De oprichting Delta-cel was een blunder volgens Frans Reyniers in de Bendecommissie. Delta moest gestopt worden want er werden teveel juiste linken gelegd.

Het aantal 'acties' dat de Gerechtelijke Politie van Brussel onder leiding van Frans Reyniers daartoe ondernam is schrikwekkend lang.

1. Wie pookte het vuur op, door te stellen dat Delta pas dagen voordien opeens naar Ronquières werd geleid om de wonderbaarlijke zoekactie met gekend resultaat te ondernemen? Er is een interne nota van 20 september 1986, van de procureur van Dendermonde aan de procureur van Gent, waarin formeel besloten werd de zoekactie in het kanaal uit te breiden tot "Large de Fauquez", de plaats in Ronquières die in het rapport Soignies wordt genoemd. De Delta-cel ging niet opeens in Large de Fauquez zoeken naar die befaamde zakken, dat was al maanden op voorhand gepland om ook daar te gaan zoeken! Sinds 6 november 1986 werden er bewust leugens verspreid om de zoekactie van Delta in diskrediet te brengen.

2. Misschien moet er ook eens nagegaan worden wie het foutieve gegeven verspreidde dat Gérard Lhost ervoor zorgde dat speurder Philippe Vermeersch bij de Delta-cel werd gevoegd, gekoppeld aan de beruchte zoekactie die daarop zou gevolgd hebben... ook dat is niet waar dus. Alweer een bewust manoeuvre van sommigen.

3. Nog een voorbeeld: Onderzoeksrechter Freddy Troch hoopte via het bestuderen van het dossier Reyniers en het ontwarren van de onderlinge relaties met de andere dossiers, het aspect van mogelijke chantage in bepaalde kringen na te gaan. Zo kende Sonja Camps, een highsocietyfiguur, Frans Reyniers persoonlijk, maar had ze eveneens dubieuze contacten met bijvoorbeeld Robert Darville, de wapentrafikant van de Bende Haemers. Ze kreeg de volledige dekking van Frans Reyniers zodat Freddy Troch voorzichtig moest te werk gaan: ‘Ik moest op een bepaald ogenblik Sonja Camps verhoren. Zij was – dat is algemeen bekend – goed bevriend met de heer Reyniers. Ik wist voor zij bij mij naar het bureau kwam, dat ze Reyniers al had gesproken. Dat verhoor was een steriel verhoor, dat ik zelfs niet durfde voeren op de manier die ik het wou, omdat ik wist dat zij, vanaf het ogenblik dat zij mijn bureau verliet, opnieuw naar Reyniers ging. Ik voelde me geblokkeerd. Achteraf stond er een artikel in de krant waarin Sonja Camps zegt dat Troch haar heeft verhoord en vragen heeft gesteld over leden van de parketten van Nijvel en Brussel, waarover ik uiteraard geen enkele vraag had gesteld. Dat zou mijn bevoegdheid niet geweest zijn. Trouwens, het zou toch direct aan de oren van Reyniers gekomen zijn. Toch lanceert men dat bericht, erbij zeggend: “ik heb niets gezegd”. Dat zijn van die zaken waarbij ik me afvraag: laat u nu de alarmklok luiden of hoe zit het? Wat voor nut heeft dat?’

4. quote Ben: Christian De Vroom, de commissaris-generaal van de Gerechtelijke Politie, kwam eveneens in opspraak in de Bendecommissie bis. Toen in 1987 een rogatoire commissie naar Paraguay vertrok om Bultot te ondervragen, werd de plaats van de twee echte Bendespeurders Ruth en Lachlan ingevuld door De Vroom, toenmalig GPP-chef van Charleroi. Toenmalig procureur Defourny van Charleroi verklaarde dat volgens hem De Vroom dit dossier zelf niet kende. Onderzoeksrechter Lacroix stelde voor dat De Vroom zich over het dossier Bultot zou informeren bij de BOB'ers Ruth en Lachlan, maar De Vroom liet niets van zich horen. Volgens Ruth en Lachlan was De Vroom bevreesd dat Bultot revelaties zou doen over de zaak-Reyniers, die later in alle hevigheid zou losbarsten. Bovendien moeten rijkswachters hun neus niet steken in de interne keuken van de Brusselse Gerechtelijke Politie. De Vroom kende de toenmalige vriendin van Bultot, die samen met hem in Paraguay woonde, zeer goed. Deze Dominique Mersch was de ex-vrouw van de gecorrumpeerde en veroordeelde parketmagistraat (en ex-kabinetsmedewerker van Jean Gol) Claude Leroy. Volgens haar verklaringen was het Leroy die De Vroom in de Loge patroneerde. De reisgezellen van De Vroom,GPP-commissaris Doraene en Delta-lid Sack waren niet op de hoogte van deze voorgeschiedenis. Opmerkelijk was nu dat juist De Vroom in Paraguay als eerste enkele uren met Dominique Mersch gesproken heeft, en dit buiten de rogatoire commissie om en voorafgaand aan de ondervraging van Bultot. Hierover werd nooit een proces-verbaal opgesteld. De Vroom verantwoorde zich hiervoor in de Bendecommissie bis met de uitleg dat hij toevallig 's avonds om acht uur van de hotelreceptioniste het telefonisch bericht kreeg dat een dame hem in de hal opwachtte. Hij ging naar beneden en ontmoette Dominique Mersch, die hij - dixit De Vroom en gelove wie wil - enkel herkende van foto's. Hij beweerde haar daarvoor nooit in levende lijve te hebben gezien. Volgens De Vroom hebben ze zo'n drie kwartier gepraat en heeft hij haar daarna nooit meer teruggezien. Terug in zijn kamer verwittigde hij onmiddellijk zijn reisgezellen. Volgens rijkswachtkolonel Sack die de Delta-cel vertegenwoordigde, maakte De Vroom dit contact kenbaar omdat ze betrapt waren door de Paraguayaanse Staatsveiligheid, die hen schaduwde.

Tot vandaag wordt er nog steeds getwijfeld aan mogelijke manipulatie in het onderzoek naar de 'Bende van Nijvel'…