1 Topic by dim (edited by dim 07-07-2010 16:10)

  • dim
  • Lid
  • Offline

Topic: Hill & Knowlton

Hill & Knowlton

It is a global public relations company, based in the United States. It is owned by the WPP Group. In 1953, members of the tobacco industry hired the firm to help counteract then recent scientific findings that suggested cigarette smoking led to cancer. As a result “A Frank Statement” was released to nearly every major newspaper and magazine, misleading readers into believing that cigarettes had no verifiable links to cancer.  The tobacco industry remained a Hill & Knowlton client until 1968.

In 1990, H&K led over 20 other American PR firms in the "largest foreign-funded campaign ever aimed at manipulating American public opinion", according to the Center for Media and Democracy.  H&K earned over $10.8 mm for their work, paid by "Citizens for a Free Kuwait", an astroturf  organization funded almost entirely by the Kuwaiti government. One controversial maneuver was the arrangement of the testimony of “Nurse Nayirah” to the Congressional Human Rights Caucus on October 10, 1990.

Nayirah falsely testified that she had witnessed Iraqi soldiers killing hundreds of premature babies at the al-Addan hospital in Kuwait City. H&K represented the Bank of Credit and Commerce International (BCCI) following its drug-money laundering indictment. H&K broke no laws and may not have violated any of the standards of the PR industry, though its actions raised questions concerning a conflict between H&K as a public relations firm and the public interest, according to the BCCI affair report to the Committee on Foreign Relations of the United States Senate.

The company also has pushed for Russia's inclusion in the EU as a result of their engagement with pipeline project Nord Stream, promoting Nord Stream as a vehicle for EU energy diversity. The company has flown members of the European Parliament to Siberia on a private jet for Russian oil giant Rosneft.

Wikipedia » Hill & Knowlton

2 Reply by Ben

  • Ben
  • Beheerder
  • Offline

Re: Hill & Knowlton

Eén van de vertegenwoordigers van Hill & Knowlton was Bob Gray:

Ook de Amerikaan Bob Keith Gray toonde interesse in de geluidsdemper. Gray landde op 14 augustus op Zaventem en nam zijn intrek in het Sheraton-hotel op het Rogierplein. Hij verbleef er een maand. Dekaise, vereerd door de belangstelling, onderhandelde er enkele keren over de prijs. Hij was telkens vergezeld door Pourtois en Montgomery Kee. De Amerikaan bracht zelfs een beleefdheidsbezoek aan de winkel in Waver en bleek uiteindelijk geïnteresseerd in de aankoop van 250 geluidsdempers. De bestelling was officieel bestemd voor het Colombiaanse leger.

Na lang palaveren raakten de heren het eens over de prijs van 31.000 euro. Gray betaalde een voorschot en garandeerde nog eens de betaling van 10.000 euro. Daarbovenop kreeg Dekaise van Pourtois vijf Ingrams in bruikleen.

Bob Gray was niet de eerste de beste. Hij maakte met de gewezen CIA-agent Ed Wilson en zijn FBI-collega Frank Terpil deel uit van The Enterprise, ook wel de parallelle CIA genoemd. Wilson was zes weken voor Grays aankomst in Brussel gearresteerd op de Kennedy-luchthaven in New York op beschuldiging van illegale wapenhandel. In het verleden hadden ze samen heel wat zaakjes bedisseld, onder meer de levering van wapens aan de Libische dictator Kadhafi.

Vooral Wilson en zijn maatje Terpil namen daarbij het voortouw. Wilson had jaren eerder al belangstelling getoond voor de ontwikkeling van infraroodkijkers en het miniaturiseren van hoogst geperfectioneerde ontstekers. Maar de levering van tientallen kilo's plastics of C4, kneedbare munitie vergelijkbaar met het latere gevreesde Semtex, was hem fataal geworden. De C4 werd verstopt in tandpasta, balpennen, telefoons of radiotoestellen, waardoor Kadhafi tegenstanders ongemerkt kon liquideren. Hij liet de C4 leveren aan allerlei terroristische organisaties in Europa en het Midden-Oosten. Wilson kon jarenlang ongestraft zijn gang gaan omdat de CIA via hem vernam wat er in het hoofd van Khadafi omging, welke aanslagen hij wilde plegen, wat zijn Sovjetadviseurs allemaal uitspookten ...

