Wat De Valkeneer betreft, veroorloofde ik mij eind 2017 een tussenkomst bij de Minister van Justitie met een afschrift van mijn brief aan de Eerste Voorzitter bij het Hof van Cassatie. Dit inzake onze bezorgdheden in verband met de schending van het beroepsgeheim door personen die beroepshalve hun medewerking verlenen aan een onderzoek of gerechtelijk onderzoek.

Schendingen van het geheim van het onderzoek door medewerkers van politie en justitie zijn in de praktijk meestal moeilijk vervolgbaar. Uit Art. 458 houdende het Strafwetboek, vloeit de lage strafmaat voort met de daarbij horende gebreken aan opsporingsmogelijkheden die zorg dragen voor een straffeloosheid. De Wet van 7 april 2005 inzake de bescherming van de journalistieke bronnen geeft trouwens verder de aanleiding dat de schending van het beroepsgeheim uitgaande politie of justitieambtenaren, moeilijk of niet geïdentificeerd kunnen worden.

Wat Libert betreft, blijft deze uiteraard in het vizier als verdachte. Het lijkt ook moeilijker en moeilijker om overleden verdachten te verhoren of te confronteren met onderliggende tegenstrijdige verklaringen enz.... Recentelijk heeft men mij medegedeeld dat het geen zin meer heeft om nog getuigen te verhoren inzake de feiten te Overijse. Baserende zich op het lange tijdsverloop en de vage getuigenis waarop men zich beroept. Mijn inziens zijn er belangrijke getuigenissen die elkaar niet tegenspreken en die nog zouden kunnen aangevuld worden. Vanuit de veronderstelling dat de onderzoeksrechter het onderzoek zou leiden.

Verder baseer ik mij op een strafrechtelijk onderzoek dat alhier in Antwerpen is opgestart in 2016 en correctioneel voorkwam in 2018.

Hier is opgeworpen dat de redelijke termijn waarin de beklaagden zich mochten verwachten, wel degelijk was geschonden. Dat de rechten van verdediging werden geschonden gezien het tijdsverloop tussen de feiten in 2016 en de dagvaarding in 2018. Dat ook de mogelijkheid tot het voeren van een eerlijk proces was aangetast. Dat stukken uit het strafonderzoek op onverklaarbare wijze waren verdwenen. Dat de rechtbank tevens vaststelde dat de strafvervolging tegen beklaagde immers op onverklaarbare wijze meer dan één jaar had stil gelegen. De zaak gedurende één jaar niet getuit zijnde door enige ambtsplicht!

In het Bende van Nijvel-onderzoek zal men nooit nog verloren stukken kunnen achterhalen als tevens de vernietigde overtuigingsstukken die men nooit of te nimmer nog kan opwerpen.

Jammer...