Het feit dat we niets van haar onderzoek of profiling horen is toch ook een feit dat er gewerkt word aan het Bende-dossier, ze gaan daar toch voor de show geen geld insteken. Vroeger zaten er misschien bijna 100 speurders op de zaak en in dit dossier zat het vol rotte appels. Ze werkten elkaar meer tegen dan voor elkaar. Ik denk dat ze nu tenminste er willen voor gaan, ook al zitten ze daar maar met een tiental.

Of ze van bovenuit worden tegengewerkt weet ik niet. Vroeger misschien wel meer dan nu. Het is misschien allemaal te laat, maar zoals over 3 weken zijn we toch verrast dat een oude op zijn sterfbed toch nog altijd iets kan zeggen en wil zeggen. Waarheid of niet? Afwachten die man zal wel denken dat het waarheid is en er is ook iets gevonden.

Sommigen zeggen (reacties in het HLN) waarom ze daar hun tijd nog insteken. Maar je vader of kind of familie moeten er maar eens bij betrokken zijn. Voor de nabestaanden van de onschuldige slachtoffers en voor ons zou het toch al iets zijn als we weten waarom en wie, ook al word er niemand meer veroordeeld!

Ik heb eens een documentaire gezien van een serial killer in Amerika. Hij had over de 200 moorden op zijn geweten en dan ook de grootste serial killer aller tijden genoemd. De man zag eruit als een brave huisvader, getrouwd, en kinderen. Hij deed alles voor zijn kinderen, hij was de beste vader en man die je kon hebben. De reporter begon te vragen hoe het begonnen was, als kind stak hij spinnen in brand, dat vond hij cool, daarna heeft hij een kat levend gevild (dacht ik) vond hij geweldig om het dier te zien sterven van de pijn. Daarna heeft hij een vriend van hem vermoord omdat ze hem niet gewaarschuwd hadden dat ze vertrokken. Hij heeft zijn vriend in een strop gehangen en dan de strop over zijn schouder getrokken zodat de voeten van zijn vriend van de grond kwamen en hij zijn vriend voelde sterven op zijn rug. De kick van zijn leven zei hij, vanaf toen is het begonnen.

Hij vermoorde mensen omdat die gewoon keken naar hem, omdat die mensen een lelijke kop hadden, omdat die man juist de schoenen aan had die hij wou hebben. De reporter vroeg: Hoe voelde je daarbij, jij moet toch een vies gevoel hebben erbij? Hoe kan je al die mensen zomaar vermoorden? Op een iets hogere toon dan anders. En de killer zei: "als de camera er niet bij was, was je nu dood geweest, ik had je op staande voet vermoord. Ik sta nu momenteel op koken zei hij. Jij hebt hier niet over te oordelen." Later is hij dan nog huurmoordenaar geweest van de maffia en deed moorden als sport. Het geld kwam binnen en gezinnetje gelukkig. Maar vrouwlief en kinderen wisten er niets van.

Zou gespleten persoonlijkheid ook een oorzaak zijn van de killer? Hij schoot mensen en kinderen gewoon dood. Wat mij wel opviel aan de reconstructie in Aalst is dat als iemand iets zei (het meisje dat zei: niet doen, dat is mijn papa en de moeder: David loop!) dan ze beiden doodgeschoten werden. Hoe zat dat bij de andere mensen die vermoord werden door hem?

Je mag hem niet tegenspreken, als het meisje en de moeder hun mond gehouden hadden, ben ik niet zeker of hij geschoten zou hebben. Je moet onderdanig zijn aan hem en vooral doen wat hij wilt. De killer is de koning, iedereen moet naar hem luisteren. In dit geval zou er geen motief zijn, motief is dan: " ze schreeuwden". Verder zou ik ook nog denken dat iedereen die in zijn weg stond, weggeknald werd.  Een wapen gaf hem een gevoel van vrijheid, alleen met het wapen kon hij iedereen laten doen wat hij wou en zouden ze hem niet tegenspreken.

Waarom het gestopt is? Ik zou denken aan 3 redenen:

1. Is gestorven bij overval;

2. Ligt nu te zonnen in chakamaka waar een mensenleven niets waard is (Zuid Afrika bv.) en waar ze weinig moeite doen om het in detail uit te spitten (wrs zeggen ze, oh zwarte man doodgeschoten, afrekening in drugsmilieu, volgend slachtoffer);

3. Zit al in de gevangenis voor een minder zwaar feit. Geen toegang tot wapens, braafste mens op aarde.

Ik moet die man ne keer opzoeken van Amerika, ik zou er niet van verschieten dat hij in 1985 opgepakt werd in Amerika.

Francine Lyna over het psychologisch profiel :

"Menen ze dat nu van die psychopaat die 23 van de 28 moorden op z’n geweten heeft? Ze zijn daarvoor te rade gegaan bij buitenlandse profilers. Dat is nu een nieuwe trend in het politieonderzoek. Ouderwetse speurders hebben afgedaan. Hun plaats wordt ingenomen door psychologen en psychiaters. Stel dat er slechts één killer was, wat ik op grond van mijn ervaring niet geloof want daarvoor zijn zowel de sporen als de motieven te uiteenlopend, waarom zoekt de cel van Jumet dan in hemelsnaam niet naar de opdrachtgever(s)?"

"En dat er een brein moet geweest zijn is duidelijk. Kijk maar naar de talrijke valse sporen. Die methode kan ons ook iets leren over de tactiek van WNP. Heeft Latinus Barbier opzettelijk in opspraak gebracht? Ik ben er zoveel jaar later nog niet helemaal uit. Waarom wou Deprêtre per se de zaak-Latinus en WNP zo vlug mogelijk klasseren? Was de Staatsveiligheid er toch bij betrokken? Ik heb het nooit kunnen achterhalen (...)."

