Op 16 oktober 1982 komt een jongeman per fiets vanuit Waterloo in het Zoniënwoud gereden. Op het kruispunt van de Sanatoriumdreef met de Sainte-Corneilledreef [Google Maps] ontdekt hij vreemde rommel die werd achtergelaten door de Bende van Nijvel. Tussen de rommel bevindt zich een exemplaar van de Spaanse krant El Pais (datum krant onbekend) (*). In de krant staat een artikel over de Italiaanse neofascist Stefano Della Chiaie. Een dwaalspoor of kwam één van de daders uit Spanje?

(*) Iemand met een goede kennis van het Spaans en veel vrije tijd kan de krant (of het artikel) misschien terugvinden in het online archief van El Pais » elpais.com/archivo/

Hieronder achtergrondinformatie over de krant. Twee zaken vallen op: El Pais wordt in het buitenland gezien als de referentiekrant bij uitstek (was dat in de jaren '80 ook al het geval?) en de krant heeft een centrum-linkse koers en neemt in ethische kwesties een progressieve houding.

El País (Nederlands Het Land) is een Spaans ochtendblad dat uitgegeven wordt in Madrid en een nationale en internationale reikwijdte heeft. El País heeft van alle Spaanse nieuwsbladen de grootste oplage en het grootste aantal lezers. Het wordt in het buitenland gezien als de referentiekrant bij uitstek en is de tweede krant van het land na de sportkrant Marca. De krant volgt een centrum-linkse koers en neemt in ethische kwesties een progressieve houding aan. El País is eigendom van het mediabedrijf PRISA.

Geschiedenis

El País is opgericht door José Ortega Spottorno en verschijnt voor het eerst op 4 mei 1976, vijf maanden na de dood van Franco, in het begin van de Spaanse democratische overgang. Als felle voorstander van de democratisering en sociale hervormingen steekt het blad behoorlijk af bij de bestaande bladen, die zich nog van het stempel van de franquistische dictatuur aan het ontdoen zijn en wordt zo al vrij snel een symbool van het nieuwe Spanje.

Dit imago wordt nog versterkt tijdens de mislukte staatsgreep op 23 februari 1981. Terwijl in het parlement de parlementsleden en de regering gegijzeld worden door een aantal militairen en tanks door de straten van Valencia rijden, komt El País, nog voor de televisietoespraak van de koning, die aan de staatsgreep een einde zou maken, met een extra editie waarin het Spaanse volk opgeroepen wordt de straat op te gaan ter verdediging van de democratie.

Redactionele stukken uit de begintijd getuigen van de wil een pluralistische krant te zijn. In die jaren neemt het blad de Franse krant Le Monde als voorbeeld, qua stijl en opmaak. Het ontwikkelt een sterke journalistieke ethiek, met een defensor del lector, een soort interne ombudsman, een gedragscode voor journalisten; ook publiceert het een stijlgids voor geschreven Spaans.

In 2007 voert de krant voor het eerst in zijn bestaan structurele veranderingen door. De opmaak en het logo veranderen; ook spreekt men de ambitie uit wereldwijd de belangrijkste Spaanstalige krant te willen worden. Een van de middelen om dit te bereiken is de integratie in 2009 van de redacties van de papieren en de interneteditie.

Inhoud

El País valt op door zijn soberheid. De pagina's zijn opgemaakt uit vijf netjes geordende kolommen, waarin foto's en andere grafische elementen een secundaire rol spelen.

De krant geldt als centrum-links, zonder zich aan één politieke partij te binden. Over het corruptieschandaal rond de voormalige premier Felipe González en ook het beleid van Zapatero werd kritisch bericht gegeven. Daarnaast is de krant uitgesproken pro-Europees en heeft hij ook meerdere keren zijn steun betuigd aan koning Juan Carlos voor wat die voor de democratie in Spanje heeft betekend.

Vergeleken met andere Spaanse kranten ruimt El País veel plaats in voor internationaal, cultureel en economisch nieuws. Verschillende supplementen komen met de krant mee: Futuro (over wetenschap), Ciberpaís (over computers en elektronica), The New York Times (met vertaalde artikelen uit die krant), EP3 (jeugdsupplement), Ocio (vrije tijd), Babelia (over literatuur), El Viajero ('De reiziger') en Negocios (financieel-economisch supplement). Verder komt er op zondag een magazine met de krant mee: El País Semanal.

Naast het hoofdkantoor in Madrid heeft El País ook kantoren in andere belangrijke Spaanse steden (Barcelona, de eerste regionale editie sinds 1982, Sevilla, Valencia, Bilbao en Santiago de Compostella), van waaruit lokale edities van de krant worden gemaakt.

Bereik

Een internationale krant

De wens een wereldwijde krant te worden staat duidelijk in de ondertitel van de krant: El periódico global en español (Nederlands: 'De wereldwijde krant in het Spaans'). Naast de Spaanse editie brengt de krant ook een 'globale' editie uit, die wordt gedrukt en gedistribueerd in Zuid-Amerika

El País wordt in het buitenland ook gezien als belangrijkste referent binnen de Spaanse pers: wanneer buitenlandse kranten nieuws uit Spanje publiceren, zullen zij vaak artikelen van El País aankopen en vertalen. Verder werkt El País actief samen met Le Monde en The New York Times. In samenwerking met The New York Times brengt het een supplement uit met Spaanse vertalingen van artikelen uit die krant. De International New York Times (eerder The International Herald Tribune) bevat in zijn Spaanse editie op zijn beurt een bijlage met Engelstalige uittreksels van artikelen uit El País.

Onderscheidingen

1986: Four Freedoms Award voor de vrijheid van meningsuiting

Bron: Wikipedia | 2017