"Troch is de enige die degelijk werk heeft geleverd", zei de gepensioneerde Interpol-topman Christian De Vroom me. Voor mij was het spoor-De Staerke een afgewerkt onderdeel van dit verhaal toen ik er in 2005 een serie over gemaakt had voor Humo. Maar na de herrie rond de vondst in Ronquières die begin 2013 was losgebarsten, voelde ik me verplicht om de Delta-leden opnieuw lastig te vallen.

We begonnen over details, maar die vragen, nog eens, voor de hoeveelste keer al, liet ik snel vallen. Het was absurd en ik kon niet meer tegen de ongelukkige gezichten van mensen die vruchteloos in hun geheugen zaten te ploeteren. In de zeven jaar die sinds die reeks over de clan-De Staerke voorbijgegaan waren, waren hun herinneringen verder vervaagd. Hoe kun je in 2013 nog weten of de plastic vuilniszakken die je in 1986 kocht, bedrukt waren of niet? Het was hopeloos.

Ik gooide het over een andere boeg en kreeg een idee waarom het bendeonderzoek een fiasco was geworden, een waarom Delta toch beperkt succes had, ondanks de tijd van toen, ondanks het sporenonderzoek dat nergens stond, het gebrek aan middelen, het feit dat politiemensen onderzoek moesten doen naar hun eigen collega's en zelfs superieuren, dat was allemaal waar en belangrijk, maar essentiel was het niet.

Het lag aan de manier van werken van Delta. Ze bleven met hun voeten op de grond, ze verschilden van mening en kwamen daarvoor uit zonder hun stem met tien octaven te verhogen. Ze overwogen alles wat je voorlegde, en brachten en argumenten aan, voor en tegen. Dat was de sleutel. Ze geloofden in een spoor, maar er waren dissidenten en die kwamen daar openlijk voor uit. Dat spoor was geen brug, geen heimelijk programma dat onbewust hun opsporingen stuurde en vervalste. Ze hadden niet een perfecte maar wel een gezonde manier van werken.

"Een van de grote problemen was dat wij als boerkes van de provincie de intriges niet kenden van Brussel," zei een Delta-lid. Een probleem? Een groot geluk was dat. Het is een geluk geweest dat Delta geen vrienden, geen vijanden en geen tipgevers had in het wereldje van de bendeverdachten en hun politiecontacten (*). De 'boerkes van den buiten' zochten de opheldering niet bij de contactjes van hun contacten, maar bij de feiten.

Delta-leden vertelden: "Het grote verschil tussen wat wij deden en wat Vosken daarna deed, en later Pierre Fievez, de laatste teamleider bij de Cel Waals Brabant in Charleroi, is dat wij als team functioneerden. Wij zijn allemaal gedreven politiemensen, zij ook, maar wij staken de koppen bij elkaar, elk vanuit onze achtergrond, en we zochten de beste aanpak."

"In Nederland noemen ze dat intelligent opsporen. Ik vind niet dat wij superintelligente mensen zijn, maar het geheel van ons team werd intelligent. Iedereen corrigeerde elkaar. Elke beslissing, niet over de details, maar over de te volgen strategie, werd genomen door zes of zeven mensen, Acke, Troch, Pint, Sack, Van Rie en Collewaert en Rik Vandeputte, de advocaat-generaal in Gent."

"Als een van ons begon te flippen, waren er anderen die hem met de voeten op de grond zetten. Dat was onze sterkte. Het wij-gevoel heeft altijd geprimeerd. In Nijvel vroeger, en nu in Charleroi teren ze op de kracht van één man. Wat er nu gebeurt met Fievez, is vroeger gebeurd met Vos, en daarvoor nog met Goffinon in Nijvel. Eentje geeft de toon en begint te fantaseren, met de beste bedoelingen, en die gaat maar door en door. Als er maar één in een team de waarheid mag verkopen, wordt de situatie gevaarlijk."

"Je krijgt met twee mensen van de Cel een gesprek, de ene is agressief, en praat luid, de andere zit er als zijn schoothond bij, en van alles wat hun voorgangers gedaan hebben is er niks wat deugt, en als je het daar niet mee eens bent deug je zelf ook niet. De volgende keer dat je ze ontmoet, heeft die tweede zich al aangepast, die begint ook tekeer te gaan, hij moet wel, hoe kun je anders overleven in die sfeer? Ik begrijp maar al te goed dat Vos het daar is afgestapt. Maar gevaarlijk is het wel dat die het hardst roept, bepaalt welk spoor er wordt gevolgd."

Bron: Beetgenomen | Hilde Geens

(*) Ik kan onmogelijk geloven dat de Delta-cel geen "tipgevers had in het wereldje van de bendeverdachten en hun politiecontacten".

Wat als het weghalen van het onderzoek in Dendermonde in relatie staat met de arrestatie van de leden van de bende Haemers?

