coconut wrote:Sorry dat ik tussen kom ikbenhetbeu;.
"Het feit dat slachtoffers niet op de hoogte zijn van wat ze kunnen doen, lijkt hallucinant en spreekt voor zich maar het is niet anders."
Laat dit nu net dé taak zijn van de advocaat, zijn klanten op de hoogte brengen van al hun rechten en een strategie uitdenken om deze rechten te verdedigen.
Niemand gaat mij volgende woorden in dank afnemen maar ik heb al vaak gedacht, weliswaar als complete buitenstaander, die advocaten, aan wiens kant staan die eigenlijk?
Hoewel u heeft aangegeven dat u mij heeft ontmoet, weet ik niet (precies) wie u bent en welke positie u inneemt in deze zaak. Ik behandel veel strafzaken, maar heb nog nooit in het buitenland hoeven procederen, weshalve ik mij nooit heb moeten verdiepen in het verdrag dat door u is aangehaald. Weer wat geleerd.
Het antwoord op de vraag aan welke kant de advocaten (van de burgerlijke partijen) in deze zaak eigenlijk staan of stonden, zou door diezelfde advocaten moeten worden gegeven.
Ook zij zijn geconfronteerd geworden met hen, al dan niet in het geniep ten dele gevallen willekeur en obstructie van de rechtsgang vanwege in ieder geval de Belgische (para-militaire) politie en justitie, die al dan niet mede (in)direct door andere entiteiten - ook politici - werden aangestuurd, in combinatie met over en weer gepleegde chantage, hoe afgezaagd dit antwoord ook moge klinken. Maar zo is het gewoon wat mij betreft. Daardoor zou bij menigeen de indruk kunnen ontstaan dat daarbij is gebleken dat de advocaten het erbij hebben laten zitten - bij gebrek aan doorslaggevende successen -, wat mede met het oog op de mijns inziens nog steeds (in potentie) voor hen gevaarlijke of zelfs levensbedreigende situatie, mij als onterecht, althans veel te kort door de bocht voorkomt.
Dan kom ik dan uit op het mijns inziens door de advocaten (van de burgerlijke partijen) onvoldoende onderkende momentum, tevens zijnde een staatsgreep, die helaas niet als zodanig is herkend, namelijk de overdracht, in 1990, van het bij de onderzoeksrechter van de Cel-Delta te Dendermonde, Freddy Troch, onderhanden zijnde Bende-dossier naar het gerecht van Charleroi (Cel-Jumet).
Ik schrijf ‘staatsgreep’, omdat het toch echt onder het gezag van de toenmalige de minister van Justitie (Melchior Wathelet) staande parket van Dendermonde is geweest dat (in commissie!) ab-so-luut niet wilde hebben dat Freddy Troch in net Bende-onderzoek ‘deksels van andere potjes’ zou afdraaien. Het enkele feit dat ook vanuit het Ministerie van Justitie hier kennelijk geen prijs op werd gesteld, geeft wel het door dat departement daaraan gehechte (grote) belang weer en het (via het parket van Dendermonde) van staatswege ingrijpen, met de daarbij behorende ‘liquidatie’ van onderzoeksrechter Troch.
Dat was het momentum.Toen hadden de advocaten (van de burgerlijke partijen) alles, maar dan ook echt alles uit de kast moeten halen om deze staatsgreep terug te draaien. Ik schrijf nog steeds: staatsgreep, te meer omdat er in juridisch opzicht weinig deugde van het proces bij de kamer van inbeschuldigingstelling (k.i.) van het Gentse hof van beroep, of heeft iemand ooit inzage gehad in de wijze waarop dat proces precies is verlopen?! Heeft iemand een kopie van die beschikking?
Heb nog steeds geen idee hoe het heeft kunnen bestaan dat de k.i. aan het Gentse hof haar goedkeuring aan vorenbedoelde staatsgreep - mede in de vorm van het congé van Troch - heeft gegeven, op basis van overleg (lees: onderdeel van de staatsgreep) in een rechtszaal(tje) - koffie en bonbons erbij?! - tussen de leden van dat hof (rechtsprekende:macht) en een afgevaardigde van het openbaar minsterie (uitvoerende macht) die in hoger beroep rechter Troch weg wilde werken, over de hoofden van de belanghebbende burgerlijke partijen, die zich dat moesten laten welgevallen. Ziehier een schokkend voorbeeld van hoe het er destijds in België aan toe ging.
Ik weiger mij van deze woordkeuze te distantiëren.