"Onze groep bestond vaak uit Beijer, gevangenisdirecteur Jean Bultot, een Franse diplomaat wiens naam ik niet noem, mijn vriend Alain Weykamp, privédetective Bob Louvigny , Jean-Pierre Marino, Robert Thomas, François Dehan, de garagist René Gondry, de chauffeur Michel Leurquin (…) en de wapensmeden Cool, Baeyens en Deliens. Een goed groepje. (...) Er is een foto gepubliceerd in NEM van onze favoriete oefening, ,het marcheren in ganzenpas. Ik loop op kop, gevolgd door Tonio Mendez, Alain, die vent van Distracto, de diplomaat, en twee anderen.
Op die foto .............."
En waar zit de foto van "de reus"..........in het dossier Mendez ( ik schrijf zit maar het kan mogelijks zat zijn) . Beginnen jullie te snappen waarom Hennart boven op dat dossier zat .
En dan zal ik nog eens herhalen:
"De Delta-cel heeft vervolgens haar onderzoek verruimd naar extreem-rechts, de bende-Haemers, de zaak-Reyniers, enzovoort. Deze "uitbraakpoging" kon echter niet tot een goed einde worden gebracht als er geen oplossing kwam voor de alsmaar grotere samenwerkingsproblemen met andere onderzoekscellen.
Deze problemen werden zeker nog scherper dan ze al waren na het aantreden van onderzoeksrechter Hennart te Nijvel. Hierom kan echter niet worden beweerd dat de overheveling van het onderzoek gebeurde omdat Troch zogezegd inzage wilde krijgen in het dossier-Mendez, Zulk een bewering berust op een veel te enge opvatting van de samenwerkingsproblemen die op het einde van de jaren 1980 aan de orde waren."
En dan ben ik op het punt gekomen waar Poseur mij een veel te creatieve lezing van het verslag verwijt.
Hetzelfde punt waar Vermassen zeer recent naar verwees op het euthanasie proces.
Ofwel beschuldigen we nu de magistratuur van sabotage.................ofwel houden we op met zoeken. Of moeten we het tot in den treure "duistere machten en krachten" blijven noemen?
Tussen haakjes, Vermassen zal nooit de term sabotage uitspreken maar hoogstens durven zeggen " Ik stel mij daar vragen over" . Vragen die blijkbaar zoveel gewicht hebben dat ze decennia later nog door zijn hoofd spoken. Maar hij kan de tak waarop hij zit niet afzagen. Dus schuift en schoof hij die hete aardappel door naar de politiek. In de politiek gaat men op zoek naar antwoorden waarbij ze op voorhand weten dat ze zullen botsen op het principe scheiding der machten. Einde verhaal.