Stefaan De Clerck: "Toen ik in 1995 voor de eerste keer bij de Staatsveiligheid binnenwandelde, heb ik dat ook gevraagd: 'Allee, waar is mijn dossier hier?' Maar ik vroeg dat niet zomaar. Telkens toen ik voordien Albert Raes, de baas van de Staatsveiligheid, had ontmoet, liet hij mij voelen dat ze ergens wel een dossier over mij bijhielden bij de Staatsveiligheid. Ik wist maar al te goed dat ze een dossier over mij bijhielden, over mijn studentenjaren enzovoort. Het was een machtspelletje dat Raes als baas van de Staatsveiligheid ook met andere ministers graag speelde. Ze hebben mijn dossier nooit getoond natuurlijk." (...)

Bestaan er naast de officiële gegevens in de databank van de Staatsveiligheid nog andere dossiers die de top van de Staatsveiligheid verbergt, zelfs voor haar eigen speurders? Misschien beschikt het hoofd van de Staatsveiligheid wel over een speciale, geheime kast. Het lijkt karikaturaal, maar dat is het niet.

In februari 2006 kreeg het Comité I lucht van 'gereserveerde dossiers' bij de Staatsveiligheid. Die vertrouwelijke dossiers bevonden zich uitsluitend - en achter slot en grendel - op het secretariaat van de administrateur-generaal en waren bestemd voor een parallel circuit van ingewijden. In het gewone datanetwerk van de inlichtingendienst vond je er geen spoor van terug.

Op de kaften van de dossiers die een 'speciaal regime' genoten, prijkten onder andere de namen van toppolitici. De Staatsveiligheid had de praktijk om sommige geheime dossiers nog 'extra bescherming' te geven al in 1973 ingevoerd. Wat daarmee gebeurde, mocht nooit op papier worden gezet. Zelfs binnen de inlichtingendienst mocht niets naar die dossier leiden. 

Vanaf de jaren 1980 stonden de ultrageheime dossiers binnen de dienst bekend als de 'gereserveerde dossiers'. Administrateur-generaal Albert Raes begon toen om een of andere duistere reden de dossiers exclusief bij te houden op zijn secretariaat. Papieren dossiers over nieuwe parlementsleden en ministers verdwenen plots uit de databanken. Ook de fiches in de vroegere 'carthoteek' van de Staatsveiligheid waren plots nergens meer te bespeuren. Alleen de dienst 'Affaires Générales', die destijds de archieven beheerde, was telkens getuige van de 'verdwijning'. Onder het bewind van Albert Raes zouden liefst 202 dossiers over politici en socio-economische topfiguren in België uitsluitend op het secretariaat van de grote baas van de Staatsveiligheid zijn bewaard.

Dat doet me terugdenken aan wat Stefaan De Clerck me heeft verteld. Wanneer hij Raes ontmoette, liet die hem altijd voelen dat de Staatsveiligheid ergens wel een dossier over hem bijhield. Beschikte de Staatsveiligheid over een ultrageheim 'gereserveerd' dossier over Stefaan De Clerck, terwijl die als minister van Justitie rechtstreeks verantwoordelijk was voor de dienst.

Bron: De geheimen van de Staatsveiligheid | Lars Bové

De dienst was ook wel als een kaas met vele gaten.

Over de geheime STC/Mob, wat de gladio BC meldt blz. 12 (in kort):

Inhoud kisten 56 dossier (namen)
26 inlichtingsagenten, 22 radiotechnici, 8 begeleiders voor infiltratie of exfiltratie, ...
Met een ter plaatse uitgevoerd onderzoek is het mogelijk ongeveer 80% van de agenten te identificeren.

Blz. 13:

De dossiers van de staatsveiligheid leveren echter vaak voldoende aanwijzingen om de agenten te identificeren via een politie-onderzoek en soms zelfs zonder dat dit nodig is; zij bevatten in sommige gevallen trouwens vingerafdrukken van de agenten.

Blijkbaar hadden de betrokkenen bij het maken van de reportage een paar maand terug een blackout.

Dit interview met Albert Raes kan je vanaf nu bekijken op het YouTube-kanaal van deze site » YouTube

Albert Raes in de tweede bendecommissie:

Maar hij (Albert Raes) zou zich er niet over verbazen dat, als deze bende zou worden opgespoord, er ook aanhangers van extreem-rechts zouden blijken bij te horen:

"Dat is nog al logisch daar ik uiting geef aan mijn gevoel. De 27 jaar die ik heb besteed aan het lezen en het herlezen van de talrijke verslagen betreffende de leden en de activisten van deze extreem-rechtse bewegingen waarover u het heeft, hebben me geleerd dat er zich onder hen tal van delinquenten bevinden, uiterst verdachte personen, geweldenaars, heel wat mensen die betrokken zijn bij wapenzwendel evenals een categorie 'freaks' (wapenfanaten). Bovendien doen alle geciteerde namen bij mij een lichtje branden."

"Indien men nu ontdekt - en ik hoop dat men dit zo vlug mogelijk zal doen - dat militanten van deze extreem-rechtse groeperingen rechtstreeks betrokken zijn, dan zou dat voor mij de bevestiging zijn van een hypothese, van een gevoel dat we sinds lang hadden. Niettemin, zoals ik reeds heb gezegd, voeg ik er aan toe dat de inlichtingendienst geen hypotheses mag vooropstellen; wij moeten facts and figures (feiten en cijfers) doorsturen, hetgeen ik naar mijn mening ook heb gedaan. Ik heb gezegd dat 'het me niet zou verbazen' omdat men, zonder het te hebben over onze observaties van deze kleine gewelddadige en subversieve groepen, vaak de leiders en leden van extreem-rechtse groeperingen snapt bij misdaadzaken."