Dat het verhaal niet te ver moet gezocht worden?

Moet wel een shock geweest zijn, na zovele jaren onderzoekswerk. Ik vraag me af hoe hij tot dat inzicht gekomen is.

Wat wist hij dat wij niet weten .. the end heeft dat proberen te kaderen maar dan nog ... het dossier an sich blijft een delicate evenwichtsoefening tussen leugen en waarheid - het enige wat ik na veel leeswerk heb kunnen afleiden, is dat beide gevaarlijk dicht tegen mekaar aanschurken.

Walter De Bock (en Hugo Gijsels) wordt verkeerd geïnterpreteerd. Erg jammer, en dat vooral om een persoonlijke hypothese kracht proberen bij te zetten.

@douglasdeconinc
Walter De Bock, Hugo Gijsels, François Raes, vele anderen: jullie hadden het blijkbaar juist #bendevannijvel

Absoluut!

Lees een klein stukje van beide heren:

"De Staatsveiligheid bleek evenwel het belangrijkste doelwit van WNP. Via een handig opgezette intrige slaagde Paul Latinus erin Christian Smets, de verantwoordelijke commissaris voor de afdeling belast met de informatiewerving over extreemrechts, in de val te lokken. Latinus zelf onthulde aan Smets het bestaan van WNP en vroeg de commissaris zijn militanten les in schaduwtechnieken te geven. Smets - in overleg met zijn superieuren - zag hierin een gedroomde kans om in WNP te infiltreren en zo zicht te krijgen op de leden en de werking van de organisatie. Smets gaf enkele lessen die men overigens in elk vulgariserend handboekje kan terugvinden.

Aan deze theoretische lessen koppelde de WNP-leiding echter praktische oefeningen, waarvan de militanten dachten dat deze ook door de commissaris van de Staatsveiligheid werden gedirigeerd. Bovendien maakte Latinus hen wijs dat deze oefeningen kaderden in een grote internationale antiterroristische actie. Zo werd het domweg surveilleren van een huis omgebogen tot het schaduwen van de woning van een vriendin van IIitch Ramirez Sanchez, beter bekend als de beruchte terrorist ‘Carlos'.

En dan kwam de meesterzet: rond de jaarwisseling 1981-1982 kregen de WNP-militanten Frédéric Saucez en Marc de Jode opdracht de woning van twee 'KGB-agenten' aan de Herdersliedenstraat in Anderlecht te surveilleren. Het was het gebouw waarin op 18 februari 1982 Alfons Vandermeulen en Francesca Arcoulin werden vermoord.

De val achter commissaris Smets klapte dicht. Toen in september 1983 de namen van de vermoedelijke daders van de moord door Paul Latinus werden onthuld, werd Christian Smets meteen ook meegesleurd in een lawine van verdachtmakingen. Hijzelf en zijn dienst werden openlijk geassocieerd met de neo-nazi-organisatie WNP en onrechtstreeks verantwoordelijk gesteld voor de dubbele moord in Anderlecht. Op die manier werd de enige cel binnen de Staatsveiligheid die op extreem-rechts werkte de facto geliquideerd.

De onverwachte en mysterieuze manier waarop Latinus in 1984 om het leven kwam, werkte dit proces in hoge mate in de hand. Extreem-rechts zou voortaan geen gelegenheid onbenut laten de Staatsveiligheid met de dood van Latinus in verband te brengen. Een en ander had zowel op de hoogste leiding als op de agenten van de Staatsveiligheid een verlammende werking.

De traditie wil dat bij alle politie- of inlichtingendiensten waar een dergelijk scenario wordt vertoond, het braakliggende terrein wordt ingenomen door de grootste en best georganiseerde politiedienst. In Belgie is dit de rijkswacht. Tegen deze achtergrond is het beslist niet toevallig dat de WNP-leiders die de hele zaak in de pers lieten uitlekken, uitvoerig 'lekten' over hun activiteiten in verband met de militaire veiligheid en over de betrokkenheid van de Staatsveiligheid in WNP, maar in alle talen zwegen over de aanwezigheid van verscheidene rijkswachters (sommige politiebronnen spreken van twaalf) in hun organisatie, waaronder o.a. Lucien Marbaix en Madani Bouhouche.

Het is bovendien bijzonder merkwaardig dat Lucien Marbaix zeventien maanden lang ongestoord zijn gang kon gaan.
Nochtans was de top van de rijkswacht al sinds april 1984 op de hoogte van zijn activiteiten in WNP (evenals van de activiteiten van zijn kinderen in dezelfde organisatie). Tuchtmaatregelen kwamen er pas nadat de oversten van Marbaix een en ander over de wachtmeester in De Morgen en Le Soir hadden kunnen lezen."