D.I.A. = Defence Intelligence Agency ( US Army ) .

Brabantse moorden: wat als het de Amerikanen waren (2/3)
Jaren 80: haviken zweven boven Europa
Onderzoek (CC BY-NC-ND): Philippe Engels

gepubliceerd op 26-08-2020

Brabantse moorden: wat als het de Amerikanen waren (1/3)
Brabantse moorden: wat als het de Amerikanen waren (3/3)
delen
Brabantse moorden: wat als het de Amerikanen waren (2/3): jaren tachtig: haviken zweven boven Europa.
Facebook
Twitter
Tom Cochien_pylone.jpg
Tom Cochien. CC BY-NC-ND .
Bommen in Bologna en München, pylonen en strategische uitrusting vernietigd in Luxemburg, wrede moorden rond Brussel: van 1980 tot 1986 verviel Europa in terreur. En de Verenigde Staten krijgen een beleid dat meer is afgestemd op hun bezorgdheid over de veiligheid. Tot op heden is er echter nooit een formeel verband gelegd tussen deze verschillende "aanvallen".

2 augustus 1980 in Bologna. Het station explodeert en 85 slachtoffers begraven. In München ontplofte twee maanden later een bom ter gelegenheid van een populair festival. In de provincie Brabant, België, liquideerden moordenaars met carnavalsmaskers van 1982 tot 1985 gewone klanten in de buurt van supermarkten. In Luxemburg werden tussen 30 mei 1984 en 25 maart 1986 een luchthaven, een telecommunicatiecentrum en elektrische leidingen aangevallen, zonder dat er doden vielen.

Onder het stof dat zich gedurende bijna veertig jaar heeft opgehoopt, zijn deze dossiers zoveel staatszaken. Behalve het mysterie dat hen omringt, kunnen ze één ding gemeen hebben: de schaduw van de Amerikaanse geheime dienst. Hebben ze deze aanvallen toegestaan of gefaciliteerd? Het doel zou zijn om de publieke opinie in West-Europa wakker te schudden, de machthebbers te dwingen de lat rechts aan te scherpen en de strijd tegen de Sovjetdreiging op te voeren. Een echte obsessie voor de generale staf van het Amerikaanse leger, aangezien de USSR (tegenwoordig Rusland) zijn nucleaire arsenaal heeft ontwikkeld.

Wat als het "dat" was, de Amerikaanse overname van het oude Europa? Het begin van een beleid van hypersurveillance.

“Het Amerikaanse merk dat het meest voor de hand lijkt te liggen: gerichte aanvallen in Luxemburg alsof het het moet dwingen zijn grenzen te versterken. "

In alle discretie slikte een team van hoge Belgische magistraten in het voorjaar van 2014 de 200 kilometer naar het Groothertogdom Luxemburg in. Het was de eerste keer dat een echte werkvergadering de onderzoekers samenbracht die verantwoordelijk waren voor de Brabantse moorden (28 doden) en degenen die de Bommeleeër volgden, deze bommenwerpers hebben dit 17 keer herhaald in Luxemburg. Aan de ene kant bloedige overvallen met zware wapens. Aan de andere kant waren gerichte aanvallen duidelijk bedoeld om het kleinste fysieke slachtoffer te ontwijken. Tot dan toe hadden deze duidelijke verschillen de rechtvaardigheid van de twee buren ertoe aangezet om de gewoonten voort te zetten: elk thuis. Maar zes jaar geleden, dus de zesde onderzoeksrechter "verzonden" in de voetsporen van gemaskerde moordenaars bekend als "uit Brabant", Hennuyère Martine Michel, deed het spoor van extreemrechts herleven,

Wat is er gebeurd met deze uitwisselingen tussen Belgische en Luxemburgse magistraten? Niets. Hetzelfde als in 1998 toen de voorgangers van rechter Michel met hetzelfde voornemen naar Italië gingen (lees aflevering 1 ). Geen volgers. Geen echte justitiële samenwerking over deze mysterieuze ‘jaren van leiding’.

De "Amerikaanse" agent Joël Lhost
Er zijn echter voldoende tekenen van Amerikaanse betrokkenheid. Vijf jaar geleden probeerden Martine Michel en haar rechercheurs met name de precieze getuigenis van een voormalig agent van de inlichtingendiensten te verifiëren. Zijn naam is onbekend bij het grote publiek, want het Killings-dossier interesseert slechts een handvol fanatici en een paar journalisten: de ex-agent Joël Lhost leeft teruggetrokken, bedreigd, verborgen in Frankrijk om nare klappen te voorkomen. Het is vandaag zeker dat Lhost ten tijde van de Slaughters werkte voor de Belgische Staatsveiligheid (civiele inlichtingen) en de SDRA-8 (het militaire equivalent van de Veiligheid). Maar ook en vooral… voor de DIA (de geheime diensten van het Amerikaanse leger).

