Walter De Smedt over Freddy Troch:

Mijn collega onderzoeksrechter Freddy Troch die in Dendermonde het Bende-onderzoek had geleid werd voorzitter van het comité P. Dat was voor hem een grote genoegdoening. Hij beweerde immers dat hij door minister van Justitie Wathelet uit het onderzoek naar de Bende van Nijvel was gezet. Aanvankelijk geloofde ik dat. Als voorzitter van de nationale vereniging van onderzoeksrechters steunde ik Troch dan ook. Maar toen ik de brief las die collega Troch aan de minister had gericht was ik gedwongen mijn mening te herzien. In zijn schrijven verklaarde Troch zich akkoord om het Bende-onderzoek te verlaten op voorwaarde dat hij tot ondervoorzitter van de rechtbank werd benoemd, een gangbare praktijk. Het scenario waarmee Troch de publieke opinie in Vlaanderen aan zijn kant kreeg bleek dus een kwakkel van formaat te zijn. Bij deze stunt kon Troch rekenen op de onvoorwaardelijke steun van zijn vriend Tony van Parijs, toen nog het boegbeeld van de CVP voor alles wat met justitie en politie te maken had en tegelijk ook voorzitter van de Tweede Bendecommissie.

De carnet van Acke kwam terecht bij mijn vriend Walter De Bock, onderzoeksjournalist bij De Morgen. Het verhuisde met de andere documentatie van Walter naar de archieven van de Leuvense Universiteit waar het nog steeds in dat bestand is opgenomen?

De lectuur van het notaboekje gaf mij meerdere bijkomende elementen in mijn zoektocht naar de manipulatie van het Bende-onderzoek. Uit het notaboekje bleek waar Willy Acke echt mee bezig was, welke pistes hij volgde. Deze stonden in scherp contract met wat Troch tijdens zijn mediashows naar buiten bracht. Voor Troch ging het om de bende van Baasrode, beter bekend als de bende De Staerke. Op enkele vermeldingen na is er in het notaboekje van Acke geen sprake van De Staerke.

Alles draait er om de piste van de Rijkswacht, de Groep G, Haemers, Westland New Post, extreemrechts. Het is erg opvallend dat daarin zowat alle namen voorkwamen die nu in de meest recente piste opduiken. Dit maakt de houding van Troch, zoals ik die in het Comité P heb leren kennen, nog veel waziger. Waarom werden alle onderzoeken naar de Rijkswacht afgeblokt en waarom de klacht tegen mij toen ik in de zaak Demol op die piste zat?

Waarom bleef het door hem geleide onderzoek van de Dutroux-cassettes zonder resultaat terwijl Jos en ik er de misselijkmakende waarheid in vonden: Dutroux’ constructie van de cel waarin toen de kinderen nog levend zaten opgesloten.

Het notaboekje gaf ook een andere kijk op de bewering dat alle gepleegde feiten door dezelfde bende werden uitgevoerd, een stelling waaraan ik steeds heb getwijfeld. Als het om één bende ging bestond er geen verklaring voor het ‘sabbatjaar’ van de killers. Tussen de eerste golf van overvallen van 1982-’83 en de tweede golf die begon op 27 september 1985 zit een jaar waarin niets gebeurde. Daarover gaat de betwisting rond de vondst door de Delta-cel van Dendermonde van bewijsstukken in het kanaal bij Ronquières. Indien die stukken er, zoals Dendermonde beweert, een jaar lang in het water hebben gelegen is er een mogelijk verband tussen de twee golven. Indien de stukken echter slechts korte tijd daar lagen is er sprake van manipulatie. Er was dan sprake van een poging om de twee Bende-episodes aan elkaar te binden en de mogelijkheid van verschillende operaties door verschillende bendes te verdoezelen. Onlangs leidde de verdenking van manipulatie tot de arrestatie van twee voormalige speurders van de Delta Cel. (*)

Bron: Het land van de onbestrafte misdaden | Walter De Smedt

(*) Deze twee speurders zijn François Achten en Philippe Vermeersch.