Gray en zijn kompanen verdienden onder meer de kost met het New Yorkse adviesbureau International Security Associates en Consultants International, schaduwmaatschappijen die de CIA gebruikte om betalingen uit te voeren. Wilson en Terpil verkochten ook gifstoffen om opposanten op te ruimen, stelden zelfs huurlingen ter beschikking in diverse oorlogshaarden wereldwijd en deden daarvoor een beroep op Vietnamveteranen, vooral Green berets. Wilson bleek ook een specialist te zijn in het in de val lokken van mannen met de hulp van ingehuurde prostituees. (...)

Frank Terpil kluste bij voor de Mossad en raakte zelfs betrokken bij de voorbereiding van het moordcomplot op paus Johannes Paulus II door in Libië de Turkse dader Mehmet Ali Agça te coachen in opdracht van enkele hooggeplaatste moslimgeestelijken in Teheran. De Mossad schoof nadien de zwartepiet handig heen en weer tussen de KGB en de CIA. De Amerikaanse journaliste Claire Sterling, die op de loonlijst stond van de CIA, schreef in haar boek The Terror Network dat de aanslag op de paus het werk was van de KGB. Deze gratuite bewering bood de Israëlische spionnenorganisatie de kans om bij de Poolse paus in een goed blaadje te komen, want die had toen een allerbeste verstandhouding met de CIA en vooral met CIA-baas Bill Casey.

Bob Gray beschikte in politiek Washington over een indrukwekkend netwerk. Hij schuimde recepties af, werd heel close met de communistenhater Dr. Moon en onderhield nauwe contacten met de WACL, wat hem tijdens zijn verblijf in België van pas kwam. In zijn bureau hingen de portretten van alle Amerikaanse presidenten vanaf Eisenhower, allemaal voorzien van een persoonlijke boodschap. Hij speelde in 1980 een sleutelrol in de verkiezingscampagne van Ronald Reagan en werkte daarvoor nauw samen met Bill Casey, die kort daarna de directeur werd van de CIA.

Gray bleef de Republikeinse president Reagan adviseren in pr-aangelegenheden en vertegenwoordigde het pr-bedrijf Hill & Knowlton in Washington, dat met de jaren was uitgegroeid tot de top in de internationale pr-branche en geconsulteerd werd door politici allerhande, multinationals, mediatycoons en legerstrijdkrachten, tot zelfs de onderwereld en geheime diensten.

Ik [Guy Bouten] maakte als journalist in 1990 kennis met de werkwijze van Hill & Knowlton toen generaal Kagame en zijn Rwandees Patriottisch Front vanuit Oeganda het buurland Rwanda binnenvielen en ik in Brussel werd benaderd door twee mooie Tutsivrouwen, gezanten van Hill & Knowlton en het pr-bedrijf van Christian Bavastro. Ze gaven me info en tips en brachten me in contact met de top van het RPF. Ik kon zelfs een exclusief interview krijgen met Kagame in Londen, maar mijn hoofdredacteur sloeg het aanbod af.

Toen Laurent Kabila zes jaar later vanuit Rwanda met de hulp van het RPF Zaïre binnenviel en de macht veroverde, stond H & K weer op de bres. Van de ex-huurling en geheim agent Christian Tavernier vernam ik dat het vermaarde pr-bedrijf, met de hulp van Joodse diamantairs uit Antwerpen, de veroveringstocht van Kabila had gefinancierd.

Bron: Guy Bouten | De Bende van Nijvel, Verraad. Manipulatie. Geheime diensten

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

Re: Hill & Knowlton

Voor al degene die zoeken naar een oplossing of verklaring voor de Bende-feiten; men kan niet voorbij bovenstaande post. Het is immers het begin van het Belgisch hoofdstuk van de Bende van Nijvel. De overval op Dekaise is niet zomaar een overval. In de zin als Dekaise klanten heeft van dit niveau en overvallen wordt plus dat er van die prototypes gestolen worden, men dit niet zomaar laat gebeuren.

De klant van Dekaise die de 250 geluidsdempers bestelt is niet zomaar een klant, die 250 geluidsdemper zijn bedoeld om gebruikt te worden. Het is in die zin ook geen toeval dat er kogelvrije vesten op een bepaalde manier gestolen worden.

De waarheid schaadt nooit een zaak die rechtvaardig is.