Haemers is in april '90 uitgeleverd, Lacroix en Vandam worden een jaar later op 16 april 1991 in Colombia opgepakt. Het afpakken van het dossier van Dendermonde gaat niet op 1 2 3 vermoed ik. En het gaat in mijn redenering niet rechtstreeks om Haemers maar om de organisatie van zotten waar Haemers en co mee te maken hadden. Het mogelijks verbinden van bepaalde dossiers, de rol van Ciolini bijvoorbeeld en de linken die via Zuid-Amerika gelegd kunnen worden. Tosca heeft ooit gezegd dat hij aanwezig was in Overijse, maar geen bloed aan zijn handen had. David is tot op vandaag heel sterk overtuigd dat Haemers een dader in Aalst was.

Nadat David vorige week op televisie was en overtuigend Haemers aanwees, heb ik dit getoetst aan elementen in het dossier. Er is de Zweedse getuige die zoiets lijkt te bevestigen en er is Ciolini in de buurt. Maar waar ik het meest bedenkingen bij had zijn de verklaringen die op YouTube te vinden zijn van de arrestatie van Haemers en Lacroix waar hij een opmerkelijke uitspraak doet over vrienden en politieke acties. Plus deze van de ontvoering van VDB en zijn persconferentie. Er word daar behoorlijk wat gelogen en rond de pot gedraaid, er zit duidelijk een organisatie achter Lacroix en Haemers. Wat deed Ciolini daar trouwens in de buurt? Over Aalst is er dit artikel » Nieuws, waar mem spreekt over meerdere daders (6) in Aalst, en dat de killer niet de reus was. Tosca spreekt over Overijse, zoals Aalst?

Het onderzoek is in de loop van '90 naar Jumet verhuisd, dus het past voor een stuk in die gebeurtenissen. Wat ik me ook afvraag bij het vinden van de zakken in '86 of dat de huiszoekingen rond de bende Haemers er iets met te maken hebben. En of dat bepaalde wapens en de kogelvrije vest in de zakken met Louvaert te maken hebben, die ook niet veraf staat van Lacroix en co.

Voormalige Bende van Nijvel-speurders pikken uitlatingen van minister Geens niet

De cel Delta, de speurders in Dendermonde die midden jaren tachtig het onderzoek naar de bende van Nijvel voerden, pikken de uitspraken van minister van Justitie Koen Geens (CD&V) niet. Die had het in de Kamercommissie dinsdag nog over een “manipulatie” van het onderzoek. “We zijn niet gemanipuleerd”, klinkt het.

Na minister Geens had woensdag ook Christiaan De Valkeneer, het huidige hoofd van het Bende van Nijvel-onderzoek, nog eens herhaald dat het onderzoek naar de Bende van Nijvel werd gemanipuleerd. Beiden noemen geen namen, maar de speurders uit Dendermonde voelen zich geviseerd.

Lees hier het hele artikel » Nieuws

Het Delta-team o.l.v. onderzoeksrechter Freddy Troch is het enige ploeg die ooit resultaat heeft geboekt in het onderzoek naar de Bende van Nijvel (wapenvondst Ronquières, proces Philippe De Staerke, …) maar toen Troch en zijn ploeg te dicht bij de waarheid kwam, en ook andere dossiers en personen aan dit onderzoek wou linken (moord op Mendez, VDB en de Bonvoisin, Marnette, Reyniers, zaak François,…) heeft toenmalig minister van justitie Melchior Wathelet (oud-PSC/CEPIC én beschermeling van VDB) beslist het dossier plots naar Charleroi te verhuizen, waar de voormalige rechterhand van Jean Deprêtre (CEPIC) Jean-Luc Duterme, er nu voor kan zorgen dat het dossier van de Bende van Nijvel in de doofpot blijft en dat er vooral niets onderzocht wordt, zoals Jacques Langois (een poulain van Joseph Michel (CEPIC) en voormalig buurman van diens zoon in Etalle) ook bij het Dossier Dutroux-bis gedaan heeft.

Hij was ook de man van de fameuze herlezing van de x-getuigenissen uit het dossier Dutroux-bis om zo X1 (Regina Louf) via bevriende pers in diskrediet te brengen, wat nu ook gebeurt bij Philippe Vermeersch en het Delta-team. En om dit allemaal te verhullen, zwermt huidig minister van justitie (CD&V) graag met de ‘scheiding der machten’ en de ‘onafhankelijkheid van het gerecht’ om zijn zusterpartij cdH (oud-PSC samen met het fascistische en extreem-rechtse CEPIC) te sparen, want heel wat personen die in dit dossier genoemd worden, komen uit dit duistere milieu.

Wat ook opvalt is dat veel namen die in het dossier van de Bende van Nijvel genoemd worden, ook in het dossier Dutroux-bis voorkomen... Om een betere kijk op deze periode van “Strategie van de Spanning”, CIA, extreem-rechts, Gladio, Opus Dei, WACL, enz… van de jaren ‘80 te krijgen, is het zeker de moeite om “Rogue Agents” van David Teacher eens te lezen. Wat mij vooral verwonderd, is dat het Comité P en I nog niet op dit spinnenweb gezet is. En ondertussen loopt de Belgische beerput bijna over ...