Lhost Audition 8 juli 2014.jpg
Hoorzitting met de ex-agent van de inlichtingendiensten Joël Lhost, op 8 juli 2014, door de Cel Onderzoek belast met de Moorden op Brabant. In dit fragment vertelt hij over een verkenning van de route op 27 september 1985, legt hij een verband met de moorden van dezelfde dag en meent dat de missie hem werd toevertrouwd door een Amerikaanse officier ("Colonel Cassidy") dan hij. introduceerde een Belgische officier (Colonel Remy / Ulens, lid van SDRA.8, militaire inlichtingendienst).

Cassidy Shape.jpg
Kolonel John Cassidy, zoals geïdentificeerd door agent Lhost, op deze foto van Shape, Mons.

Code groen voor Chièvres
De Belgische justitie vond geen reden om de gedetailleerde verklaringen van geheim agent Joël Lhost met betrekking tot de speciale dag van 27 september 1985 te betwisten. Rond 10.00 uur zou hij een koffertje hebben ontvangen met daarin een opdrachtbevel en een zender. radio. Het ging erom een weg te bewaken die naar de militaire luchthaven van Chièvres (ten noordwesten van Mons) leidde, bezet door het Amerikaanse leger. Geen politie aanwezig? Hij moest een groene code uitgeven. Typ blauw als de weg niet duidelijk was. De “go! Is verzonden tussen 21.30 uur en 22.00 uur. Dit komt exact overeen met de timing van de Brabant Killers, waarvan het even zeker is dat ze net de Delhaize-winkels in Braine-l'Alleud en vervolgens Overijse, 80 kilometer verderop, hadden beroofd. Acht doden in een paar minuten. Ultra gewelddadig. Als een militair commando,

Zou de geheimagent, buiten zijn medeweten van hem, de weg hebben gebaand voor de huurmoordenaars, die die avond verdwenen? Werden ze per vliegtuig geëxfiltreerd, via deze luchthaven van Chièvres waar een vluchtplan "geheime verdediging" is? Het gerechtelijk onderzoek wees uit dat de beroemde missie van 27 september 1985 aan de geheimagent zou zijn toevertrouwd door een officier van ... de DIA (het militaire equivalent van de CIA, de Amerikaanse geheime diensten). Dat suggereerden de onderzoekers tijdens een confrontatie, vijf jaar geleden, in de voormalige werkgever van Lhost, kolonel Rémy Ulens, die voor de SDRA-8 werkte.

De echte opdrachtgever van deze speciale missie van 1985, in Chièvres, zou destijds hebben gewerkt voor Shape, het Europese hoofdkwartier van de geallieerde strijdkrachten: de Belgische officier Ulens bevestigde aan de onderzoekers wat de agent Lhost, namelijk dat de orders van boven kwamen.

De vorm? Het is gevestigd in Bergen en is het equivalent van de NAVO, maar voor elke militaire operatie. Vandaag is de raadselachtige Amerikaanse ordenende partij van 27 september 1985 nog steeds niet gevonden en heeft de Belgische justitie beslist afgezien om zich in deze onrustige wateren te roeren.

VINGERBRANDENDE PV's
Lhost hoorzitting
Médor publiceert een deel van de gerechtelijke hoorzittingen van geheim agent Joël Lhost hieronder. Deze laatste stelt in het bijzonder dat hij op 27 september 1985, de dag van de voorlaatste moord, een missie vervulde die leek op een helpende hand aan de Moordenaars van Brabant. De Belgische justitie zegt er alles aan te hebben gedaan om de sponsor van deze missie te isoleren. Alles komt overeen met een Amerikaanse officier van de DIA. Haar naam ? Cassidy. Er is de black-out.

Confrontatie met Belgische officier Remy Ulens
Op 30 maart 2015 hechten Belgische rechercheurs geloof aan de verklaringen van agent Joël Lhost. Op 17 april 2015 confronteren ze hem met zijn officier die te maken heeft met de SDRA-8 (de inlichtingendiensten van het leger, zoals ze toen werden genoemd). Lhost denkt dat deze officier "Colonel Remy" heet. Zijn echte identiteit lijkt "Remy Ulens" te zijn. Het behandelt de missies die aan Lhost zijn toevertrouwd door de Staatsveiligheid (SE), de SDRA-8 of de DIA (de militaire inlichtingendienst van het Amerikaanse leger). Volgens Lhost kwamen de bevelen van "Colonel Cassidy" van de DIA, die nooit is gevonden.

