Madani Bouhouche - bijnaam: Dany - is een Franstalige Brusselaar, zoon van een Algerijnse vader en een Belgische moeder. Hij begint zijn loopbaan bij de Rijkswacht in 1974, daar wordt hij toegelaten tot de school voor onderofficieren. In 1977 gaat hij aan de slag bij de drugsafdeling van de bewakings- en opsporingsbrigade van Brussel, de BOB. Dit is een speciale recherche-eenheid van de Rijkswacht. Hij werkt daar samen met Robert Beijer, die hij al tijdens zijn opleiding heeft leren kennen. Die twee mannen zullen in de jaren 1980 en 1981 een hele reeks criminele activiteiten ontplooien.

Wanneer wordt ontdekt dat ze ook officieren afluisteren, worden ze uit de opsporingsbrigade verwijderd en elk apart overgeplaatst naar lokale Rijkswachtbrigades in de Brusselse agglomeratie. Bouhouche is een groot wapenexpert. Hij en Beijer verlaten in 1983 de Rijkswacht en richten het privé-detectivebureau Agence de Recherches et d'Informations op. Tussen de twee komt het al gauw tot onenigheden, onder meer omdat Bouhouche meer en meer in extreem-rechtse kringen vertoeft.

Twintig jaar dwangarbeid

In 1984 vertrekt Bouhouche uit het detectivebureau en opent een wapenwinkel in Jette. Dat belet niet dat hij verder samen met Beijer diefstallen en gewelddaden pleegt. Bouhouche wordt voor het eerst aangehouden in januari 1986 op verdenking van de moord op Juan Mendez, handelsingenieur bij FN. Dat is net als Bouhouche een wapenverzamelaar, met wie hij lange tijd bevriend is geweest. In november 1988 wordt hij weer vrijgelaten.

Na de moord op een Antwerps diamanthandelaar in 1989 vlucht Bouhouche naar Spanje. Daar wordt hij aangehouden en uitgeleverd. Samen met Beijer wordt Bouhouche in februari 1995 veroordeeld voor o.a. de moord in 1989 op de diamanthandelaar en een bewakingsagent in 1982. Bouhouche krijgt twintig jaar dwangarbeid en Beijer veertien jaar gevangenisstraf. Het assisenproces duurt meer dan vijf maanden en is één van de langste in de Belgische geschiedenis. De moord op Mendez is tot op heden onopgehelderd.

In september 2000 wordt Bouhouche voorwaardelijk vrijgelaten, want door zijn uitzonderlijk lange voorarrest heeft hij dan al meer dan de helft van zijn straf uitgezeten. Hij leeft sindsdien in een afgelegen woning nabij Fougax-et-Barrineuf, in het departement Ariège, aan de voet van de Franse Pyreneeën, waar hij het beheer voert over enkele vakantiehuisjes in de streek. Bouhouche is een frêle man die veelal een grote zonnebril draagt. Hij is gescheiden en vader van enkele kinderen.

Onthoofd door kettingzaag

Eind november 2005 overlijdt hij tijdens het houthakken. De Franse gendarmerie die zijn dood onderzoekt, weet aanvankelijk niets van zijn criminele verleden en geeft toestemming tot crematie. De dood van Bouhouche raakt in België pas bekend door journalist Guy Bouten die in december 2005 de gescheiden echtgenote van Bouhouche, Anne Quittner, interviewt. Op dat moment is het nieuws van de dood van Bouhouche niet bekend bij de pers en de cel van Jumet. Bij onderzoek door Belgische speurders in zijn laatste woonplaats, worden een riotgun gevonden, aantekeningen over het proces-Mendez en computerbestanden. Ook komt aan het licht dat Bouhouche nog steeds contact had met zijn vroegere vrienden in extreemrechtse kringen.

Een jaar later komen er details naar buiten over dood van Bouhouche. "Hij stierf toen hij bezig was een boom om te zagen met een kettingzaag. Toen een groot stuk hout plotseling met grote kracht van de boom afsprong, werd Bouhouche letterlijk onthoofd", zegt Eddy Vos van de Cel Waals Brabant, de speurderscel die nog altijd de misdaden van de Bende van Nijvel onderzoekt.

