Ik denk dat mijnheer Nihoul inderdaad een netwerk of klanten heeft zo lang als de Donau. De feiten die hem en zijn bende eigenlijk tenlaste gelegd zouden moeten worden, zijn van dien aard dat hij hiervoor levenslang bescherming geniet als hij zwijgt. Met zijn dood zijn het netwerk, de klanten en waarom niet de overheid, van een voor hen gevaarlijk sujet verlost. Weer eentje die ze kunnen afvinken.
Het blijft mij verbazen hoe weinig er eigenlijk geweten is, hoe weinig er eigenlijk onderzocht is, hoe weinig toch een omvangrijke groep slachtoffers of rand medewerkers iets loslaten. Van het netwerk kan je dit natuurlijk verwachten, het waren niet allemaal bakkers en beenhouwers he. Het zijn mensen zonder geweten die veel te verliezen hebben en elkaar beschermen. Voor altijd. Ook na de dood.

Ik zou eigenlijk wel is willen weten hoe mijnheer Nihoul tijdens zijn zeg maar glorieperiode leefde. In extreme luxe en veel geld laten rollen of eerder klein appartementje, occasie autootje, kostuumpje van de spic en spac? Als hij zo'n belangrijk netwerk had, dan zouden zijn diensten (welke ook) toch duur betaald moeten geweest zijn, inclusief zwijggeld? Was hij een zwendelaartje van keskeschiet die al eens ging partouzen tussen schoon volk of was hij een mastermind?

coconut, in dossiers als de Bende van Nijvel vertrouw ik niet op de verslaggeving in de media. Deze nemen volgens mij veel te vaak (sensationele) informatie over van elkaar zonder een degelijke bron. Ik zou liefst een primaire bron (lees: PV of iets dergelijks) hebben.

Wat de teddybeer betreft, de volgende passages komen uit het boek "De X-dossiers. Wat België niet mocht weten over de zaak Dutroux" (beschikbaar via » files.edgewanderer.com):

De eerste passage:

Samenvatting van de inhoud van de verhoren 10 tot en met 13 Verhoor 10 op datum van 09.12.1996:

(...)

a) een teddybeer die Nihoul zou hebben geschonken aan Christine Van Hees en waarover X1 ons de volgende details geeft: het gaat om een beertje `Heart to Heart' van bij Christiaensen, waarvan het hart klopt wanneer men ermee schudt. Tijdens het doorzoeken van de voorwerpen die in beslag werden genomen tijdens een huiszoeking in de woning van X1, hebben wij in een fotoalbum een rood etiket `Heart to Heart' teruggevonden, met een handgeschreven vermelding die preciseert dat deze beer aan X1 werd geschonken door haar verloofde van die tijd. Deze vaststellingen maken het voorwerp uit van het proces-verbaal 152.461/97 op datum van 29.10.1997.

b) een fiets waarover Xl ons de volgende beschrijving geeft. Het gaat om een grote zwarte fiets, Hollands type. Wat de fiets en de teddybeer betreft, werden de ouders van Van Hees evenals een groot aantal personen uit haar omgeving ondervraagd op dit punt. Geen onder hen bevestigt dat Christine Van Hees ooit dergelijke voorwerpen bezat. Deze vaststellingen maken het voorwerp uit van het proces-verbaal 152.536/97 op datum van 13.11.1997.

Een andere passage:

Intrigerend is ook het verhaal van de teddybeer, al is het helemaal niet zo dat het de herlezers zijn die erachter kwamen dat de ouders van Christine Van Hees zich niets kunnen herinneren van een knuffeldier zoals X1 het beschrijft. Het is De Baets' secondant Aimé Bille die zich reeds in april 1996 bij Christiaensen zo'n beer gaat aanschaffen, ermee naar de ouders trekt en kennis neemt van het feit dat deze beer hen niets zegt.

Wat de X1-speurders op dat ogenblik vooral interesseert, is de datum waarop het Heart tot Heart-beertje in België op de markt kwam. In 1983, zo bevestigt de fabrikant. In tegenstelling tot het plaatje van Tears for Fears achten de herlezers dit gegeven geen vermelding waard. Het feit dat Regina Louf krak dezelfde beer cadeau kreeg van haar verloofde, zonder dat ze daar tijdens haar getuigenis iets over zei, is een indicatie dat ze misschien zaken met elkaar vermengt. Zelf kan Regina Louf zich niks herinneren van een dergelijke teddybeer. Ook haar huidige echtgenoot, die haar de teddybeer zou hebben geschonken, herinnert zich daar niets van.

Wat het citaat betreft uit uw post.

Ja, dat heb ik inderdaad geschreven in het deel over de moord op het echtpaar Szymusik in Anderlues. Een spoor leidde naar het Italiaanse maffia milieu in Henegouwen (oa Morlanwelz werd expliciet genoemd). Over dit spoor is echter weinig concreet publiek gemaakt.

Wat Aramco betreft, ik weet niet hoe concreet uw spoor is maar de enige vennootschap met die naam die ik zo kan terugvinden en die destijds actief kon zijn is een vennootschap uit het Antwerpse (Berchem, Wommelgem, Borgerhout). Op deze link van het Belgisch Staatsblad vindt u de publicaties tot 1983 terug » www.ejustice.just.fgov.be Misschien had u deze informatie al.

Als het een valabel spoor is, is het enige dat er voor u opzit om te gaan snuisteren in de bijlagen van het Belgisch Staatsblad.

Juist, uit het dossier dat op Wikileaks is te vinden, blijkt dat alleen X1 beweert dat Christine Van Hees een teddybeer van Nihoul heeft ontvangen. Andere getuigenissen van een dergelijk cadeau vind ik er niet in terug. Alleen de ouders van Christine die beweren dat ze de teddybeer nooit gezien hebben.

Anneke Lucas noemt hem nu (dood) wel bij naam als de persoon in charge van haar torture. Zie haar Facebook. Ze heeft ooit verklaard dat ze de namen niet wilde noemen (levend) omdat het netwerk te groot is. En gezien wat Regina Louf overkomen is. De X-en hebben waarheid verteld! Ze werden allen gek verklaard! Hoe is dat zover kunnen komen? Besluit: dit netwerk bestaat! Wie doet er iets aan? Is ook Annekes getuigenis vandaag niets waard?