Deze brief, geschreven door een slachtoffer, gericht aan onze goede vriend Koen Geens, zou dringend wat meer aandacht moeten verdienen:

18 dec 2018

Mijnheer de Minister van Justitie,

Hier ben ik weer, 't is alweer een tijdje geleden. Ik was zo graag onzichtbaar gebleven of beter nog, het liefst van al had ik je een bedankbriefje gestuurd omdat het doek gevallen was. Er kan natuurlijk veel gebeuren in de tijdspanne dat ik dit schrijf en dit boek je overhandigd wordt. Ik blijf geloven, tegen beter weten in, dat het mogelijk is om dit zwarte blad van onze Belgische geschiedenis om te draaien.

In tussentijd ben ik al 33 jaar veroordeeld zonder vonnis. Je kan je moeilijk voorstellen hoe dit voelt zelfs als je al je empathische voelsprieten gebruikt. Enkele volkswijsheden kan ik hier direct van tafel vegen. "Tijd heelt alle wonden", dat is een misser van formaat. Dat lukt niet als het open wonden zijn en er grof zout wordt ingestrooid. "Veel beloven, weinig geven doet de zot in vreugde leven" ook zo'n wijsheid. Met veel spijt in mijn hart kan ik je zeggen dat ik dit stadium ben ontgroeid.

Toch trapte ik eventjes in de val, je liet me dagdromen en fantaseren over een proces binnen de 3 jaar. Al zal er weinig reden tot feesten zijn, die drink met onze supporters die er dag en nacht waren, die ons deden geloven in het goede van de mens, is zo goed als gepland. In die categorie zijn er geen afvallers enkel vrienden. Voor "gouden tips" zijn we behoedzaam en hebben we zelfs een zekere immuniteit opgebouwd. Het is anders geweest. Waarschijnlijk is het je absolute fantasme om samen met Marianne Zonder Vrees de geschiedenis in te gaan als Koen Zonder Vrees. Ik zou het je het gunnen, de reputatie van een Minister die het Vaderland en Vrouwe Justitia liet daveren op de grondvesten onder het mom "Opgeruimd staat netjes".

De volkswijsheid van "Kleine kinderen worden groot", dat is er wel boenk op en ik vermoed dat verdere toelichting niet nodig is. Ik vraag alsnog dat jullie alles op alles zetten. Ik geef toe, jij deed al iets maar het blijkt niet voldoende. "Second victimisation", dat is een term die ik van jou onthoud maar dat is wat zacht uitgedrukt, ik opteer voor victimisation in 't kwadraat. Als ik aan het woord Staatsbelang denk begin ik de duizelen, minimum 50 jaar doofpot. Ik duizel, Mijnheer de Minister, omdat ik deze zaak niet wil nalaten aan mijn nageslacht en ik stel bovendien vast dat een voorkeur voor politiek ook dikwijls een kwestie van genen is. Ik zou "Geens-zins" willen dat jouw nageslacht deze beerput erft en moet oplossen met enkele geschiedkundigen en nog moet tekst en uitleg geven aan mijn nageslacht.

Na 30 jaar omhuld te zijn met een sluier van verdriet, heb ik een beetje verdiept in het milieu. Ik ben met verstomming geslagen als ik zie wie er allemaal de revue passeert. Ik ben waarschijnlijk nog naïef maar honderden namen waarvan er zeker mensen zijn wiens reputatie beklad werd en die niets met bende feiten te maken hebben, wel voor die mensen is het ook hoog tijd dat ze gerechtigheid krijgen want in een zekere zin zijn dat ook slachtoffers. Het speelveld was verschillend maar het kan niet anders dan dat de onmacht, frustratie en verdriet recht evenredig zijn aan het onze. Van de slachtofferbejegening ben ik ook niet echt te spreken; Maart 2018: Hoe gaan we verder terwijl ze nog nooit begonnen zijn, wel dat was een klap in mijn gezicht. Het enige dat ik daarvan kan zeggen dat je diensten mensen naar de oorlogszone gestuurd hebben zonder munitie. Ik houd het bij "Ze waren van goede wil" en verder geraak ik niet. Het was de omgekeerde wereld. Ik had echt te doen met deze boodschappers zonder nieuws die zo voor de leeuwen werden geworpen.

Omdat ik er nog steeds niet in slaag om wat me overkomen is te kaderen en ik daarbij al zeker niet geholpen werd door diegenen daar zou moeten voor zorgen , heb ik me een titel toegekend "Staatswees". Ik voel je denken dat is niet bewezen en dat is zo. Gevoelsmatig ben ik er eentje tot het tegendeel bewezen is. Als er al enige twijfel bestaat over de feiten, wel over het feit dat je voorgangers me lieten verdrinken in een beerput zonder me een reddingsboei toe te werpen daarover kan geen twijfel bestaan.
Met vriendelijke groeten,
Een Staatswees,

With love... Ikbenhetbeu !

Politieke blaaskaken beloven veel maar ... Het bewijst van domheid dergelijke uitspraken te doen Geens in de hoop dat ze vergeten worden. De slachtoffers zullen nooit vergeten!

“Het belangrijkste is dat het in handen blijft van het federaal parket, mijn opvolger zal dat opvolgen. Ik ook trouwens vanuit het parlement. Maar ik heb er vertrouwen in, dit dossier is 100 procent in orde, elk document is nagekeken en DNA-sporen wordt nog steeds gecontroleerd. Zij doen dat op een onverbeterbare wijze, dus ik geloof daar in.”

Dit dossier is 100 procent in orde zegt hij, hoe weet hij dat gezien de scheiding der machten? Elk document is nagekeken! Indien dit dossier in orde was (voor 100 procent), waarom is men dan het dossier van Mevrouw Callebaut gaan opeisen? We zullen er dus nu moeten op rekenen dat één vrouw dat immense dossier 100% volledig in haar kast had zitten (wie is trouwens de betaalde ambtenaar die dit had moeten doen). Dan is er ook nog de vraag heeft zij ooit het volledige dossier gekregen?

Dus durven uitspreken dat dit dossier 100 procent in orde is vind ik bijna crimineel.

De enige conclusie is dat men van nul terug is begonnen enkele jaren geleden. De voorlopige inbeslagname van een dossier bij een gerechtigde kadert waarschijnlijk in de grondigheid waarmee men wenst te werken of het vinden van extra stukken. Gezien het verleden is het wantrouwen natuurlijk groot.

Dat nieuwe dossier zal inderdaad voor 100 procent in orde zijn. Mijn vermoeden is dat dat dossier niet alle feiten van de Bende omvat, maar specifieke feiten die wel bewijsbaar kunnen zijn. Hopelijk klopt die puzzel dan wel en is het op zich geen pleister die de echte achtergrond van deze zwarte geschiedenis verbergt.