Heer/Dame Spectator Of Life (mooie username trouwens), het is niet alleen ondenkbaar dat Bouhouche zeer goed wist wat er afspeelde in de Brusselse zwaardere milieu's. Dat is een zekerheid gezien zijn werk binnen de Brusselse BOB en in de periode van de zaak Francois op een ongecontroleerde wijze op de rand en erover betreffende ethiek, zonder veel controle, als er maar een zeker resultaat was.

Het is in de feiten helemaal iets anders, maar toch doet het me een beetje denken aan hoe bepaalde Amerikaanse strijdkrachten in de ondersteuning van de strijd van de Afgaanse Moedjahedien tegen Rusland niet alleen wapens maar ook vooral kennis doorgaven en dat later door dezelfde mensen deze kennis tegen Amerika werd gebruikt.

Bouhouche heeft tijdens zijn rijkswachtperiode heel het systeem leren kennen, alle truukjes, informanten, criminelen van klein tot groot, werkwijzen van opsporing tot de werking van het parket, samenwerking tussen de diensten en heeft deze kennis later tegen het systeem en de maatschappij gaan gebruiken voor eigen gewin en dat van zijn trawanten. Het zou interessant zijn om te weten over welke fraudezaken Bouhouche of één van zijn medewerkers informatie had verzameld in zijn laatste jaren bij de BOB en/of onderzoeken naar Delhaize en/of aandeelhouders, etc, daar bij was. Bij Beijer werden er later foto's gevonden van de omgeving van de Aalsterse Delhaize, zogenaamd voor een overspel onderzoek. Nu ben ik de eerste om toe te geven dat toeval bestaat, maar dat alibi geloof ik niet. Het is zoals Hilde Geens schrijft een gemiste kans dat op dat dossier niet verder is gewerkt. Ik denk dat de Delta cel dat met veel enthousiasme had willen doen.

En dat zal de werkelijke reden zijn dat de Delta cel niet verder mocht rechercheren naar bijvoorbeeld de handel en wandel van de beruchte ex-BOB-ers. Hun kennis was te explosief om ze echt aan te vallen. Daar hadden veel te veel personen schrik van, misschien zelfs onnodig.

Met zijn wachtmeester loon had hij nooit kunnen worden in het leven wat hij wou zijn of doen wat hij wou doen. En bij ARI was het waarschijnlijk ook geen ongelooflijk financieel succesverhaal. Samengevat, de boswachter met veel ervaring en info die stroper werd.

Ik denk dat Bouhouche met zijn extreem-rechts kantje, het in die kringen verafgode boek (naast Mijn Kampf) van de Chinese militaire strateeg Sun Zsu met als titel "De kunst van het oorlogsvoeren" goed gelezen had. Belangrijkste boodschap uit dat boek: oorlogsvoering is gebaseerd op misleiding. Eigenlijk zegt deze zin alles over dit Bende dossier.

Beste the end, je zal als toch een beetje grotere complotdenker er op voorhand al vanuit gaan dat het boek niet deugt, maar lees het een keer, het kan geen kwaad. De auteur vermijdt geen enkel thema. En het is moeilijk om kritisch te zijn op iets wat je niet zelf gelezen hebt, toch? Zijn 10,95 Euro via Apple echt wel waard. In hoofdstuk 23 vind je wel info over de moord op Mendez.

Er staan een paar kleine foutjes in (beter is natuurlijk van niet), maar die zijn niet van groot belang. Ik zou liever van je horen, "ik vind dit of dat niet goed, want ..."  in plaats van "wat me opvalt aan hetgeen ik erover verneem".

Dit is één van de meest "openbarende" boeken die ik heb gelezen en ik had het geluk om het uit te lezen vlak nadat ik Loden Jaren van Ponsaers had gelezen. Vandaar ook opnieuw vele passages herlezen in Hilde Geens. Vooral de passages over Bouhouche en Co. Het boek is gedetailleerd en geeft zeer plausibele verklaringen voor vragen waar men al zo lang over discussieert.

Kort gezegd, de schrijver acht "De Bende van Bouhouche" verantwoordelijk voor de Bende daden (en nog wat meer). Hij omschrijft deze als volgt:

"We have decided not to name the members of the Bouhouche Gang because not all were accused of violent crimes like key members of other gangs. They are presumed innocent. Bouhouche has relationships with a motley crew of police officers, criminals and murderers. Most of these acquaintances know nothing about the Bouhouche Gang."

De schrijver laat ook duidelijk merken dat hij weet wie de "mankende Reus" is. Hij stelt het niet expliciet, maar volgens mij is het best mogelijk dat de ploeg die effectief deelnam aan de Bende overvallen, en er dus van af wist, zich misschien slechts beperkte tot 4 à 7 man. In theorie is het nog best mogelijk dat bijvoorbeeld Beijer daar niet toe behoorde, maar wel andere hand en span diensten leverde, al dan niet met medeweten.

Buiten wat hij schrijft over de bendefeiten, wordt ook duidelijk hoe het mogelijk was dat ze op de hoogte waren van bekentenissen, getuigenissen, hoe getuigen konden bedreigd, afgeluisterd en geschaduwd worden, hoe er met bewijsmateriaal geknoeid kon worden, het gerecht en speurders tegen mekaar uitgespeeld werd, het nut van Ronquières, enz.

Indien de schrijver het bij het rechte eind heeft, is het absoluut niet uitgesloten dat één of meer van de daders nog leeft, en misschien nog werkzaam is in de politiedienst, opvolger van de dienst waar hij toen werkte. Wat zou verklaren waarom het onderzoek al die jaren zo gevoelig is gebleven. Of dit alles juridisch kan bewezen worden blijft echter een zeer grote vraag. De schrijver legt zelf uit waarom.

Ik heb zeer sterk de indruk dat de schrijver iemand is die zeer goed de Amerikaanse wetgeving kent; hij gebruikt systematisch de juridische terminologie in verband met bewijsvoering die het Amerikaans systeem eigen is, en wijst nu en dan op verschillen in wetgeving met de onze. Het boek werd alleszins recent geschreven gezien er wordt verwezen naar de onthulling over de duik en de R4 met Rijkswachters tijdens de reportage van Faroek in oktober 2018.

Wel, ik voel me niet geroepen om een boek uit te brengen met op de cover "opgelost" voor 38 dollar om dan te zeggen; het is de Bouhouche-gang. Wat schrijft hij over het motief van de Bouhouche gang?

Wat zijn de motieven volgens de auteur voor beide misdaden?