaire Dutroux?

René Haquin: En ce qui concerne le dossier WNP, on rencontre ce qui ressemble à des blocages opérés par des autorités en place. Il faut se souvenir de cette déclaration assez ahurissante du tribunal correctionnel de Bruxelles qui dira que l’on s’est trompé dans la qualification. Il aurait fallu dire en 1983 que le dossier WNP constituait une atteinte à la sûreté de l’Etat et donc qu’il relevait des Assises. On ne l’a pas fait, on s’est trompé. Or, cette même année, les deux juges d’instruction qui effectuent les interrogatoires partent sur l’idée que c’est effectivement une atteinte à la sûreté de l’Etat. Au niveau du parquet et du parquet général de Bruxelles, il y a eu une volonté de laisser traîner ce dossier WNP pour ne pas venir à l’audience. C’est d’autant plus surprenant que certains membres du WNP, comme Michel Libert, avaient envie d’en découdre. Ils voulaient venir dire qu’ils avaient été abusés. Ils semblaient croire tous qu’on les avait imbriqués dans une [onleesbaar] et que tous d’un coup on les [onleesbaar]. Ils savaient tous que Christian Smets était un agent de la SE.

Bron: Avancées | mei 1999

Het dossier WNP is zo uitgebreid en wordt vaak gelinkt met de Bende van Nijvel. De Bende houdt tot op de dag van vandaag de samenleving bezig. Vaak wordt de WNP nog eens opgerakeld als het over de Bende van Nijvel gaat. Journaliste Hilde Geens zei naar aanleiding van een nieuw onderzoek naar de Bende van Nijvel dit: “Van een afstand leek het onderzoek naar de WNP de generale repetitie van het Bende-onderzoek: de speurders die het geheugen van het dossier vormden, werden weggewerkt, een nieuw team treedt aan dat de achtergronden niet kent, en de WNP wordt erop losgelaten. Fiasco verzekerd. Zo was het gegaan met de dubbele moord in de Herdersliedstraat. Het kon toch niet opnieuw die kant opgaan.”

Toch moet er opgelet worden om de WNP steeds samen met het Bende-onderzoek te bekijken. Vaak kan het zicht van de onderzoeker vertroebeld worden door beiden steeds naast elkaar te plaatsen. Het is daarom de bedoeling van dit onderzoek om de zaak van het WNP in de eerste plaats afzonderlijk van de Bende van Nijvel te behandelen. Dat hadden de onderzoekers beter ook gedaan, want een doorwinterd Bende-speurder verklaarde aan Geens dat de WNP een bewust en systematisch georganiseerd dwaalspoor was in het Bende-onderzoek. Het slechte onderzoek naar de WNP in Brussel is een van de grote oorzaken dat het Bende-onderzoek compleet in het slop is geraakt.

Bron: De Westland New Post: Pop-up van een veranderende samenleving? (thesis) | Lander Van de Sompel | 2017