De eerste keer dat ik lees dat Libert formeel herkend is. Samen met de link Bernard Grandjean lijken me dit toch twee heel concrete elementen die in de richting van WNP wijzen.

Net zoals andere getuigen in Aalst Patrick Haemers of Philippe De Staerke formeel herkend hebben. Waarom zou de getuigenis van de gerant zwaarder doorwegen dan de anderen? Bovendien zijn er heel wat andere getuigenissen in Aalst die melden dat de daders een bivakmuts droegen. Ook de fameuze getuige, Patrick, die de drie daders op de parking heeft gezien:

A ce moment, sortait le troisième tueur, le plus grand, cagoulé aussi, portant un blouson de cuir sombre, armé lui d'une grosse carabine et qui tirait sur tout ce qui bougeait. Sur une voiture occupée par Dirk Nijs, 35 ans, et sa fille Elsie Nijs, 9 ans, qui ont tous deux été tués. Ils attendaient Mme Nijs toujours à l'intérieur du Delhaize. Le 'géant' a tiraillé dans tous les sens, dans la porte de fer, sur les murs, dans une enseigne du Delhaize qui balançait au vent.

Heeft die grote dader dan in het kantoor van de gerant zijn bivakmuts naar boven gerold? En wanneer heeft de gerant deze verklaring en herkenning afgelegd? Vlak na de feiten of 30 jaar later?

En dan zouden ze ook hun gezichten geschminkt hebben... Of ze nu bivakmutsen droegen, schmink, pietenpruiken of alles tegelijk, ze hadden wat gedaan om zich onherkenbaar te maken. De identificatie door de gerant is daarom met een snuif zout te nemen.

Het is ook interessant te weten wanneer die identificatie plaatshad en hoe dat gebeurde. Als de gerant de man als Libert herkent nadat hij in de krant de foto van Libert heeft gezien en gelezen dat de man misschien iets met de bende te maken had, is de herkenning volgens geheugendeskundigen meteen niks meer waard. Het kan ook schelen of de speurders hem een foto van Libert hadden laten zien en hem daarbij informatie hadden gegeven over wat voor kerel dat was. Al die info beïnvloedt een getuige, zeker lange tijd na de feiten.

Voorbeeld: in robotfoto 19 met de beroemde reus is door velen eerst Haemers herkend. Nu, die foto kwam tot stand kort nadat David Van de Steen in Humo had gezegd dat de reus op Haemers leek. De kans is groot dat de getuige die de reus in Overijse zag, dat heeft gelezen. Wat gebeurt er dan in het menselijk brein? Die getuige gaat onbewust zijn beeld van de reus aanpassen. En als hij dan korte tijd later onder hypnose wordt gebracht, rolt er een Haemersachtig type uit.

Zo gaan die dingen. Dat verzin ik hier niet. In de VS is er veel onderzoek gedaan naar identificaties door getuigen en hoe ons geheugen in zulke situaties werkt. Daarom moeten we oppassen met herkenningen lang na de feiten (zoals mogelijk met de gerant in Aalst) en met robotfoto's. Alleen identificaties kort na de feiten en robotfoto's die kort erna zijn gemaakt, kan je enige waarde toekennen.

De kans dat een dader in Aalst op Libert leek lijkt me even groot als de kans dat hij op Haemers leek of eender welke man van pakweg 1m90.

Uit de archieven van Walter De Bock:

7.5.87: Verklaring van Libert in Humo over het echte opzet van WNP:

"WNP was een instrument in handen van vuile politici en dat woord is nog niet grof genoeg. Van crapuul dat tot alles in staat is om meer macht te verwerven. Men heeft ons gebruikt om mensen in elkaar te timmeren, om ze te schaduwen, in hun woningen in te breken en hun telefoons af te luisteren.

Op de kabinetten fotocopieerden secretaresses voor WNP de agenda van hun ministers. Griffiers bezorgden compromitterende stukken uit zeden- en drugdossiers van hoge heren. Bij de RTT sloten bedienden soms bepaalde telefoonlijnen aan op die van WNP zodat we in eigen kantoor de abonnee konden afluisteren. Alles werd gebundeld op fiches en daarna in dossiers waarvan fotocopies werden doorgespeeld aan Burafex, de echte top van WNP waarmee alleen Latinus kontakt had. Zij gebruikten de informatie voor politieke chantage. Op de stichtingsvergadering van WNP had Latinus dat omschreven als één van de doelstellingen van de militie: de bestaande partijen tegen elkaar uitspelen, de spanningen opdrijven om zo de macht te herschikken tot iets nieuws. Wàt, daar heb ik het raden naar. Maar of het iets goed was betwijfel ik (...) De echte leiding was goed afgeschut.

Maar ik had toch een paar gegevens. Cepic-bestuurslid Bernard Mercier stelde ons een flat ter beschikking in de rue du Mont Blanc. Cepic-bestuurslid Karel Verpoorten hebben we gedepanneerd toen zijn uitgeverij "L'Eventail-Spécial" failliet ging en alles in veiligheid moest worden gebracht voor het gerecht de zegels legde. De Vlaming Guido Delvaux, net als Herman Geschier tot omstreeks 1980 een 'trader' of contactenronselaar bij ASE-Europe, bracht Latinus, Delombaerde en WNP officier Frédéric Saucez in 1983 in contact met de Moon-secte in café "Le Célestin". Hij kon mensen snel depanneren via de privéluchtvaartmaatschappij van zijn ouders (...) We stonden in contact met het buitenland. Op de begrafenis van Frans Vierendeels stelde Delombaerde ons voor aan Richard Schulze-Kossens, vleugeladjudant van Hitler. 'Momenteel prof aan de Amerikaanse militaire academie van West Point', zei Delombaerde. We waren een schakel in vluchtroutes als Odessa, in lijnen naar Argentinië, Uruguay en Paraguay. We werkten in opdracht van Spaanse en Nederlandse diensten. We opereerden samen met andere groepen als Beil en Mouvement 80 die beiden, net als WNP, filialen waren van hetzelfde internationaal net.

Het hoofddoel was: inlichtingen inwinnen. Op drie jaar tijds hadden we 55.000 dossiers over privépersonen. De politie heeft alleen de rommel in beslag genomen. We hadden overal in de stad lokalen. Latinus woonde bv. in Court bij zijn vriendin en bij zijn moeder maar hij was gelijktijdig gedomicilieerd in de Pagodenlaan en in de rue du Mont-Blanc. Je moet de huur maar kunnen betalen, hij trok niet eens stempelgeld. In bepaalde lokalen, de rue de Rome, de rue de la Forge en de rue du Mont Blanc, zijn er bij mijn weten nooit huiszoekingen geweest. Toch waren alle 55.000 dozen verdwenen toen ik uit de cel kwam. Als ik de persoon vind die daarvoor verantwoordelijk is, vermoord ik hem." (verklaring aan Hilde Geens in Humo op 7.5.87)