Hoewel ik van mening ben dat Mabeuge in feite een "onbelangrijke" voetnoot is in het dossier, merk ik toch dat er reeds veel inkt is gevloeid over dit voorval, op deze website. Terecht overigens, want eens te meer dringen heel veel vragen zich op.
"Een prachtige zomernacht in het noorden van Frankrijk. De place des Nations die men, vanuit België komend, direct bij het binnenkomen van Maubeuge betreedt, ligt er nu volkomen verlaten bij. Een donkere wagen rijdt de parking op en houdt met gedoofde lichten stil ter hoogte van een sportmagazijn. Twee schaduwen glijden uit de wagen en begeven zich naar de kruidenierszaak Piot, waarvan de beheerders met vakantie zijn aan de Azurenkus"t
Een donkere wagen rijdt de parking op en houdt met gedoofde lichten stil
Is dit (opnieuw) fantasie van de auteur of is hier een getuigen van? Ik kan me voorstellen dat een auto die rijdt met gedoofde lichten verdacht is. Ik kan wel aannemen dat ze tot aan de sportwinkel of kruidenier rijden en daar de lichten doven omdat lichten die blijven schijnen slapende burgers kunnen wakker maken. Ik herinner me levendig dat wij in de jaren '80 ook geen rolluiken hadden.
Minder banaal dan lijkt is inderdaad "het telefoontje". Mogelijk hadden de plaatselijke politiediensten een beetje dezelfde "trekjes" als hun collega's uit Dinant (andere katten te geselen). Maar in plaats van een "rare diefstal" daar, werd er nu wel op de politiemensen geschoten. Lijkt me logisch dat men het onderste uit de kan haalt om de anonieme beller te traceren. Behoort het tot het geheim van het onderzoek of we al dan niet met zekerheid weten of deze persoon ooit gevonden is? Het artikel suggereert dat hij/zij niet kon gevonden worden. Een beetje onbegrijpelijk, met wat minder "geluk" sneuvelt er immers op zijn minst één agent.
Er zijn zeker meerdere opties betreffende de herkomst van het telefoontje:
een bendelid belt vanuit de winkel of een telefooncel. Zou de vernieling van de telefoondraad traceren bemoeilijken? (Een forumlid opperde dat er wel de nodige computers zullen geweest zijn in 1982. Ik durf dit te betwijfelen, als ze niet eens deftige vuurwapens hadden).
een bendelid - hoger in de pikorde en niet op de scène aanwezig - belt de politie om zijn poulains te testen. Hetzij vanuit een willekeurig huis of telefooncel elders. Hij is misschien op de hoogte wat al dan niet kan worden getraceerd. Of misschien woonde hij gewoon op het plein.
er was geen telefoontje - kon dus niet getraceerd worden- en de politieman van wacht - mede-bendelid - deed het in opdracht. Als zijn drie collega's reeds op patrouille waren en werden gewaarschuwd, is de kans bestaande dat hij vrij spel had op het bureau. Het kwam hem dan ook handig uit niet eens meer te weten of het een man of vrouw betrof.
Een "verslag" van de drie Franse politiemensen is in deze eveneens cruciaal. Zij moeten toch met een vrij grote zekerheid kunnen zeggen of het om twee of drie (of vier) gangsters ging. Gaat er één binnen en staat er één op wacht? Twee binnen en één op wacht? Is de wachter de chauffeur?
Voor de poging tot inbraak langs achter en dan de poging met glasbreuk denk ik aan volgende pistes: Ofwel moest het op een inbraak lijken en is "iemand" wat gaan foefelen aan de achterdeur. Is er een getuigen dat één of meerdere personen eerst langs achter probeerden? Of zijn het vaststellingen achteraf, die een opzettelijk dwaalspoor niet uitsluiten. Een kruidenierskoppel of -gezin dat aan de Azurenkust verblijft? Het is misschien wat ver gezocht en (kleine) zelfstandigen lijken het door de band beter te hebben dan mensen in loondienst, maar is dit mogelijk in het Frankrijk van de jaren '80? Of klopt de link met drugshandel toch?
Opdracht: doe het op een mislukte inbraak lijken en steel wijn en champagne. Doch vergeet de theedozen (drugs) niet! Neem voor alle zekerheid je wapens mee. De politie is immers nabij. Zorg dat je niet gepakt wordt! (Voor een confrontatie met de politie zorg ik wel zonder dat jullie het weten).
Ik geef wel toe dat het afhalen van "drugs" beter in alle rust was gebeurt. Maar misschien was het drugs van rivalen. Het zijn dingen die nog steeds courant voorkomen in vooral Zuid-Amerikaanse milieus. In het kader van een ander onderzoek, vonden Franse rijkswachters enkele dozen thee die ze direct in verband brachten met de inbraak in de kruidenierszaak Piot in Maubeuge. Mevrouw Piot was er evenwel van overtuigd dat de bewuste dozen niet uit haar magazijn kwamen. Dit sluit natuurlijk niet uit dat het wel zo was.
Probleem is ongetwijfeld ook dat zoals er bij ons rivaliteit was tussen rijkswacht en politie en (zoals al vermeld) tot zones onderling, zal dit ook zo wel in Frankrijk geweest zijn én nog meer tussen Fransen en Belgen. Ik veronderstel dat de Fransen niet echt hun beste beentje hebben voorgezet in de verslaggeving over en onderzoek en ondersteuning naar het voorval -ten opzichte van de Belg(en), die de link legden. Misschien erg om zeggen, maar misschien had de Franse agent moeten sneuvelen om de Franse onderzoekers tot meer dadendrang te bewegen.
