Er is al heel wat te doen geweest op het forum over de fameuze lidkaarten van de WNP. In het boek 'Des Taupes dans l'extrème droite' van René Haquin beschrijft hij hoe die kaarten eruit zagen. Ik geef hieronder een vertaling van de oorspronkelijke tekst uit het boek (pag. 36):

De eerste lidkaarten van Westland New Post waren goud en wit en werden gecodeerd. Ze moesten de mensen in staat stellen om elkaar onderling te contacteren. Dit was bijvoorbeeld het geval tussen Le Canard [Smets] en Michel Libert. Paul Latinus bevestigt dat Le Canard [Smets] zijn gouden kaart vóór december 1980 had ontvangen. Het was een kartonnen document, ter grootte van een biertjevilt en geperforeerd. Een kleeffolie beschermde de numerieke codes.

Deze eerste kaarten werden in 1981 vervangen door geplastificeerde kaarten met het logo van het Westland New Post. Ze waren op een bijzondere manier gemerkt: “De W betekende wel degelijk ‘Westland’ zegt Paul Latinus. Het gaf het lidmaatschap van de groep aan aan het Westen. De N betekende voor de niet-ingewijden natuurlijk ‘New’, maar in werkelijkheid was het verbonden met de P door een horizontale streep aan de basis van de letter, en het zicht van Np gaf eigenlijk vier letters die in elkaar genesteld waren, NSPO. Voor de niet-ingewijden betekende de NP enkel ‘New Post’. Voor insiders, betekende NSO, Nationale Sozialist Ordnung."

Dit is de verklaring van Latinus. Even dubbelzinnig en geheim als hijzelf. Michel Libert voegt eraan toe dat de kaarten elke keer verwisseld werden telkens de veiligheid dit vereiste en dat sommige van de WNP kaarten in Keulen werden vervaardigd. Libert zegt met zijn eigen geld betaald te hebben voor de meeste kaarten en dat hij had moeten terugbetaald worden.

Sipo kaarten waren geel en droegen een foto van de persoon en de afdruk van de rechterduim. Ze zagen er uit als kaarten van de Duitse politie. De rangen werden geïdentificeerd door verschillende gekleurde punten: groen, rood of wit.

Volgens Paul Latinus, waren de grafische kaarten van de WNP ontworpen door Michel Libert. Toen de politie deze kaarten vond, maakte ze een eerste deductie: de WNP zou over aanzienlijke fondsen beschikken en moest al een uitgebreide organisatie zijn om geplastificeerde en gecodeerde kaarten te laten maken. In werkelijkheid had Michel Libert er acht op één quatro papiervel getekend en had ze gefotokopieerd, waarna hij nadien de identificatiegegevens van elk lid toevoegde. Vervolgens knipte hij de acht fotokopieën, plakte deze op een sterk papier en dekte hij ze af met plastic folie. Een heel goedkope methode die de illusie gaf dat de afdruk gemaakt werd met geavanceerde middelen die vergelijkbaar zijn met deze van banken of grote administraties.