In 2010 beweert Robert Beijer in zijn autobiografie onder meer dat Bouhouche een veiligheidsagent doodde tijdens een overval op de luchthaven van Zaventem.

Bron: Panorama.nl | 14 maart 2017

Ben je nog op zoek naar een vakantiehuis voor deze zomer? Het huis van Bouhouche in Frankrijk is een chambre d'hôtes geworden » www.gites-de-france-ariege.com

Uit het verslag van de Tweede Bendecommissie:

Verschillende auteurs wijzen op de zeer moeilijke verhouding tussen de procureur des Konings van Nijvel, Deprêtre, en de onderzoeksrechters in dit gerechtelijk arrondissement. Deprêtre wordt beschreven als een uiterst autoritair procureur, die de controle over de gerechtelijke onderzoeken naar zich toe trok. Dit wordt met betrekking tot onderzoeksrechter Wezel bijvoorbeeld geïllustreerd met de samenstelling van het onderzoeksteam, dat volgens Deprêtre niet uit rijkswachters doch wel uit leden van de gerechtelijke politie moest bestaan, en met het gezag over de leden van de gerechtelijke politie nadat een gemengd onderzoeksteam op initiatief van de Minister van Justitie was opgericht.

Wat onderzoeksrechter Schlicker betreft wordt verwezen naar diens verklaring afgelegd voor de eerste parlementaire onderzoekscommissie, in verband met de reactie van Deprêtre op zijn interesse voor het spoor naar extreem-rechts (305): "De procureur vertelde dat mijn joodse origine aan de basis lag van mijn belangstelling voor een mogelijke extreem-rechtse piste."

Voetnoot (305):

WS, 24; Co2, 114. Coveliers merkt bij zijn bespreking van het verslag van de eerste parlementaire onderzoekscommissie in dit verband ook op dat einde 1987 – begin 1988 sprake was van een "deal" tussen Bouhouche en het parket van Nijvel, welke werd toegegeven door procureur des Konings Deprêtre:

"Eind 1987, begin 1988 verneemt de hoofdinspecteur bij de Gerechtelijke Politie van Nijvel via Anne Bouhouche dat haar man hem zou willen spreken. De hoofdinspecteur weet niet goed hoe hij hierop moet reageren en vraagt raad aan onderzoeksrechter Schlicker, die hem verwijst naar de procureur des Konings Deprêtre. Deze zegt dat het gesprek kan doorgaan. Bouhouche stelt de hoofdinspecteur inlichtingen voor onder twee voorwaarden:
1. Anne Bouhouche moet vrijgelaten worden;
2. Alle wapens die bij Bouhouche in beslag genomen werden moeten terugbezorgd worden.
Op 21 december 1987 worden de wapens aan familieleden teruggegeven en komt Mevrouw Bouhouche vrij. Bouhouche houdt zich aan de afspraak. Hij onthult waar de wapens, gestolen bij het speciaal interventie-eskadron van de Rijkswacht, zich bevinden en verklaart dat hij op verzoek van de Staatsveiligheid lid is geworden van de extreem-rechtse paramilitaire organisatie Westland New Post. Hij verstrekt bovendien inlichtingen over Robert Beijer, zodat deze kan worden aangehouden. Van de bijeenkomsten van de heer Bouhouche met de hoofdcommissaris van de Gerechtelijke Politie van Nijvel in aanwezigheid van een substituut, werd nooit een proces-verbaal opgesteld. Wel werden er een tiental confidentiële rapporten opgemaakt. Pas in juni 1988 werden deze rapporten bij het dossier gevoegd."