De demper
De stelling van een Amerikaanse betrokkenheid bij de Brabantse moorden bracht de geesten evenzeer in beweging als verdeeldheid. Tot zijn laatste ademtocht, in april 2015, pleitte de advocaat van de slachtoffers, Michel Graindorge, voor de verkenning van dit proefschrift. Dit is wat hij ons vlak voor zijn dood herhaalde: "U vindt het normaal, u, dat noch via officiële kanalen noch via enig ander kanaal, de Verenigde Staten nooit de minste medewerking aan de Belgische justitie hebben gebracht, dus dat België in brand stond en dat de NAVO of Shape het doelwit had kunnen zijn van de terreuraanslagen van de Brabantse Killers? " Zoals verschillende actoren of getuigen heeft advocaat Graindorge altijd geloofd dat deze moorden het resultaat waren van een terroristische wens om de staat wakker te schudden, dat extreemrechts aan het roer stond en dat de CIA of de DIA neofascistische fanatici manipuleerde .

“Zodra je de waarheid nadert, blokkeert het. Waarom zo'n fatalisme?

Twee jaar geleden, toen ze nog toezicht hielden op het onderzoek, vertelden procureurs-generaal Christian De Valkeneer en Ignacio Della Serna ons dit: “ In dit uitgebreide onderzoek, zodra we dichter bij de waarheid komen en van de extreemrechtse mobiel heeft men de indruk dat er occulte krachten zijn om ervan af te wijken. "

In Italië, waar de eerste aanslagen eind jaren zestig begonnen, hebben rechtbanken onlangs een deel van het mysterie helpen ontrafelen. De verrassing zou van daaruit kunnen komen: beetje bij beetje ontdekken de Italianen hoe hun geheime diensten, extreemrechtse formaties en het oog van Washington in dezelfde richting hebben gekeken (lees morgen aflevering 3).

In Luxemburg kwam zes jaar geleden, in juli 2014, een einde aan het proces tegen de bommenwerpers (de Bommeleeër). Ongehoord in het Groothertogdom! Twee vermoedelijke schuldigen, gendarmes zonder rang, vergiftigden duidelijk het politieke leven en brachten de reputatie van de Luxemburgse regering in die tijd in gevaar door de geheime diensten erbij te betrekken. Aan de balie of in de media hebben de advocaten van de twee gendarmes, Gaston Vogel en Lydie Lorang, openlijk de Amerikaanse inlichtingendiensten nat gemaakt. En het proces werd uitgesteld zonder een deadline te stellen.

Het hoofd van de Sûreté "vergat" de namen
Begin jaren tachtig waande Europa zich vrij van het verre duel tussen de Amerikaanse bondgenoot en de ademloze USSR. Maar Washington had andere plannen met Europese neven, die zouden kunnen dienen als de eerste bolwerken tegen het communisme en de tanks van het Rode Leger. Uit verklaringen van Amerikaanse functionarissen blijkt dat de VS destijds de veerkracht van al haar partners in West-Europa hebben getest. Ze waren in staat om aanslagen te begunstigen of toe te staan, die werden opgevat als zoveel waarschuwingssignalen: de politie in Europa was niet georganiseerd om een ernstige dreiging het hoofd te bieden. Het klinkt bijna veertig jaar later gek, maar de haviken rondom president Ronald Reagan wilden er zeker van zijn dat Luxemburg,

“Het Gladio-netwerk is een mysterie gebleven. Het werd gecontroleerd door de VS. "

Naast de klassieke diplomatieke middelen, de sensibilisatie van officieren van de gendarmerie of het leger en de infiltratie van radicale groeperingen vaak van extreemrechts, hadden de Verenigde Staten een geheim leger dat velen tot zinken bracht. inkt: het "Stay Behind" - of "Gladio" -netwerk werkte tot het begin van de jaren 1990. Het bestond uit vroege verzetsstrijders. Soldaten waren meestal opgeleid om te spioneren en verantwoordelijk voor het organiseren van het tegenoffensief in het geval van bezetting van Europa door de Sovjet-Unie.

In 1991, ter gelegenheid van een parlementaire onderzoekscommissie, eiste politiek en media België van de bazen van de Staatsveiligheid en de SDRA-8, Albert Raes en Bernard Legrand, dat zij de namen van de 52 Belgische Gladio-leden. Het idee was om deze namen te vergelijken met de lijst met verdachten in het Brabantse moorddossier. Luitenant-kolonel Legrand vond dat het nodig was om de identiteit van deze clandestiene soldaten te beschermen. Albert Raes zei dat hij de namen was vergeten.

Tags
CIA
terrorisme
Brabantse moordenaars

Kruisvuur, schieten vanuit hindernis is zeker niet een techniek die alleen militairen gebruiken hoor. Bendes van zowat overal ter wereld hebben hiervan al gebruik gemaakt (bij achtervolging bvb en dit al een paar eeuwen nu).
Het schieten vanuit een koffer idem dito maar dan wel een pak recenter.
De IS-terroristen en voorgangers doen dit ook heel vaak overigens (om maar te zeggen dat is een tactiek die door velen worden toegepast)

Kan je daar één voorbeeld van geven dat effectief bewezen is ?