Dat we na 35 jaren nog steeds blijven steken bij de woorden "bizar" en "toeval of te veel toeval" dat is euh... daar zijn geen woorden meer voor. Wat Lekeu betreft weten we met naam en toenaam wie hiervoor verantwoordelijk was. Ga maar eens na wie er samen met Troch en Acke naar Atlanta trok of beter gezegd naar Orlando. En ga dan maar na wat hij met info over Lekeu deed en aan wie hij ze door gaf. Dat is bewezen met telefoonrekeningen. Wat niet bewezen is dat dezelfde persoon zeer waarschijnlijk veratwoordelijk was voor de zogezegde zelfmoord van Willy Acke. Gelukkig voor ons heeft de weduwe van Willy zijn nota's verstopt. Waar hadden we gestaan zonder die boekjes? Werd de man waarover ik het hier boven had gestraft? Natuurlijk niet! En wat dan te denken van al die geronommeerde advocaten die dit lieten passeren?

Ik had het hier natuurlijk over de naamgenoot van de man die onlangs eerherstel kreeg. Niet spreken en toch eerherstel krijgen, het kan dus allemaal. Er als magistraat voor zorgen dat Lekeu alle info over hemzelf kreeg, het kon dus ook. Eigenlijk kunnen we het hoofdstuk over Lekeu en Bouhouche sluiten. Of is er nog iemand die twijfelt aan hun medewerking aan de organisatie die verantwoordelijk is voor de zogezegde bende van Nijvel feiten

Uit een nota van april 1989 valt op te maken dat Willy Acke veel waarde hechtte aan dat spoor:

“Binnen de Groep G werd duidelijk ingecalculeerd dat bij de uitvoering van de acties onschuldige slachtoffers zouden vallen, bepaalde personen doelbewust zouden omgebracht worden, personen zouden 'gezelfmoord' worden, personen zouden omkomen in getrukeerde 'verkeers'-ongevallen."

Bron: Humo | Douglas De Coninck | Juni 2006

Volgens de weduwe heeft haar man ooit negen kogelhulzen op de mat voor zijn bureau in Dendermonde gevonden. De 23ste brigade van de Gerechtelijke Politie kwam in haar villa apparatuur plaatsen om dreigtelefoontje te traceren. Eén keer, zegt Linda Acke, werd er geknoeid met de banden van zijn auto - daarom reisde hij liever per trein.

Hij had inderdaad niet zo'n goede gemoedsrust, zoals een forumlid hierboven nodig vindt om te citeren wanneer het hem al dan niet goed uit komt...

De man op de derde foto is een Franse humorist die heel bekend was in de jaren 70 en 80, gestorven in 1986: Thierry Le Luron.

Misschien omdat men het niet opportuun achtte om het verzoek tot uitlevering en/of uitwijzing van Martial Lekeu met evenveel ijver te behandelen als de inverdenkingstelling van Philippe De Staerke.