Nog een voorbeeld van Degrelle zijn contacten met Europees extreem-rechts (uit de reeks van De Standaard 'Langs de linies van het front national'):

Ze slepen een lange lijst van antisemitische grappen achter zich aan. Niets wijst erop dat ze hun neonazistische verleden hebben afgezworen. Toch laat FN-voorzitster Marine Le Pen haar vrienden Axel Lousteau en Frédéric Chatillon niet vallen: "Ik kan altijd op hen rekenen".

In 2009 zond de RTBF een fascinerende documentaire uit over Léon Degrelle. De Waalse fascist boekte in 1936 een grote verkiezingsoverwinning met zijn partij Rex, sloot zich later aan bij de Waffen-SS en bleef tot aan zijn dood in 1994 een vurig verdediger van Adolf Hitler. In de reportage doken beelden op van een bezoek dat enkele Franse studenten in 1992 aan Degrelle brachten in zijn ballingsoord Marbella.

Een van de jongeren, Axel Lousteau, vraagt op een bepaald moment aan Degrelle om een boek te signeren: "Mon général, c’est un très grand honneur". Een andere aanwezige is bereid om zeventien jaar later herinneringen op te halen. "Iedereen in ons milieu wilde Degrelle ontmoeten", vertelt Frédéric Chatillon in 2009. "Hij gaf ons de zin om te strijden, om te vechten voor onze ideeën."

Zowel Lousteau als Chatillon behoort al jaren tot de inner circle van Marine Le Pen. Lousteau is de penningmeester van Jeanne, de 'micropartij' waar de financiën voor Le Pens campagnes in ondergebracht zijn. Hij heeft ook een veiligheidsbedrijf dat bij FN-meetings wordt ingeschakeld. Chatillon was dan weer de sterke man van Riwal, een bedrijfje dat de communicatie van FN-kandidaten begon te verzorgen, nadat Le Pen voorzitster was geworden. Hij wordt ook nu volop ingeschakeld in de presidentscampagne. (...)

Bron: De Standaard (www.standaard.be) | 12 april 2017

Over de relatie Degrelle - Hergé » www.naufrageur.com

Vergeet ook niet dat dit een feit is: minstens 1 autobox in het Bende van Nijvel-verhaal was gehuurd door Hergé.

(...) Voortgaand op extreem-rechts vernoemde hij ook Degrelle en hij zei dat Degrelle een villa bezit, villa die gelegen is dichtbij het restaurant "Les Trois Canards" (*) waarvan hij zei dat hij dit van Bouhouche had vernomen, een ontmoetingsplaats was van extreem-rechts.

Bron: Gesprek Michel Cocu en Marc Lemmens | 13 en 14 mei 1986

(*) Dit restaurant werd in 1983 overvallen door de Bende van Nijvel » Forum

Nog iets meer info over het huis van Degrelle:

Hem vragend hoe het komt dat hij de naam Degrelle vernoemde dan zegt hij dat dit niet enkel uit simpele devotie (?) komt. Hij had zich geïnformeerd meer bepaald toen een Fransman hem in Nijvel opzocht om hem over [... de tekst ontbreekt hier].

Hij vernoemde vader en zoon Belotti waarvan hij zei dat de vader momenteel nog gevangen zit te Ieper doch dat de zoon reeds terug in vrijheid en in Frankrijk verblijft. Vader Belotti is een trafikant van kunstvoorwerpen voor rekening van derden en hij werkt zelfs voor een zeer grote, zijnde een groepering waaruit hij niet weg kan. Voor eigen rekening kan hij niets verkopen. Hij gaat de zaken opzoeken in Spanje voor de markt in België.

De zoon wilde een inbraak plegen, vader ging hem helpen doch alles is misgelopen en zo kwam het dat Belotti bij zijn terugkeer naar België aan de grens werd opgepakt en opgesloten te Ieper. Het was Belotti die (…) Cocu vertelde van de villa van Degrelle en met de inlichtingen die hij had verkregen van Bouhouche kon hij het verband leggen tussen de villa en “Les Trois Canards”.

Bron: Gesprek Michel Cocu en Marc Lemmens | 13 en 14 mei 1986

Dus:

• Klopt het dat Degrelle een villa had in de buurt van Ohain?

• Zo ja, kwam hij dan nog vaak naar België?

• En zo ja, kwam hij dan in het restaurant Aux Trois Canards? (En was het restaurant een ontmoetingsplaats voor extreem-rechts?)