Wat me vooral stoorde aan het tweede deel van de documentaire is het feit dat mensen zoals Bultot en Lekeu - toch Bende-verdachten - zomaar hun uitleg mochten doen zonder dat er van de interviewer tegenargumenten kwamen. Ze mochten zichzelf interessant maken terwijl ze zelf waarschijnlijk betrokken waren bij de Bende, ze werden op geen enkel moment hard aangepakt door de makers van de documentaire. Bultot mocht zich tussen de Zuid-Afrikanen van zijn beste kant laten ("een speciaal soort racist") en Lekeu was de beste vriend van iedere agent in Florida.
Er werden ook interessante zaken verteld, maar dit gegeven stoorde me. Op het einde zei de verteller dat de speurders de naam wisten van de Reus en dat ze tot twee keer toe een valstrik wilde leggen om het te pakken te krijgen. Dat werd hen twee keer geweigerd. Dit verhaal zou bevestigd zijn door verschillende bronnen. Maar weer, geen namen.
"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via »
Facebook |
twitter |
YouTube