Ik wens van harte hiermee dat er eindelijk een mens is met een hart en reageert. Die zegt van ... kijk, het is gebeurd, het is verschrikkelijk. Iedereen maakt grote en kleine fouten. Ik was ook zo en heb er spijt van ... Het was een ideologie ... die uitgegroeid is tot de Bende van Nijvel. Enz... enz... Die ons eindelijk wat helderheid kan scheppen zodat de doden eindelijk kunnen rusten in vrede.

Ik ben benieuwd naar jullie mening/inzichten over deze vraag:

Waarom zou iemand er na meer dan 30 jaar - in een onderzoek dat zo goed als vast zit - voor kiezen om als spijtoptant naar voren te komen?

Als men nog een kans wil maken op iemand die wil praten, zal volledige amnestie voor de spijtoptant de enige optie zijn vrees ik. 
Voor een beetje strafvermindering zal men niet praten denk ik ... daarvoor zijn de feiten te zwaar.

Een spijtoptant moet niet per se een dader zijn. Het kan ook gaan om iemand die de daders kent en dat al die jaren heeft geweten, maar niet durfde spreken uit schrik om als medeplichtige te worden bestempeld. Het verzwijgen van dat je de dader kent kan onder omstandigheden ook strafbaar zijn, ook als je zelf niet deelnam aan de feiten.

Zulke mensen moeten er haast zeker zijn. De bende leefde niet in het luchtledige. Bijna iedereen heeft familie, vrienden, een relatie, en omdat de bende zo lang actief was, is het onvermijdelijk dat mensen in hun omgeving al die tijd iets hebben geweten of tenminste vermoed. En met wat geluk zijn die vrienden, partners, familieleden minder gewetenloos dan de moordenaars zelf.

Maar eenvoudig is het niet. Het zal moed vragen om alsnog te gaan praten want de buitenwacht zal het je eeuwig aanrekenen dat je je mond hield, zelfs al deed je dat uit schrik. Een spijtoptantenregeling kan in elk geval helpen.