Nathalie Palsterman over de onderzoeksrechter Martine Michel.

(...) In april 2016 waren we terug in Charleroi voor opzoekingen. In een aparte ruimte met een computer konden we daar het gedigitaliseerde dossier doorzoeken, met de hulp van die twee Nederlandstalige speurders. Ze hadden ons eerder al verteld dat ze dachten nog anderhalf jaar werk te hebben om het dossier rond te krijgen. Het stemde ons hoopvol. Maar nu lag er op een tafel in die computerruimte een grote stapel dossiers. Even later kwam er een vrouw binnen met een doos waar ze een scanner uit haalde, waarmee ze de papieren dossiers begon te scannen. Toen ze hoorde dat we Nederlands spraken, zei ze dat ze uit het Leuvense kwam en als journaliste voor de RTBF werkte. Ze vertelde dat ze aan een documentaire over de Bende werkte, maar wat en hoe was nog geheim. We vielen zowat van onze stoel. Geheim van het onderzoek? Die vrouw was daar gewoon onze dossiers aan het kopiëren. We waren gechoqueerd. Ook de speurders wisten helemaal van niets. We wilden een klacht indienen tegen de schending van het onderzoeksgeheim. Maar bij wie? De onderzoeksrechter die dat zelf had toegelaten? En we hadden geen advocaat meer. Kort nadien hoorden we dat de twee speurders niet meer in de onderzoekscel zaten. Het was onwezenlijk.

(...) Een paar dagen na het incident met die journaliste zijn de speurders bij onderzoeksrechter Martine Michel ontboden. Ze heeft hen gevraagd om formeel te ontkennen dat wij daar een journaliste hadden gezien die dossiers kopieerde. Ze vroeg hen dus om te liegen. Dat hebben ze geweigerd. Kort daarna zijn ze uit de onderzoekscel verwijderd.

(...) Op 4 oktober 2016 was er in Charleroi de jaarlijkse vergadering met de nabestaanden en de onderzoekscel. Met de jaren komen steeds minder mensen opdagen, omdat het doorgaans een maat voor niets is en we toch geen concrete antwoorden op onze vragen krijgen. Maar dit keer begon onderzoeksrechter Michel met een speech over 'l'incident Palsterman'. De andere nabestaanden vielen uit de lucht. Het was om door de grond te zakken. Ze vertelde over ons bezoek in april, en dat we ons vergist hadden: het was geen journaliste maar een fotografe, zei ze. Maar die vrouw heeft zich aan ons voorgesteld als journaliste en dat wás ze ook. We werden dus publiek leugenachtig gemaakt tegenover de andere nabestaanden.

(...) Wat in die [anonieme] brief staat, blijkt te kloppen. Bijvoorbeeld over de manipulatie van het onderzoek in Dendermonde. Onderzoeksrechter Michel reageerde heel zenuwachtig op vragen daarover tijdens die laatste bijeenkomst in Charleroi [11 december 2017]. Ze zei dat daar recent een dossier over was geopend. Wat blijkt? Dat dossier over manipulatie dateert al van eind 2011 of begin 2012. Dat heeft ze nooit aan de nabestaanden verteld. We waren alweer stomverbaasd. Op het einde van de bijeenkomst zei Michel dat een onafhankelijk onderzoek de enige manier was om het dossier nog recht te trekken.

Gaf ze zichzelf daarmee geen brevet van onbekwaamheid?

Palsterman: In feite wel, maar ik dacht vooral: eindelijk! Na een korte stilte voegde ze er plots met een glimlach aan toe: 'Maar dat gaan we toch niet doen.' Toen zijn we opgestapt. Het werd ons te veel.

Bron: Knack | 20 december 2017

Tja, dat hebben we nog gehoord of gelezen. Alvast voor iedereen een fijn oudjaar.

Weet iemand hoeveel zaken Martine Michel als onderzoeksrechter behandeld momenteel, naast het onderzoek naar de bende van Nijvel?
Of, wat algemener, hoeveel zaken een onderzoeksrechter meestal gelijktijdig leid?

Met dit dossier valt geen eer te behalen, maar blijkbaar wel promotie.