Heren, ga tot ergernis van de cel Jumet hier openbaar maken hoe de verhoren 2 jaar geleden verlopen zijn:
Op aanraden van mijn advocaat (vriend!) stuur ik een schrijven naar procureur in Charleroi. Duurde meer dan een maand eer ze contact met me opnemen omdat de 2 regels Nederlands moesten vertaald worden in 't Frans. Mr. X van Jumet: had pv van 12/11/85 bij zich: we zijn100% zeker dat waren ze , maar we hebben het al 1000 keer in onze handen gehad en al 1000 keer afgevraagd: waarom zijn ze bij u nog binnen geweest. Mijn antwoord was: dat moet je hun zelf gaan vragen. Ik heb ze niet uitgenodigd. Mijn vraag is nu: als ze daar al 20 jaar zeker van waren, waarom hebben ze dan zelf geen toenadering gezocht? Gerechtelijke hebben wel kort na overval met foto's bij mij geweest. Maar daar hielt het mee op.
Toen ik zei : familie Van Den Steen was toch met auto? Ha nee, schoonouders woonden daar rechtover, ze waren te voet. Heb ik hun gezegd: hoe kun je als je vooraan binnen gaat, achteraan op parking vermoord worden. Ha ja, ze gingen het onderzoeken. Resultaat: ik had gelijk. Na 20 jaar wisten ze dat zelfs nog niet.
Bij de tweede ontmoeting vroeg ik onmiddellijk: mr X, de 1ste keer dat u hier geweest bent, geloofde u mij of niet? Want dan moeten we niet meer verder praten. Hij antwoordde: ja ik geloof u. Goed. Ik zeg: ik heb mijn huiswerk goed gemaakt. Er lagen veel magazines op tafel: Humo en P-magazine. Ik zei: we gaan beginnen met Humo. Ai meneer, Humo moet ge altijd niet geloven. Ik: sorry, maar je weet nog niet waarover het gaat. Ik lees nu pas na 20 jaar een getuigenis van lerares op grote markt in Aalst. Antwoord: ja ja, als dat allemaal waar is? (Omdat die verklaring wel paste in wat ik hun al had verteld.) Ik zei toen: maar als alles wat al gezegd is niets van waar is dan moeten we nu stoppen. Zoek je en spoor of wil alles doen ontsporen? Ik was me toen pas met de zaak gaan bezig houden.
Toen: stel dat je gelijk hebt voor wat betreft Aalst, un je ons dan zeggen wat dat te maken heeft met de andere overvallen? Waarop ik antwoorde: Aalst wil ik voor niets doen, maar als je me vraagt voor de rest ook (Overijse en Eigenbrakel) dan ga je me 1 miljoen per maand betalen. Wat ne zever dacht ik! Op hun vraag: gaat die persoon ooit bekennen, antwoordde ik: waarschijnlijk niet. Zeiden ze: dan is het ook geen avance hé en ze vroegen waarom zijn die personen niet vroeger bij u binnen geweest. Antwoorde ik: misschien wel, maar was ik er toen niet (hoe kan ik da nu weten?). En: waarom hebben ze u dan niet doodgeschoten? Antwoorde ik: ah nee want dan was het een moord. Waarop hij zei : Hoe? En aan de Delhaize niet? Ik zei nee: daar was het een "ongeval". Ik zei: je begrijpt het niet. Toen: zal niet waar zijn hé, want je loopt hier nog. Dus had ik dood geweest dan had ik gelijk. Maar ja dan kon ik het ook niet meer vertellen. Ik vraag mij af: dommigheid? Onbekwaamheid? Of?
Toen ik zei: jullie geven het misschien op? Maar ik niet! (Was er maar pas aan begonnen en zag na 20 jaar pas klaarheid!) Bekeken ze mij met groot ongenoegen. Korte tijd later stuur ik hun een beknopt verslag van bepaalde onderzoeksdaden. Een advocaat zei toen: bel eens dat het wel toegekomen is want je weet nooit dat uw schrijven "onderschept wordt". Toen ik belde zei mr X op een een nogal ongemakkelijke en brute manier: ja mr. dat is hetgeen u ons toch allemaal verteld hebt. Jaar later belde ik opnieuw: mr, u weet niet waar wij allemaal mee bezig zijn. Waarop ik antwoordde: ik vraag toch niet waar jullie mee bezig zijn. Dat zijn zelfs mijn zaken niet. Maar ik vraag alleen maar dat jullie toch zouden geïnteresseerd zijn in wat ik allemaal te weten gekomen ben. Geen interesse!
Niet tegenstaande een paar maand later had die mr. X een gesprek met een collega van mij die vroeg: wat vindt u van het verhaal van Mr? Was zijn antwoord ik geloof mr. maar mag er niet op verder gaan van de procureur, omdat die oordeelde: dat is iemand die wil wraak nemen. De vraag is: het mag nog wraak zijn, het belangrijkste is, is het de waarheid? Indien ja, dan moet je achterlijk zijn om niet te beseffen dat er iets ernstig fout is. Mocht ik gans mijn verhaal mogen bekendmaken, niemand zou er nog aan twijfelen. Maar ja de gerechtelijke in Aalst zeggen: we laten liever ne zware crimineel lopen dan één onschuldig iemand op te nemen. Dus: ze moeten bewijzen hebben of anders niets! Waarvoor zijn die mensen betaald? Moeten wij het op hun schoot brengen? Wij zijn er toch niet voor betaald? Grote potten drinken en zeveren!
Het komt er op neer dat ik wil besluiten dat er nog personen zijn (die nog leven!) en die het 25 jaar durende raadsel kunnen helpen oplossen omdat ze er "meer" over weten. Het is geenszins de bedoeling om "wraak" te nemen. Voor mijn part geven ze hun die beloofde 10 moljoen en geven ze hun nog een decoratie bij. Zal mij een worst wezen!