Dus, wist de Franse justitie nu wel of niet wie hij was?

De plaatselijke klusjesman wist te vertellen dat Bouhouche - onder een valse naam - voor de eerste keer in het dorp aankwam in 1994. Toen kocht hij daar een huisje. Pas zes jaar later - in 2000 - kwam hij terug. Zijn uitleg: "(...) tijdens zijn werk op een boorplatform op de Noordzee twee ruggenwervels had gebroken en al die tijd in een rolstoel had gezeten. Maar toen ik hem fluks uit de jeep zag springen leek hij wel wonderbaarlijk genezen, zoals je soms in Lourdes hoort vertellen."

Hij deed zich dus in ieder geval anders voor dan wat hij was. Waarom die "leugen" van boorplatform en gebroken ruggenwervels?

Hoe lang lag hij dan effectief daar bij "zijn" boom?

Dus eigenlijk, alles bij alles zijn er genoeg redenen, om te twijfelen aan de dood van Madani Bouhouche. Of misschien ook niet.

Ja, het befaamde jaar 1994 dat Bouhouche verschenen zou zijn in Fougax-et-Barrineuf. Dat lijkt onmogelijk en dat was het ook. Jij hebt dat aangekaart, Trobken, maar jij was zeker niet de eerste. Dit schreef ik in 2012 op het forum » Forum

Op wat voor manier dan ook, maar de jaartal 1994 was vervangen door 2004. Ik heb daar geen punt van gemaakt, want iedereen was bezig met zijn eigen zaken en niet met wat er eigenlijk gebeurd was. Jij trekt dat weer open, maar of er wat uit zal komen betwijfel ik. Het probleem is, de onbetrouwbaarheid van de schrijfsels door Guy Bouten. Bouten hoort iets, verbeeldt  of signaleert iets en trekt  zelf de conclusie. Daar kom ik later nog op terug, maar is een gegeven dat door al zijn boeken heensluipt.

Het dossier rondom Bouhouche is zeer pover te noemen, Insider. Het is door het natrekken van enkele rijksregisters dat men op zijn overlijden is uitgekomen. Onderzoeksrechter Raynal stond op het punt om Bouhouche terug te onderwerpen aan een grondig verhoor. Wat enkele kornuiten hebben nagelaten, zoals het verwerpen van getuigen, tracht men nu opnieuw te achterhalen. Hoe getuigen in behandeling zijn genomen die zich spontaan hebben aangemeld, is de benoeming van een RW/politieambtenaar onwaardig. Veel nuttige kansen heeft men laten liggen juist om hun eigen middens in bescherming te nemen.

Onbegrijpelijk dat de advocaten van de burgerlijke partijen de wraking van een onderzoeksrechter niet hebben ingeroepen. Een Rijkswachtofficier dat kan goochelen met wapens en dan nog levenspartner zijn van een onderzoeksrechter dat met de zaak is gelast. Komen we een derde schandecommissie nabij?

Inderdaad pover, maar toch was zijn hand overal aanwezig. Persoonlijk of via tussen- personen en medeplichtigen. We zullen ons best doen om daar klaarheid in te brengen. Wat steeds in het achterhoofd gehouden moet worden, is dat de daders zeker belangrijk zijn maar dat de sleutel ligt bij de opdrachtgevers. Ook bij de controversiële dood of verdwijning van Bouhouche spelen die opdrachtgevers een belangrijke rol. Wat voor rol konden die opdrachtgevers spelen rond de gebeurtenissen van 22 november 2005?

Ik wist niets van een verhoor of nader onderzoek naar gedragingen van Bouhouche tijdens de loden jaren. Dat zou een factor kunnen zijn om een verdwijning in scene te zetten, maar ik denk dat Dani daar niet zo bang voor was. Hij had al eerder de leugendetector verslagen. De reden voor hem om zijn dood te ensceneren was het overlijden van Carl Armfelt op 8 november 2005, precies twee weken voor de vondst van het onherkenbare lichaam onder de boom.

Carl Armfelt, was samen met Jean Bougerol en Jacques van Ypersele de Strihou de oprichter van de ‘echte’ groep G, met Madani Bouhouche als een van de leiders. Aan hem werden opdrachten verstrekt met vergaande gevolgen die gerelateerd werden aan de Bende van Nijvel, maar Armfelt was ook degene die Bouhouche beschermde tegen politieke machtsfactoren die bang waren dat hij op enig moment uit de school zou klappen, uit zelfbescherming of het ontlopen van rechtsvervolging.

Na het overlijden van Armfelt was zijn politieke bescherming weg en kunnen er signalen zijn geweest dat er iets aan zat te komen, waardoor zijn veiligheid niet kon worden gegarandeerd. In ieder geval was er die mogelijkheid en Dani had zijn voorzorgen al genomen. Niemand van zijn kaliber blijft wachten op die klop op de deur. Alles wijst op een perfect plan, na meer dan 15 jaar helt een groep over naar een tragisch ongeluk en een andere groep weet zeker dat Bouhouche een Houdini-act heeft uitgehaald.

(Wordt waarschijnlijk vervolgd!)