Samenvatting

• In Januari 1985 werd hij gearresteerd in het centraal station van Amsterdam. Hij was sinds juli 1982 spoorloos verdwenen.

• In september 1985 werd hij uitgeleverd aan ons land.

• Hij stierf in augustus 1986 aan een hartaanval in zijn cel.

Frans Van Reeth bij zijn uitlevering in 1985. Een 'reus' is hij zeker, dan zou ik eerder de agent achter Van Reeth omschrijven als een 'reus':

“De Kleerkast” zit weer in de gevangenis

Frans Van Reeth, alias “De Kleerkast”, een Antwerpse zware jongen die een groot deel van zijn 48-jarig leven in de gevangenis doorbracht en daarover zelfs het boek “De helft van mijn leven” publiceerde, zit weer op het droge.

Of hij een nieuw boek voorbereidt is nog niet bekend, al lijkt ook daartoe voldoende stof voorhanden te zijn.

Sinds 6 juli 1982 op de autostrade te Mechelen, aan de afrit Zuid, een Antwerps koerier die voor rekening van een wisselagent een lading goudstaven ter waarde van 30 miljoen vervoerde, werd overvallen, hield “De Kleerkast” zich stil. Zijn naam werd onmiddellijk in verband gebracht met deze spectaculaire roof, die hem naast het goud ook nog een half miljoen aan guldens, 28.000 pond sterling en 800.000 fr. deviezen opleverde. De koerier werd op de autostrade staande gehouden door twee in douane-uniformen geklede overvallers.

De “Kleerkast” en zijn medeplichtige bleken daarna van de aardbodem verdwenen te zijn. De partij goudstaven bleef de inspecteurs bij de gerechtelijke politie niettemin zwaar op de maag liggen en twee jaar onderzoek leidde er thans toe dat de “Kleerkast” in het buffet van het centraal station te Amsterdam door rechercheurs in de boeien kon worden geklonken.

Samen met Van Reeth - die zich meer dan twee jaar lang las Van Beethoven liet doorgaan - werd ook Lodewijk S., 33 jaar, uit Berchem, gegrepen. Op het criminele vlak moet Lodewijk niet veel onder doen voor de “Kleerkast” en net als deze had hij in Amsterdam een onderkomen gevonden.

Geen weerstand

Frans Van Reeth, wiens bijnaam afgeleid wordt uit zijn fysieke kracht hoewel hij nooit geweld gebruikt, leek volkomen uit zijn lood geslagen toen hij vorige dinsdag GP-commissaris Rotens en een aantal van diens Mechelse medewerkers op de nek kreeg. Amsterdamse rechercheurs staken maar al te graag een handje toe toen het tweetal, nietsvermoedend, kon worden ingerekend. Ze bleken ongewapend.

Bij een huiszoeking in het appartement van Lodewijk S. werden twee vuistwapens die toebehoren aan Van Reeth teruggevonden.

Ondergedoken

Het lijkt er op het eerste gezicht nochtans niet naar dat de “Kleerkast” zich in Nederland aan enig misdrijf zou hebben schuldig gemaakt. Na de roof in juli 1982 te Mechelen was hij samen met een blonde Antwerpse vriendin naar Amsterdam gevlucht.

Het parket te Mechelen heeft inmiddels de uitlevering van Van Reeth gevraagd. “De Kleerkast” wordt over een drietal maanden weer in ons land verwacht.

Zijn de onderzoekers er zo goed als zeker van dat ze de dader van deze overval uiteindelijk hebben te pakken gekregen, de buit is nog steeds spoorloos. Frans Van Reeth gaat algemeen door als iemand van het zwijgzame type wanneer hem naar dergelijke zaken gevraagd wordt.

Wie ook verheugd is over de aanhouding, is de Mechelse onderzoeksrechter Mw. Doom uit wiens werkkabinet in de nacht van 1 op 2 november 1982 een partij dossiers werd gestolen. Onder die bundels bevond zich ook het werkdossier over de zaak “Van Reeth-goudtransport”. Men vermoedt dat de “Kleerkast” door de inbraak in het Mechelse gerechtshof een zoveelste staaltje van vermetelheid heeft ten beste gegeven.

