Jeugdbende opgerold te Eigenbrakel

De inwoners van Eigenbrakel en Waterloo kunnen weer herademen, want tijdens het weekeinde werd de "bende der Sudisten" opgerold. Dat gebeurde toen leden van deze jeugdbende hun leider en enkele kameraden wilden bevrijden uit het politiecommissariaat van Eigenbrakel.

Het plan was uitgelekt en de politie stond de "bevrijders" op te wachten. De bende bestond voor het merendeel uit minderjarigen en was sedert een vijftal maanden actief in Waterloo, Eigenbrakel en omgeving. De voornaamste wapenfeiten waren vandalisme zoals het afrukken van radio-antennes en het uitlokken van rellen op buurt- en andere feesten.

Een naam had de groep ook, nl. de bende van de Sudisten, zo genoemd omdat ze de vlag van de geconfedereerde zuidelijke staten van Amerika tijdens de Secessieoorlog, voerde. Bovendien was de kleding van elk lid met een gelijkaardige vlag in mini-formaat versierd.

Leider

Donderdag had de politie van Eigenbrakel twee minderjarige en twee meerderjarige Sudisten ter beschikking van de onderzoeksrechter gesteld. Vrijdagavond werden de leider van de bende, de 25-jarige Christian Bordin, en diens twee broers, respectievelijk 23 en 19 jaar, gearresteerd en opgesloten in het politiecommissariaat te Eigenbrakel.

Vooral dit laatste optreden van de politie viel bij de overige Sudisten in geen goede aarde. Ze stelden onmiddellijk een bevrijdingsplan op. Het lekte echter uit en de politiecommissaris en zijn agenten stelden zich verdekt op in het commissariaat. Vrijdagnacht te 2 uur daagden inderdaad de "bevrijders" op. Enkele minuten later werden ze door de politiemannen in de cel gestopt.

Onderzoeksrechter Wezel heeft zaterdag de ganse dag besteed een de ondervraging van de Sudisten. Na afloop maakte hij volgende balans op: zes meerderjarige leden aangehouden en drie minderjarige ter beschikking van de jeugdrechter gesteld. Procureur des Konings Deprêtre voegde er aan toe dat de vele slachtoffers van de bende der Sudisten geen klacht durfden indien uit vrees voor represailles.

Bron: 28 September 1981

Tribunal correctionnel de Nivelles. Les Sudistes de Braine-L’alleud et Waterloo acquittes par prescription

Une mère éplorée qui crie son désespoir, un président de séance et un premier substitut du procureur du Roi qui ne peuvent que constater les dégâts, de prévenus hilares s’esclaffant que « pour une foi la justice est bien faite » et que « les tchouks (comprenez les Africains) en auront plein la gueule », telle est la triste image de la justice qui a été donnée vendredi matin par le Tribunal correctionnel de Nivelles.

Un résume, en quelques mots, de cette lamentable histoire. Seize jeunes gens de Braine L’Alleud et Waterloo – a l’inverse de quelques mineurs qui, eux, furent en temps opportune par le tribunal de jeunesse – ont été acquittés parce que la prescription a joue en leur faveur dans des circonstances qui demandent à être éclaircies.

De mars à octobre 1981, sous l’appellation de ‘sudistes’, porteurs ou non de coup de poing américain, poignard ou couteau à cran d’arrêt, ils s’illustrèrent tristement en s’en prenant en des cafés - Le Massena a Waterloo, a des agents de Police, la prise d’assaut du commissariat de Braine L’Alleud, ou à des piétons qui, pour leur malheur, n’avaient pas la même couleur de peau que la leur.
Toujours est-il que ces jeunes délinquants passèrent en mars 1982 devant la Chambre du conseil, ce qui signifie que l’enquête fut rondement menée. A ce moment, ils furent renvoyés devant le tribunal correctionnel, mais le Parquet de Nivelles ne lança la citation que le 7 janvier dernier, soit près de trois ans après l’ordonnance de la chambre du conseil. D’une remise à l’autre, ce fut la triste constatation opérée hier matin.

La prescription est acquise, constata le président Marescaux. « Je n’ai rien à ajouter », se borna à déclarer le premier substitut du procureure du Roi de la Chevalerie. « Ne recommencez plus, car vous n’aurez pas toujours cette chance.. », lança le président à l’adresse de prévenues qui accueillirent cette issue avec la satisfaction que l’on devine.

Un incident se produisit alors. La mère d’une jeune homme copieusement rosse voulut se constituer partie civile : « Mon fils a été battu. On peut donc impunément frapper les jeunes dans ce pays ? »demanda-t-elle en élevant la voix. M. Marescaux tenta de la calmer en s’adressant derechef aux prévenues : « J’espère que vous aurez le courage et l’honneur de dédommager les victimes.. » Puis les heureux bénéficiaires de la prescription quittèrent les lieux en tenant les réflexions rapportées ci-dessus. La morale voudrait qu’il se soient réjouis hâtivement. La mère scandalisée - « C’est immonde, c’est répugnant.. », répétait-elle en séchant ses larmes - envisage en effet d’introduire une action au civil. Voilà qui lui coutera cependant davantage que de se constituer partie civile en correctionnelle.

