De schare onderzoeksjournalisten schrijven vrij goed, maar hun historische kennis laat vaak te wensen over. Ook hun bronnenmateriaal wordt veelal onvoldoende gecontroleerd en is al te vaak niet verifieerbaar. Een beginnende (humane) wetenschapper weet dat krantenberichten niet meteen het correcte materiaal opleveren, laat staan een geobjectiveerde visie op de feiten. En toch baseren heel wat van onze onderzoeksjournalisten zich maar al te graag op dat soort artikelen.
Een gemakkelijkheidsoplossing is het, om toch maar een boek te kunnen schrijven. Om wat geld te verdienen. Ik begrijp dat wel, hoor. Maar het brengt de waarheid zeker niet dichterbij. Integendeel: het sorteert slechts een hoop meer vragen. En hoe geschoold zijn die onderzoekjournalisten dan wel? Hebben ook zij last van een tunnelvisie? Zijn ze vooringenomen? Willen ze zo spoedig mogelijk de (een; hun) waarheid aan het licht brengen? Ik heb alvast die indruk.
Ik lees nu dat de schrijver Stieg Larsson post mortem misschien wel een nieuw licht heeft geworpen op de extreemrechtse en laffe moord op de Zweedse premier Olof Palme. Historici duiken in de nagelaten papieren van Larsson, de politie komt wel, maar iets later.
Laat ons dat toch in vredesnaam proberen. Ik pleit dan ook voor een wetenschappelijke werkgroep waarin verschillende disciplines (geschiedenis, wetenschappen, criminologie, sociologie, literatuurwetenschap) aan tafel gaan zitten en zich afvragen - of beter: zich willen afvragen, want enige motivatie is toch wel vereist - hoe het mysterie van de Bende van Nijvel kan worden ontrafeld. Wie zich geroepen voelt... Ik ben te bereiken via Ben.