Als men uitsluitsel heeft via DNA is de kans wel groot dat het van een bekende is en dan kunnen ze toch wel een deel van die zijn leven en kompanen in kaart brengen om te zien of het realistisch is dat deze persoon een dader was.

Maar bij het geval van de Golden State Killer: 50 verkrachtingen, 13 moorden en meer dan 130 inbraken (dezelfde persoon blijkt ook de visalia ransacker te zijn geweest). Resultaat? 40 jaar onderzoek, men heeft 8000 mannen volledig uitgespit en de uiteindelijke dader blijkt een ex-agent die nooit in het vizier van het onderzoek is gekomen terwijl hij nochtans wel sprekend op een robotfoto lijkt en zijn gehele leven in het midden van zijn actieradius heeft gewoond. Door zo'n gevallen heb ik vaak meer vertrouwen in de 'wetenschappelijke piste' i.p.v. de onderzoekspiste.

In de VS redeneert men hierover als volgt:

Men heeft een DNA-staal van de dader opgeladen in een open databank op zoek naar een familiale link (wat volledig toegelaten is). Zo is men op deze verdachte uitgekomen en vervolgens heeft men in zijn afval gezocht naar materiaal waar DNA van hem op zou kunnen zitten. Dit is in de VS toegelaten, want het afval dat je weggooit is 'materiaal waar je afstand van doet', redeneert men. De aanklacht op zich is louter gesteund op de 100% match met het DNA uit zijn afvalzak, wat volgens de rechtspraak aldaar toegelaten is (al zal de verdediging hier wel tevergeefs proberen tegen in te gaan, want andere opties hebben ze niet).

Misschien dat mr. Vermassen, in het licht van de vooruitgang mbt. DNA, beter hier eens zou oproepen voor een wettelijke basis (met de nodige toetsingen en evenwichten) ipv. vast te pinnen op deze ene verdachte. Uiteindelijk is het toch een kwestie van tijd voor dit hier wordt ingevoerd, wij volgen de VS gewoon altijd 5 jaar later in zo'n zaken.

Interessant moreel vraagstuk: zou ik op verzoek vrijwillig DNA afstaan als daarmee het onderzoek naar de Bende van Nijvel of andere misdaden vooruit kan worden geholpen. Ik weet het zo nog niet.

Is een zeer moeilijk vraagstuk. Vanuit één hoek, kan je inderdaad stellen dat iedereen een staal dient af te staan. Immers, wie niets te verbergen heeft, hoeft ook niets te vrezen, is een vaak gehoord argument daarvoor.

Echter is de realiteit helaas anders. De kans om geframed te worden mag dan wel klein zijn; onbestaande is ze helemaal niet. En gezien die kans niet onbestaande is, mag ze ook niet uitgesloten worden.

Stel dan, dat (voor toekomstige misdrijven) op het plaats delict, jouw of mijn DNA wordt gevonden ... wat zegt dat dan nog?