Bron: Le Soir | 20 april 1985.

Vertaling (met dank aan Google. Note: 'prescription' heb ik vertaald door 'verjaringstermijn'; Google komt met 'recept'. Wellicht dat 1 van onze juristen hier nog een verbetering heeft):

Strafhof van Nijvel. De zuiderlingen van Braine-L’alleud en Waterloo worden vanwege verjaringstermijn vrijgesproken.

Een rouwende moeder die haar wanhoop uitroept, een president en een eerste plaatsvervanger voor de officier van justitie die alleen de schade kan opmerken, hilarische beklaagden lachen dat "voor één keer de rechtvaardigheid goed gedaan is" en dat "de tchouks (begrijp de Afrikanen) hun mond vol zullen hebben", zo is het droevige beeld van gerechtigheid dat vrijdagochtend werd gegeven door het strafhof van Nijvel.

Een samenvatting, in een paar woorden, van dit betreurenswaardige verhaal. Zestien jongelingen uit Braine L'Alleud en Waterloo - in tegenstelling tot sommige minderjarigen die te zijner tijd door het jeugdhof werden berecht - werden vrijgesproken omdat de verjaringstermijn in hun voordeel werkte in omstandigheden die om uitleg vragen.

Van maart tot oktober 1981, onder de naam 'Sudisten', al dan niet met boksbeugels, dolken of messen, onderscheidden ze zich helaas door het aanvallen van cafés - Le Massena a Waterloo - , aan politieagenten - de bestorming van het politiebureau van Eigenbrakel -, of aan voetgangers die helaas niet dezelfde huidskleur hadden als die van hen.

Feit blijft dat deze jonge delinquenten in maart 1982 voor de raadskamer zijn gepasseerd, wat betekent dat het onderzoek is afgerond. Op dat moment werden ze teruggestuurd naar het strafhof, maar het Openbaar Ministerie van Nijvel lanceerde de dagvaarding pas op 7 januari jongstleden, bijna drie jaar na het bevel van de raadskamer. Van het ene uitstel naar het andere, dit was de trieste observatie die gisterochtend werd gedaan.

De verjaring is verkregen, merkte president Marescaux op. "Ik heb niets toe te voegen," zei de eerste plaatsvervangend officier van justitie voor de Koning, de la Chevalerie. "Begin niet opnieuw, want je krijgt deze kans niet altijd ...", lanceerde de president bij beklaagden die deze kwestie verwelkomden met de tevredenheid die we raden.

Er was nog wel een incident. De moeder van een stevige jonge jongen wilde zich civiele partij stellen: "Mijn zoon werd geslagen. Kunnen we jongeren straffeloos in dit land slaan?” Vroeg ze en hief haar stem op. Meneer Marescaux probeerde haar te kalmeren door de beklaagden opnieuw aan te spreken: "Ik hoop dat u de moed en de eer zult hebben om de slachtoffers te compenseren ..." Toen verlieten de gelukkige begunstigden van de verjaring de plaats en namen de gerapporteerde overwegingen van hierboven mee. De moraal zou graag zien dat ze zich snel zouden verheugen. De geschandaliseerde moeder - "Het is smerig, het is walgelijk ...", herhaalde ze, terwijl ze haar tranen droogde - overweegt inderdaad een civiele actie in te stellen. Dit zal hem echter meer kosten dan een burgerlijke partij in de gevangenis.

Dit verhaal kreeg nog een vervolg in 1990, zie dit artikel » www.lesoir.be, waarin wordt verwezen naar bovenstaand artikel uit 1985. Deprêtre zou, om in nog meer strafzaken ontslag van strafvervolging te voorkomen, bepaalde juridische handelingen bewust hebben ge-antidateert, om zodoende een onderbreking te hebben van de verjaringstermijn van 3 jaar, waardoor deze opschuift. Waar dit toe heeft geleid is mij niet bekend.

Ben overigens zeer benieuwd naar wie deze 16 waren. Een aantal kennen we, het grootste deel niet. Ook opvallend: we onderscheiden hier n.a.v. de verhalen van Wolf en de bekentenis van Depretre 5 of 6 Sudisten. Minstens twee daarvan (Alain Vincx en Isaac Rousseau) waren in 1981 al 34/35 jaar, dus niet echt meer 'jeugdig'. De 'Sudisten' waren dan dus meer dan alleen een jeugdbende.

Alain Vincx, Thierry Senterre, Isaac Rousseau, Willy Delpierre.

Nummer 5 van die bende: Marcel Faignoy.

Zou FJP zijn.