Coveliers noteert hierbij: "Er gebeuren dus belangrijke zaken tijdens een onderzoek zonder dat er een proces-verbaal van wordt opgesteld. De rechten van de verdediging worden hier zeer duidelijk geschonden. Sterker, er blijken dealtjes mogelijk te zijn.” Deze toestand, die door de auteur wordt aangehaald in het kader van het optreden en de rol van procureur des Konings Deprêtre, kadert echter klaarblijkelijk wel in het onderzoek naar de misdrijven tenlastegelegd onder meer aan Bouhouche, en niet in het onderzoek in de strikte zin naar de Bende van Nijvel. Op te merken is dat in zijn getuigenis voor de eerste parlementaire onderzoekscommissie procureur des Konings Deprêtre ontkende dat er sprake is geweest van onderhandelingen met de echtgenote van Bouhouche (p OC3B, 379).

Over deze deal beschreven in voetnoot 305 werd ooit een parlementaire vraag gesteld aan de minister van Justitie. De minister heeft hierop nooit geantwoord.

Vraag nr. 727 van de heer Anciaux d.d. 19 december 1997 (N.): Bende van Nijvel. Teruggave van in beslag genomen wapens.

1. Om de exacte toedracht te begrijpen van de parlementaire vragen die ik hierna zal stellen verwijs ik naar het parlementair stuk van de Kamer van Volksvertegenwoordigers (14 oktober 1997) nr. 573/8 - 95/96, blz. 97 en meer bepaald voetnoot 305.

2. Het is begrijpelijk dat bepaalde deals gesloten kunnen worden tussen criminelen en parketten. In dit geval echter, werd de betrokkene veroordeeld voor moord met voorbedachten rade en voor verschillende andere misdaden en overtredingen. Toch is er een "wapenruil" geweest tussen het parket van de procureur des Konings en de familie van de betrokkene. Dit is onbegrijpelijk. In feite is het zo dat deze "ruil" van wapens een aantal criminele zaken kan verbergen waaraan men medeplichtig is.

Graag zou ik van de geachte minister op de volgende vragen een duidelijk en ondubbelzinnig antwoord verkrijgen:

1. Maakten de wapens die teruggegeven werden aan de familieleden van de betrokkene deel uit van een in beslagname in regel door de bevoegde overheid?

2. Met andere woorden, werden deze wapens op een precieze wijze geïdentificeerd tijdens hun in beslagname?

3. Werden deze in beslag genomen wapens toevertrouwd aan de griffie van de bevoegde rechtbank?

4. Indien ja, waar bevinden zich de bewijs- en wettelijke stukken die aan de procureur des Konings van Nijvel toelaten dat deze wapens worden teruggegeven aan personen die hem niet bekend zijn en die geen enkel eigendomsrecht hebben op deze wapens?

5. Werd er door het parket van Nijvel ten aanzien van de personen aan wie de wapens werden teruggegeven een moraliteitsonderzoek uitgevoerd?

6. Werden al de wapens die werden teruggegeven aan de familie van de betrokkene onderworpen aan een ballistisch onderzoek in verband met de feiten die beschouwd worden gelinkt te zijn aan de Bende van Nijvel of al de andere activiteiten die worden verondersteld verbonden te zijn met deze moorddadige feiten?

7. Zijn ze ballistisch vergeleken, in elk van hun componenten (cilinderkop, slagpin, loop van het vuurwapen) met de gegevens verworven door de verschillende experten die door de diverse parketten opgevorderd werden in het kader van de Bende van Nijvel?

8. In het geval dat zij niet het voorwerp hebben uitgemaakt van een ballistisch vergelijkend onderzoek (zie vorige vraag), hoe kan de procureur des Konings van Nijvel dan zijn houding rechtvaardigen?

9. Waar bevinden zich op dit ogenblik de wapens, die in ieder geval illegaal verkregen zijn door de huidige bezitters?

Via Castris ben je weer bij Farcy (met bijklussers uit Bende Haemers & De Staerke).

Hoe kwam de drugs binnen: via vliegveld Overboelare (buurgemeente Deux-Acren, 5 min van steengroeve en riviertje waar pruik zijn gevonden), waar 2 hoofdrolspelers winkel hadden. Zelfs mocht in Deux-Acren niets te vinden zijn, ben ik nog altijd overtuigd dat deze entourage er voor iets tussen zit. Waar werd drugs verwerkt tot eindproduct en versneden... Everbeek.