Hieronder wat informatie over het syndroom van Asperger :

Het syndroom van Asperger, ook wel aspergersyndroom of stoornis van Asperger, is een pervasieve ontwikkelingsstoornis vernoemd naar de Weense kinderarts dr. Hans Asperger. Het syndroom kenmerkt zich door beperkingen in de sociale interacties en een beperkt repertoire aan interesses en activiteiten. Anders dan bij de klassieke autistische stoornis is er geen sprake van vertraging in de ontwikkeling van de taalvaardigheid op lage leeftijd. Er is een normale tot hoge intelligentie en een gemiddelde neiging tot het maken van contact.

Net als bij de andere stoornissen uit dit spectrum is er sprake van een onhandige motoriek, moeite met het "lezen" van sociale situaties, gebrek aan inlevingsvermogen, moeite met veranderingen, een neiging tot vaste gewoonten, een voorkeur voor bezigheden en interesses met sterk herhalende of systematische elementen, neiging tot obsessief gedrag en makkelijk opgaan in een fantasiewereld.

Belangrijke verschillen met klassiek autisme zijn de (vrijwel) normale taalontwikkeling, de normale of zelfs hoge intelligentie en de normale behoefte om contacten te leggen. Het syndroom van Asperger wordt om deze redenen vaak tot het mildere eind van het autismespectrum gerekend. Vaak worden mensen met het syndroom van Asperger beschouwd als individuen die excentriek, wereldvreemd of Einzelgänger  zijn.

Kenmerken

• Opgaan in intense interesses: mensen met het syndroom van Asperger kunnen intense preoccupaties koesteren. De precieze interesse verschilt per persoon; vaak is deze sterk gespecialiseerd en maakt op buitenstaanders een willekeurige indruk. Verzamelwoede komt veel voor, uiteenlopend van postzegels tot ongebruikelijke objecten zoals ventieldopjes. Ook het verzamelen van encyclopedische kennis over allerlei onderwerpen komt veel voor. Kenmerkend voor het syndroom van Asperger (en autisme in het algemeen) is niet zozeer wat de precieze interesse is, maar vooral de intensiteit waarmee men zich ermee bezighoudt. Vaak is het voor het individu van belang of het gekozen onderwerp het individu in staat stelt er een ordening en categorisering in aan te brengen.

• Bijzonder taalgebruik: Kinderen met het syndroom van Asperger kunnen opvallen door een "pedante" manier van spreken. Hun spreektaal is vaak formeel en barok en vertoont veel overeenkomsten met schrijftaal. Ze komen vaak autoritair over door de stelligheid van hun uitspraken en vaak eentonige stemgeluid. Verder hebben ze een sterke neiging lang over hun "specialisme" door te praten terwijl de gesprekspartner er allang geen interesse meer voor toont (een preoccupatie die ook bekend staat als fiepen). Ze kunnen echter uitblinken in spelling, genieten van dictees en van het uitleggen van spelling- en grammaticaregels en kunnen lezen en voorlezen als kinderen die jaren ouder zijn. Dit staat los van de inhoud van de tekst, die ze misschien niet eens begrijpen (hyperlexie). Een persoon met het aspergersyndroom wekt met zijn manier van spreken vaak hilariteit, of juist dodelijke ernst. Dit kan de aanzet zijn tot een imago als grappenmaker, waarbij de nadruk vaak zal liggen op taalgrappen (woordspeling, woordspel, kreupelrijm, satire) en absurdistische humor; juist niet op serieuze kritiek of op situationele humor waarbij interactie tussen mensen van belang is.

• Sociale beperkingen: Mensen met het syndroom van Asperger kunnen binnen de sociale context moeilijk "tussen de regels lezen". Het besef van wat sociaal aanvaard is, is vaak niet intuïtief. Daardoor vindt men vaak niet de juiste toon en mimiek om de eigen emotionele toestand te uiten. Het vermogen om letterlijke en figuurlijke taal uiteen te houden en om iemands lichaamstaal te lezen is beperkt, evenals de theory of mind, zoals dat voorkomt bij veel vormen van autisme. Het juist inschatten wanneer het woord kan worden genomen in een gesprek, en wanneer niet, is vaak slecht ontwikkeld. Algemeen bekende metaforen zijn voor mensen met het syndroom van Asperger vaak moeilijk te begrijpen, terwijl de eigen metaforen juist voor de omgeving dikwijls onbegrijpelijk zijn. Dit alles maakt dat gesproken kan worden van een, soms sterk, verminderd empathisch vermogen.

• Emotionele bijzonderheden: Iemand met het syndroom van Asperger heeft het in het algemeen moeilijk de emoties van anderen te plaatsen, in het bijzonder de subtiele boodschappen door gelaatsuitdrukkingen, oogcontact en (intiem) lichamelijk contact. Ze zijn vaak nogal egocentrisch en kunnen daardoor egoïstisch overkomen.

• Sensorische kenmerken: Overgevoeligheid voor tast, geluiden en smaken komt voor. Deze tot overprikkeling leidende overgevoeligheid maakt dat men zich slechter kan concentreren. De gevoeligheid voor onregelmatige prikkels is vaak groter dan voor regelmatige. Sommigen zijn zelfs extreem gevoelig voor harde geluiden of sterke geuren, of houden er niet van aangeraakt te worden. Het tikken van een klok of het druppelen van water kan tot razernij leiden. Te fel licht, knipperend licht zoals tl-verlichting en te felle kleuren kunnen letterlijk een marteling zijn, maar dit hoeft niet.

Bron » Wikipedia.org