Van Haperen over het boek van Bouten.

"Wat ik denk over Léon Finné? Hier noem je gelijk een sleutelfiguur in het hele bendegebeuren. Hier had Guy Bouten zijn pijlen op moeten richten, in plaats van op ene Roger Beuckels, die bij niemand een belletje doet rinkelen.

Ik heb meerdere malen gezegd, dat ik veel respect heb voor het zoekwerk van Bouten. Het interviewen van zowat iedereen die ook maar iets met de bende te maken heeft, maar ik denk niet dat dit een juist spoor is, hier kom ik in een latere mail op terug.

Bij Finné ligt de zaak totaal anders. Hier is geen sprake van een ‘toevallig’ slachtoffer. Léon Finné speelt een rol in gebeurtenissen vanaf de oprichting van de groep ‘Prometheus’, de plannen voor een staatsgreep in België en zakelijke relaties met diverse personen die genoemd worden als 'betrokken' bij de Bende. De toevalligheden rond de dood van Finné heb ik al eens geplaatst op het Vlaamse forum, alleen uitgaande van wat in rapporten en publicaties geschreven stond.

Ik heb niet onderzocht of het allemaal klopt, maar hier kun je met geen mogelijkheid aan voorbijgaan als je de voorgeschiedenis van Léon Finné kent."

Bron » tueriesdubrabant.1fr1.net

Eigenlijk ben ik het volledig eens met hem. Het zoveelste boek dat in feite gaat over daders terwijl net de opdrachtgevers interessant zijn. Ook hij heeft het over die cellenstructuur waarbij de kop de staart niet kent en omgekeerd. Hier op het forum idem dito, men is hier al jaren aan het zoeken naar daders terwijl men net in de omgekeerde richting had moeten zoeken. Maakt het uit of het nu een De Staerke of een Beuckels was of één van de sudisten die de trekker over haalde? Hetgeen ik hier ooit had willen lezen was
wie de opdrachtgevers waren.

Wij blijven hier tot in den treure nadenken en bewijzen zoeken naar de mannen die het vuile werk moesten opknappen terwijl de echte opdrachtgevers hun comfortabele rijke leventje in alle rust bleven verder leven. Ik geef één voorbeeld en ik zal gemakkelijkheidshalve bij diezelfde Finné blijven.

"De geschiedenis hierboven is wel interessant wat betreft Leon Finné. Paul De Launoit, was de financiële man van Prometheus maar kon niet als zodanig naar buiten treden. Om die reden was ook Finné bij sommige vergaderingen aanwezig waar zijn financiële vaardigheden van pas kwamen en hij het vuile werk voor De Launoit op moest knappen."

We hebben het in de kasteelmoord toch ook niet over huppeldepup die de trekker over  haalde maar over een dokter die zijn eigen schoonzoon, de vader van zijn kleinkinderen liet vermoorden.

Heeft België, de staat, de elite, de top tot en met het koninklijk paleis (of althans een deel daar van) zijn eigen burgers laten vermoorden? Dat is de vraag.

rijk is hij er dan toch niet van geworden en dat verbaast me. kleine villa is de esmoreitlaan, ford sierra,..
bouten schrijft dat hij een gazet ging halen. wat manifest onjuist kan zijn gezien de krantenwinkel al een uur gesloten was.
dergelijke waarheden/onwaarheden vind ik toch belangrijk om na te denken over het feit of hij wel of niet per malheur aanwezig was of hij daar geplaatst is.
in het eerste geval wist hij toch niks af van wat er effectief ging gebeuren want dan ga je niet winkelen in de delhaize op die avond. dan doe je zoals die nr 2 van staatsveilgheid en verbiedt je je vrouw of jezelf om naar de delhaize te gaan
ik zou trouwens ook graag weten hoe bouten aan de "film" van de overval komt : aankomst, volgorde slachtoffers,..
wat met de groene golf en het verdachte koppel
"wij waren in overijse maar ..."
de porsche die niet mocht uitrijden ..
we kennen zo weinig feiten over het verloop van de overval

Indien elke politieke partij in België, zowel de Nederlandstalige als Franstalige kant, samen met de verantwoordelijken van het Koningshuis, kan verklaren en bevestigen dat er NIEMAND van hen uitmaakte bij de voorbereidingen, financiering, daden van "de Bende" is er misschien een kans om (n)iets te weten komen...

Te veel passages uit de zogenaamde Bouhouche-geschriften zijn identiek aan het boek van Beijer. Bv.:

"Manuscrit Bouhouche":

Dekaise était incontournable en Belgique. Il mangeait à tout les râteliers et fut victime d'une tragique agression en Septembre 1982. Le pauvre. On chuchote que des libanais qui lui avaient commandés des silencieux n'étaient pas satisfait de son travail et s'étaient vengés.
Une hypothèse parmi tant d'autres! Encore une affaire que, faute de mieux on va ranger sous la large et complaisante bannière des tueries du Brabant.Wallon.

"Le dernier mensonge" (pag. 67):

Dekaise, incontournable en Belgique et qui, comme on dit familièrement, ''mangeait à tous les râteliers''avant d’être victime, à Wavre, de la tragique agression que l'on sait. On chuchote que des libanais qui lui avaient commandés des silencieux n'avaient pas été satisfaits de son travail et s'étaient vengés. Une hypothèse parmi tant d'autres! Encore une affaire que, faute de mieux, on va ranger sous la large et complaisante bannière des tueries du Brabant Wallon!

Of deze:

Bouhouche:

C'est quoi ta sûreté qui te tiens tant à cœur et dont tu ne veux pas parler ? En dehors de quelques motivés comme Raes et Smets, 250 fonctionnaires qui tapent des fiches d’hôtel, des grattes papiers qui remplissent des armoires avec des dossiers, des glandeurs qui traînent dans les bistrots place de Luxembourg et quelques tavernes en ville.

"Le dernier mensonge" (pag. 226):

Ne me fais pas rigoler! C'est quoi ta sûreté? Tout au plus 250 fonctionnaires! En dehors de quelques uns qui sont motivés, comme ton Raes et ton Smets, que reste-t-il ? Des gens affectés à la protection d'on ne sait qui ou quoi, des ''punis'' qui se tapent les fiches d’hôtel, des grattes papiers qui remplissent des armoires avec des dossiers à moitié vides et, comme partout, des glandeurs qui traînent dans les bistrot.

En nog dit:

Manuscrit:

Nous aurions été contraints de faire usage de nos armes, puisqu'il n'était pas question de laisser des témoins de nos agissements.

"Le dernier mensonge" (pag. 61):

Nous aurions été contraints de faire usage de nos armes puisqu'il n'était pas question de laisser de témoins de nos agissements.