Om spectaculaire exploten zit hij trouwens niet verlegen. Zo rukte Van Reeth enkele jaren geleden te Lier, bij de wedersamenstelling van een inbraak, zijn boeien los, sprong in de Net en zwom naar de overkant. De rijkswacht kon hem meteen weer inrekenen.

Opvallend is ook dat de “Kleerkast” steeds slechts korte tijd in de gevangenis zat. Hij wist de situatie telkens weer in zijn voordeel te laten uitdraaien, zodat hij geïnterneerd werd. Daarna slaagde hij erin zich spoedig “genezen” te laten verklaren.

Of Van Reeth, buiten de roof op het goudtransport waarvoor voldoende bewijzen voorhanden zijn, ook nog andere overvallen op zijn actief heeft, staat nog niet vast. Zijn naam werd in verband gebracht met de “zaak-Zwarts” op de luchthaven van Zaventem, maar de Mechelse onderzoekers zegden gisteren weinig tastbare bewijzen te hebben om in deze zaak en Van Reeths betrokkenheid te geloven.

Bron: Gazet van Antwerpen | 26 Januari 1985

De Kleerkast zit in Mechelse gevangenis

Rechercheurs van de gerechtelijke politie bij het parket van Mechelen stonden gisteren reeds in de voormiddag aan de Belgisch-Nederlandse grenspost de hen reeds vertrouwde Frans Van Reeth (48), alias “De Kleerkast”, op te wachten.

Onder strenge escorte van de speurders kwam “De Kleerkast” naar de Dijlestad waar de Mechelse onderzoeksrechters Pourteois en Hellemans een eerste “gespreksronde” met Van Reeth hadden.

Het waren slechts voorbereidende contacten want het lijdt geen twijfel dat “De Kleerkast”, die in de plaatselijke gevangenis onder een streng oog wordt gehouden, de eerstvolgende dagen nog meermaals tussen gevangenis en gerechtshof zal pendelen.

Overvallen

Frans Van Reeth wordt in ons land verdacht van een ganse reeks gewapende overvallen, die hij tot op heden ontkent. De rechercheurs hebben ook redenen te geloven dat hij het brein is achter een spectaculaire goudroof op de E10 (*) te Mechelen op 6 juli 1982. Onbekenden in rijkswachtuniform hielden toen een goudtransport ter waarde van 30 miljoen op de snelweg staande en gingen met gans de partij aan de haal.

Deze overval vertoont veel gelijkenissen met de overval op een postwagen twee jaar voordien in Zoersel. Na de Mechelse goudroof bleek Van Reeth van de aardbodem verdwenen.

Ingerekend

Mechelse GP’ers kwamen, begin dit jaar, de voortvluchtige op het spoor toen ze zijn liefje opmerkten in Antwerpen. Zij bracht de onderzoekers naar Amsterdam. Van Reeth - die in Nederland als Frank Van Beethoven leefde - werd in zuivere Chicagostijl voorgeleid toen hij zich naar het buffet van het station te Amsterdam begaf.

“Joop met de blokken”, zoals “De Kleerkast” in Nederland heette, kon snel in de boeien geklonken worden maar Antwerpenaar Walter D. die de gerechtelijke instanties al haast even graag tot een gesprek willen krijgen, bleef buiten schot.

Intussen had Van Reeth twee jaar lang een ongestoord leventje kunnen leiden in een flatgebouw in de buurt van de Amsterdamse walletjes. In de plaatselijke herbergen stond hij bekend als een graag geziene gast.

“De Kleerkast” zit overigens niet om een stunt verlegen. Een aantal van zijn gangsterbelevenissen heeft hij destijds te boek gesteld onder de titel “De helft van de tijd”. Hierin heeft Van Reeth het over zijn bewogen leven als brandkraker.

Onmiddellijk na zijn aanhouding in Amsterdam vroeg de Belgische justitie de uitlevering van de Antwerpenaar. Ook al konden er geen klare bewijzen worden voorgelegd van de schuld van de verdachte, ging het Nederlandse gerecht uiteindelijk op het Belgisch verzoek in wegens de vele elementen in een voor Van Reeth uiterst bezwarend dossier.

Bron: Gazet van Antwerpen | 21 September 1985

(*) Nu E19